• Buzz
  • Ν. ΨΑΡΡΑΣ: «ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ»
Ν. ΨΑΡΡΑΣ: «ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ»

Ν. ΨΑΡΡΑΣ: «ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ»


5.0/5 rating 1 vote

          Ο Νίκος Ψαρράς μιλάει για την ανυπεράσπιστη Ελλάδα που παραπαίει, τον πολιτισμό που παραμένει στο περιθώριο, την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική διαχείριση σε όλα, τη δεκαετία που μας γονάτισε, τη φτώχεια που εκτοξεύεται, τις αντοχές μας που τελειώνουν, αλλά και για το πείσμα του να συνεχίσει να ονειρεύεται, να δημιουργεί και να παλεύει ανυποχώρητα για τα ιδανικά του!
          Στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις», ερμήνευσε συγκλονιστικά τον Θόα και απέσπασε αποθεωτικές κριτικές. Ο ίδιος, όμως, λέει πως τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερο διαβάζει τις κριτικές. «Χαίρομαι, βέβαια, όταν γράφουν κάτι καλό, αλλά οι κριτικοί κάνουν τη δουλειά τους και εγώ τη δική μου. Βαθιά μέσα μας οι ηθοποιοί ξέρουμε πάντα, αν σε κάποιον ρόλο είμαστε καλοί ή δεν τα καταφέραμε τόσο καλά. Εκείνη, πάντως, την κριτική που περιμένω με αγωνία, γιατί για μένα είναι η πιο σπουδαία, είναι αυτή του γιου μου!».

          - Θεωρείσαι ένας από τους λίγους ηθοποιούς που είναι γνώστες της τραγωδίας. Τι σημαίνει αυτό και πώς προέκυψε;
          - Η τραγωδία θέλει άσκηση, θέλει τριβή, θέλει ψάξιμο. Το να σου δίνεται η ευκαιρία να αναμετρηθείς κάθε καλοκαίρι με ανθρώπους που παλεύουν με τη φύση τους, που στέκονται αντιμέτωποι με το θείο, που διαπράττουν ύβρι και στο τέλος τιμωρούνται, είναι ευλογία. Η Επίδαυρος είναι μέρος μαγικό. Εύχομαι να συνεχίσουμε να μπορούμε να ερευνούμε αυτά τα κείμενα και να συγκινούμε τους θεατές μας.

          - Αυτήν τη σιδερένια πειθαρχία που σε χαρακτηρίζει, πώς καταφέρνεις να την τηρείς σε όλες τις δουλειές σου;
          - Η πειθαρχία είναι το Α και το Ω στη δουλειά ενός ηθοποιού. Η άσκηση, το διάβασμα, η ενημέρωση, όλα είναι μέρος ενός παζλ. Σαν παζλ είναι ο κάθε νέος ρόλος. Μπορείς, απλώς, να μάθεις τα λόγια σου ή να ψάξεις να δεις έναν άλλον κόσμο μέσα από κάθε ρόλο. Το δεύτερο πρέπει να έλκει κάθε ηθοποιό. Εκεί κρύβεται η μαγεία της δουλειάς μας.

          - Τι ακριβώς ψάχνεις και τι σε νοιάζει να καταλάβεις, σήμερα, στην τέχνη σου;
          - Η τέχνη του ηθοποιού είναι τόσο πλούσια που ακόμη διαβάζω για να τη μάθω, μια τέχνη που συμπεριλαμβάνει όλες τις άλλες. Θέλω να μάθω τα μυστικά της και κυρίως να τα δείξω στα νέα παιδιά, που ονειρεύονται να ακολουθήσουν αυτόν τον μαγικό δρόμο.

          - Τι χρωστάς στους δασκάλους σου, αλλά και σ' αυτούς που σου έκαναν κακό στον χώρο της δουλειάς σου;
          - Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή μας κάτι αφήνουν, άλλοι πίκρα, άλλοι γνώση, πάθος, χαρά, σκοτάδι. Γινόμαστε αυτό που συναναστρεφόμαστε. Τους χρωστάω τον Νίκο! Να είναι όλοι καλά και οι φίλοι που είναι κοντά μου κι οι άλλοι που είναι πολύ μακριά.

