Ν. ΨΑΡΡΑΣ: 'ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ 'ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ, ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΠΑΘΩ;'
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 14/08/2020 17:36
Το φετινό, δύσκολο -ένεκα κορονοϊού- καλοκαίρι, ο Νίκος Ψαρράς βρίσκεται στην παράσταση Λυσιστράτη, παραγωγής του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου. Μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα του έργου στην Επίδαυρο κι ανάμεσα σε άλλους σταθμούς της περιοδείας, μιλήσαμε για την παράσταση, τον ρόλο που υποδύεται, τα χρόνια που έζησε στην Αμερική, αλλά και το πώς διαχειρίζεται την καθημερινότητα του στην covid εποχή.
- Πώς θα χαρακτήριζες τον ρόλο σου στην παράσταση;
- Υποδύομαι τον Κινησία σε ένα από τα γνωστότερα έργα του Αριστοφάνη, τη "Λυσιστράτη". Ο ρόλος μου βγαίνει προς το τέλος της παράστασης. Μέσα από το δικό του προσωπείο, βλέπουμε όλο τον ανδρικό πληθυσμό που έχει υποφέρει από αυτήν την αποχή της Λυσιστράτη. Το πολύ σημαντικό σε αυτή την παράσταση, που έχει κάνει ο σκηνοθέτης μας, o Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, είναι ότι έχει εντάξει τον έρωτα στο έργο. Σαν συναίσθημα. Όχι μόνο την σαρκική ορμή. Πολύ σημαντικό αυτό, για την αρχαία τραγωδία και δη την αττική κωμωδία. Ο κάθε σκηνοθέτης, έχει την ελευθερία, να δημιουργήσει το δικό του σύμπαν σε μία παράσταση κι αυτή είναι και η λαχτάρα των ηθοποιών, όταν διαβάζουμε για πρώτη φορά το κείμενο. Να αναρωτηθούμε σε τι σύμπαν θα συνυπάρξουμε. Επίσης, η συγκεκριμένη ματιά του σκηνοθέτη στο έργο, είναι το γεγονός ότι δεν στηρίζει το γέλιο του κόσμου στις βωμολοχίες, όπως βλέπουμε σε άλλα κείμενα του Αριστοφάνη.
Ο Οδυσσέας είναι πολύ καλός μου φίλος κι εκτός σκηνής και τα τελευταία 4 χρόνια συνεργαζόμαστε συνέχεια σε δουλειές. Όλοι τον αγαπάμε πολύ γιατί δεν είναι ο άνθρωπος που θα το παίξει σκηνοθέτης, αλλά είναι ηθοποιός που δοκιμάζεται στη σκηνοθεσία και μας παρακινεί όλους μαζί να δημιουργήσουμε μια πολύ ωραία ιστορία.
- Πόσο επίκαιρο θεωρείται το έργο και ποια αποδοχή θεωρείς ότι θα είχε από τον κόσμο εν έτει 2020 η Λυσιστράτη, αν ερχόταν να ανακοινώσει το σχέδιο της, με τον τρόπο που μας εξιστορεί ο Αριστοφάνης;
Όλα αυτά τα κείμενα τα θεωρώ επίκαιρα γι' αυτό κι έχουν αντέξει στον χρόνο. Αν δεν ήταν επίκαιρα, δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε καμία εποχή. Την ώρα που οι γυναίκες στο έργο, δίνουν τον όρκο για το σχέδιο της αποχής από τον έρωτα, βγάζουν τις μάσκες τους και είναι σαν να παγώνει ο χρόνος και λέμε στους θεατές: «Δεν θα ήταν υπέροχο, να συνέβαινε αυτό σήμερα; Εμείς θα το κάναμε, εσείς; Πάμε; Πάμε». Με αυτό το στιγμιότυπο θα σου απαντήσω στην ερώτηση.
