ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 20/10/2015 13:35
Ο Οδυσσέας Ιωάννου περιμένει και φέτος των τρένο των «9:05» στο Διάνα με τον Β. Παπακωνσταντίνου και τον Χ. Θηβαίο, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Π. Βούλγαρη.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για την παράσταση;
Η ιδέα ήταν του Βασίλη. Την είχε αρκετά χρόνια αλλά δεν αποφάσιζε να την υλοποιήσει. Το περασμένο καλοκαίρι μου το πρότεινε και μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για μένα, όσο αφορά στο γράψιμο των κειμένων, πέραν των αρχικών μου ενδοιασμών για την δική μου παρουσία στη σκηνή.
Τι δηλώνει ο τίτλος της; Μια άφιξη;
Μια προσμονή. Μια συνεχή προσμονή. Κάποιον που έχει κάτι για μας. Θα δούμε αν υπάρχει κάτι τέτοιο...
Ποια είναι η κεντρική ιστορία και με ποια αφορμή λέγονται τα τραγούδια;
Η ιστορία είναι τα τελευταία σαράντα χρόνια της Ελλάδας, μέσα από συγκεκριμένους σταθμούς και τον τρόπο που τους βιώσαμε συλλογικά, μέσα από προσωπικές ιστορίες και αφηγήσεις. Τα τραγούδια ακολουθούν την αφήγηση, αλλά όχι αυστηρά χρονολογικά. Περισσότερο την παρακολουθούν με το αίσθημα, και κατά κάποιον τρόπο τη συμπληρώνουν.
Τι τραγούδια ακούγονται;
Από Βαμβακάρη, Ξαρχάκο, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μικρούτσικο, Λοΐζο, Σαββόπουλο, μέχρι γνωστά τραγούδια του προσωπικού ρεπερτορίου τόσο του Βασίλη όσο και του Χρήστου.
Εσείς κάνετε τον αφηγητή…
Είμαι ένας παραγωγός ραδιοφώνου που περιμένει στο σταθμό τον πατέρα του. Έχει καιρό να τον δει και με αφορμή τις συνεχείς καθυστερήσεις του τρένου, του γράφει ένα γράμμα. Δεν ξέρει καν αν θα του το δώσει. Δεν ξέρει καν αν θα τον συναντήσει τελικά.
Οι τραγουδιστές αναλαμβάνουν και ρόλο ηθοποιού;
Κατά βάση όχι, χωρίς όμως να λείπουν όμως και στιγμές που υπάρχουν και διάλογοι μεταξύ τους και κάποιες άλλες «παραξενιές» τους...
Θα έχει αλλαγές η φετινή εκδοχή της παράστασης;
Τα κείμενα τα έχω αλλάξει σε ένα ποσοστό τριάντα τοις εκατό. Έχω αφαιρέσει, έχω προσθέσει, έχω συμπεριλάβει και θεματολογίες που δεν υπήρχαν στην περσινή παράσταση. Έχουν γίνει αλλαγές και στα βίντεο, ενώ τις λιγότερες διαφοροποιήσεις σε σχέση με πέρσι τις συναντάμε στα τραγούδια που ακούγονται.
Διατρέχει η παράσταση την νεότερη ελληνική Ιστορία. Φτάνουμε μέχρι και τα πολύ σύγχρονα γεγονότα, εννοώ τα όσα έγιναν το καλοκαίρι;
Όταν σταματήσαμε τον Μάιο, είχαμε αποφασίσει πως δεν θα επικαιροποιήσουμε την παράσταση και θα σταματήσουμε και στο καινούργιο ανέβασμά της εκεί που είχαμε εξαρχής αποφασίσει να σταματήσουμε, δηλαδή γύρω στο 2012. Όμως τελικά αυτό ήταν αδύνατο. Δεν γίνεται να αφήσεις απέξω τους τελευταίους μήνες, όσο κι αν προβληματίστηκα πάρα πολύ για τον τρόπο που θα τους προσεγγίσω στα καινούργια κείμενα.
Τα όσα συνέβησαν το καλοκαίρι πώς σας έχουν επηρεάσει; Πώς βλέπετε εσείς τα πράγματα σήμερα;
Δεν είμαι από εκείνους που αισθάνονται προδομένοι. Ποτέ δεν πίστεψα πως μπορεί μια χώρα σαν την Ελλάδα να επηρεάσει άμεσα την πολιτική της Ευρώπης. Δεν θεωρώ όμως πως δεν έγινε και τίποτα. Οι ρωγμές ίσως δεν φαίνονται τώρα, εύχομαι να φανούν αργότερα με την αλλαγή των συσχετισμών και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ζούμε ένα παράδοξο. Η Ευρώπη που διανύει τις πιο κυνικά νεοφιλελεύθερες μέρες της, φλερτάροντας ακόμη και με τον φασισμό, είναι ταυτόχρονα και ένα από τα πιο δημοκρατικά κομμάτια του πλανήτη. (Φανταστείτε δηλαδή πόσο έχει υποχωρήσει η δημοκρατία παγκοσμίως...). Δεν συνηθίζω να κάνω προβλέψεις, δεν με βοήθησαν ποτέ, όμως το να ταμπουρωνόμαστε όλοι πίσω από δηλώσεις μας (ανέξοδες τελικά) για το ποιον κόσμο ονειρευόμαστε, θα πρέπει να ανοίξουμε και έναν ειλικρινή διάλογο με τον ρεαλισμό δίχως να σταματήσουμε να ζαχαρώνουμε και το ανέφικτο. Στην παράσταση υπάρχει η φράση «ιδεολογία είναι μόνο ο τρόπος μας και όχι η δήλωσή μας για τον κόσμο που οραματιζόμαστε». Και ο τρόπος είναι καθημερινός και είναι τώρα.
Από τον Σύριζα, τον οποίο ξαναψήφισα, περιμένω, στη διακυβέρνηση της χώρας, να δείξει κάποιο δείγμα του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς. Δεν το έχω δει ακόμα...
Τι άλλο ετοιμάζετε φέτος;
Μέσα στον Δεκέμβριο θα κυκλοφορήσει ο δίσκος που ετοιμάσαμε με τον Θέμη Καραμουρατίδη για την Γιώτα Νέγκα, ενώ τις ίδιες μέρες θα κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο με 140 κείμενά μου δημοσιευμένα σε εφημερίδες, περιοδικά και sites με τίτλο «Το νερό να γίνεις», από τις εκδόσεις Πατάκη.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.