          - Τι εκτιμάς πιο πολύ στους ανθρώπους;
          - Την ειλικρίνεια πάνω από όλα. Δεν μπορώ τους μίζερους, τους κακόβουλους, τους απατεώνες, δεν μπορώ τους αρνητικούς ανθρώπους και κυρίως αυτούς που αθετούν τον λόγο τους.

          - Πώς θα εξελιχθεί, κατά τη γνώμη, σου η κατάσταση του κορονοϊού στη χώρα, όταν δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζονται τα υγειονομικά πρωτόκολλα με βάση τις ανάγκες του τουρισμού και των ξενοδόχων; Φτάσαμε μέχρι και σε κλείσιμο εμβολιαστικών κέντρων!
          - Η αίσθηση που έχω, όλο και περισσότερο, είναι ότι γίνονται κάθε μέρα λάθη στη διαχείριση της πανδημίας. Ζούμε σε μια θλιβερή εποχή. Είμαστε όλοι πάνω σε κινούμενη άμμο, χωρίς να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Τι καθεστώς έχουμε; Πού είναι το κράτος πρόνοιας, ποιος φροντίζει για την προστασία της δημόσιας υγείας; Τι μέτρα παίρνουνε για τους στοιβαγμένους εργάτες, που πάνε κάθε πρωί στη δουλειά τους; Είναι δυνατόν π.χ. να ζητάνε πιστοποιητικό εμβολιασμού του πελάτη και οι σεφ ή οι σερβιτόροι να μαγειρεύουν με ράπιντ ή να σερβίρουν χωρίς μάσκα; Καμία προστασία μας, κανένας στρατηγικός σχεδιασμός. Όλα γίνονται άρπα - κόλλα, με τους εμβολιασμένους να θεωρούν ότι έκαναν το καθήκον τους, τους ανεμβολίαστους να πιστεύουν ότι κάνοντας τεστ γλίτωσαν, αλλά φοβούνται τους εμβολιασμένους, άλλοι δε θέλουν να γίνουν πειραματόζωα, γιατί φοβούνται το τσιπάκι, που είναι ...του διαβόλου, ένας παράλογος κόσμος και μια κυβέρνηση, που εντελώς ανεύθυνα αλλάζει ρότα κάθε δυο μέρες. Είμαι σαφώς υπέρ των εμβολίων, αλλά κατά της υποχρεωτικότητας, απαιτώ ένα κράτος που να με σέβεται και να με προστατεύει, γιατί αισθάνομαι πως το μέλλον αυτής της χώρας είναι σκοτεινό. Τώρα, που θα τελειώσει η τουριστική περίοδος, να δούμε τι θα γίνει και αν τελικά γλιτώσουμε απ' αυτήν τη ρώσικη ρουλέτα...

          - Πού οδηγεί, πιστεύεις, η κλιμάκωση της επίθεσης στους εργαζόμενους, καθώς τις επόμενες μέρες ξεκινούν οι πλειστηριασμοί, οι ανατιμήσεις, οι αυξήσεις και καλπάζει η ανεργία;
          - Οι πλειστηριασμοί μού προκαλούν αποτροπιασμό, όπως κι αυτοί που τους προκαλούν και τα «κοράκια» που καραδοκούν για να αρπάξουν τζάμπα τα σπίτια του κόσμου και να κάνουν μπίζνα. Η Ενέργεια θα εκτοξευθεί σύντομα και με τη φτώχεια που επικρατεί δεν ξέρω πώς θα τα βγάλουμε πέρα όλοι μας. Η υπομονή και οι αντοχές μας έχουν τελειώσει, εξαντληθήκαμε, δεν το βλέπουν; Στην Ελλάδα μετά τα δέκα δυσβάσταχτα χρόνια της φρικτής ταλαιπωρίας, με μνημόνια, αγωνία, αβεβαιότητα για το αύριο, διχασμό, φτάσαμε στο κλείσιμο, στην απειλή, στην τιμωρία, στην απομόνωση.
          Καταφέραμε να επιζήσουμε αυτά τα δέκα χρόνια που μας γονάτισαν, μας τρομοκράτησαν, μας γέμισαν αβεβαιότητα, και τώρα έρχεται ένα άγνωστο μέλλον, μάλλον ζοφερό δυστυχώς! Έχουμε, όμως, όλοι ανάγκη να ονειρευτούμε, έχουμε ανάγκη ν' ανασάνουμε και κυρίως ξέρουμε πως πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Πραγματικά!

          - Πώς σου φάνηκε όταν άκουσες ότι το κράτος για να εξασφαλίσει φθηνή εργατική δύναμη σε επιχειρήσεις, βγάζει στο μεροκάματο ανήλικα παιδιά, παρουσιάζοντας μάλιστα την προώθηση της ανήλικης εργασίας σαν ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας;
          - Είναι μεγάλη ντροπή! Είναι απαράδεκτο. Το παιδί έχει ανάγκη το παιχνίδι, την ξεγνοιασιά, την οικογένεια και την αίσθηση της ασφάλειας. Οφείλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με τα παιδιά, με την προστασία και τη μόρφωσή τους. Να τους μάθουμε πολιτισμό, να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Η δουλειά είναι μόνο για τους ενήλικες!

          - Αισθάνεσαι κι εσύ πως ο παραμελημένος, από το κράτος, κόσμος του πολιτισμού στηρίζεται μόνο από τον κόσμο;
          - Το πιστεύω απόλυτα. Ο πολιτισμός στηρίζεται, όλα αυτά τα χρόνια, μόνο από την αγάπη του κόσμου. Στην Ελλάδα θυμούνται μόνο προεκλογικά ότι ο πολιτισμός θα μπορούσε να είναι η βαριά μας βιομηχανία και μετά τις εκλογές το ξεχνούν. Πιστεύω, πως θα μπορούσαμε να εξάγουμε πολιτισμό και να είμαστε παρόντες σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου, θεατρικά και μη. Αν υπάρξει όραμα κάποια στιγμή, θα μπορέσει να σταθεί ο πολιτισμός μαζί με τους ανθρώπους του, εκεί που του πρέπει. Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να απαντούσε η υπουργός Πολιτισμού, στο ερώτημα «πώς αισθάνεται που σε μια πρωτεύουσα της Ευρώπης γίνονται 1.200 παραστάσεις σε μια χρονιά και οι εργαζόμενοι σ' αυτές, αμοιβή παίρνουν μόνο για τις 50;». Θα ήθελα επίσης να μου πει και πώς αισθάνεται η ίδια και τι σκέφτεται να κάνει με το κίνημα #Μενδώνη_παραιτήσου.

          - Τι κρατάς από τον τόπο που γεννήθηκες και ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου οφείλεται σ' αυτόν;
          - Οι γονείς μου, ο Σοχός Θεσσαλονίκης που μεγάλωσα, ο αδελφός μου, οι φίλοι μου με συντροφεύουν πάντα, όπου κι αν βρίσκομαι, η παιδική μας ηλικία δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Η δική μου ήταν ένα τραγούδι στο στόμα της μάνας μου κάθε πρωί: «Σηκωθείτε βρε παιδιά, για να φάτε το χαλβά!». Κρατάω τη χαρά της ζωής, το τραγούδι και την καλή διάθεση, την αθωότητα και κυρίως ότι πρέπει να σηκωθούμε, να μην παραιτηθούμε ποτέ και για κανέναν λόγο!

          - Σε ποια «Παράνομη αγάπη» εμπλέκεσαι τελευταία και γιατί;
          - Στην «Αγάπη παράνομη», του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη, στην ΕΡΤ. Αρχές Νοέμβρη, αρχίζει η προβολή. Ο Στάθης Θεριανός, παντρεμένος και σωστός οικογενειάρχης, ερωτεύεται παράφορα μια νεαρή κοπέλα. Μην ξέροντας πώς να φερθεί και έχοντας ένα φοβερό πάθος γι' αυτήν, την παντρεύει με ...τον γιο του. Με την είσοδο της νύφης στο σπίτι, αρχίζει η καταστροφή του Θεριανού.

          - Στον Νίκο, σε προσωπικό επίπεδο, τι θα έλεγες, ως φιλική προτροπή ζωής;
          - Να είναι μόνο με θετικούς ανθρώπους, μακριά από απατεώνες και διπρόσωπους. Να είναι ειλικρινής. Να αγαπάει και να αγαπιέται. Να μεγαλώσει σωστά το παιδί του, με τραγούδια και χαρά. Να ονειρεύεται και να παλεύει ανυποχώρητα για τα ιδανικά του!

          - Στην ταινία (θρίλερ;) που σκηνοθετεί το 2021 για την Ελλάδα, τι τίτλο θα έδινες;
          - «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά». Πρόκειται για βουκολικό θρίλερ!


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.