- Covid-Ελληνικό θέατρο. Τι σκέψεις κάνεις, τι είναι αυτό που σε τρομάζει και με ποιο τρόπο το διαχειρίζεσαι;
- Τον Μάρτιο όταν έκλεισαν τα θέατρα, ξέραμε όλοι ότι βρισκόμασταν σε αχαρτογράφητα νερά. Εγώ θα σου πω ότι χαίρομαι που είμαστε η μόνη χώρα , ίσως και παγκοσμίως , που έχει θεατρικό φεστιβάλ φέτος το καλοκαίρι. Που δόθηκε δουλειά σε τόσους ανθρώπους, που υπήρξαν μικρές παραστάσεις και δράσεις πολιτιστικές. Σαφώς, υπάρχει πολύ μεγάλη ανεργία και στο επάγγελμα μας, που πάντοτε υπήρχε και δυστυχώς θα συνεχίσει να υπάρχει. Πραγματικά, λόγω της κατάστασης έρχεται ένας χειμώνας αβέβαιος που μας τρομάζει όλους. Μεταξύ μας, σαν ηθοποιοί, λέμε ότι «τον χειμώνα, μάλλον θα κάτσουμε σπίτια μας». Από εκεί και πέρα όμως, για να μπορέσει κάποιος να αισθανθεί ασφαλής, καθήμενος σε ένα θέατρο, άγνωστος μεταξύ αγνώστων κι έχοντας επίγνωση της κατάστασης, νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρξει μια σιγουριά. Και η σιγουριά αυτή για να υπάρξει, οφείλει να αλλάξει η κατάσταση των τελευταίων ημερών με τα κρούσματα που βλέπουμε να αυξάνονται στη χώρα μας.
- Τι άλλο θα πρέπει να αλλάξει σε αυτό το ζήτημα πιστεύεις;
- Θα πρέπει να αλλάξει η συμπεριφορά μας και να μη μας πιάνει αυτή η νοοτροπία που έχουμε, σαν λαός του «Έλα μωρέ, δεν βαριέσαι, εγώ θα το πάθω;». Οφείλουμε να υπάρχει υπευθυνότητα, από όλους μας. Εμείς πρώτη φορά φέτος, παίζουμε σε θέατρο που οι θεατές φορούν τη μάσκα τους σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Το δεχτήκαμε λόγω της κατάστασης, όπως κι εκείνοι στο τέλος του έργου, δέχτηκαν να μας χειροκροτήσουν από μακριά και δεν γινόταν να έρθουν να μας συγχαρούν ή να βγάλουμε μαζί μία φωτογραφία.
- Μετά από καιρό, επέστρεψες στην τηλεόραση, μέσα από ένα πολύ πετυχημένο σίριαλ, τις «Άγριες Μέλισσες». Αισθάνεσαι τυχερός γι' αυτό;
- Τον πρoηγούμενο Ιούνιο, λίγο πριν αρχίσει η σειρά, με είχαν πάρει για να είμαι σε βασικό ρόλο. Δυστυχώς, όμως, οι θεατρικές μου υποχρεώσεις δεν μου το επέτρεπαν. Όταν βγήκε η σειρά στον αέρα και παρακολούθησα τα 10 πρώτα επεισόδια, ζήλεψα πολύ. Αμέσως μετά την καραντίνα, με πήραν τηλέφωνο από την παραγωγή, για τον ρόλο του Σταμάτη. Χάρηκα πολύ γιατί μου είπαν ότι θα υποδυθώ έναν ρόλο που είναι κόντρα σε μένα. Δεν υπάρχει άλλωστε μεγαλύτερο δέλεαρ για έναν ηθοποιό, να υποδύεται έναν χαρακτήρα που δεν του μοιάζει. Βρέθηκα με πολλούς αγαπημένους συναδέλφους, όπως τη Θεοφανία Παπαθωμά, τη Μαρία Κίτσου, τον Γιώργο Γάλλο, κ.α. αλλά είχα και την τύχη να γνωρίσω νέους συναδέλφους. Όλα τα παιδιά είναι μία παρέα, τόσο μπροστά όσο και πίσω από τις κάμερες. Υπάρχει ένα πρωτότυπο σενάριο, που γράφεται από Έλληνες και απευθύνεται σε Έλληνες. Είμαι και ήμουν πάντα κατά αυτών των έργων-«κονσέρβες» που έρχονται από τη Βραζιλία και την Κολομβία επειδή εκεί κάνουν επιτυχία. Μα εκεί είναι άλλο το κοινό και το ταμπεραμέντο του κοινού που τις παρακολουθεί. Σε αυτό το χωριό, το Διαφάνι, υπάρχει ένας πυρήνας πολύ γνώριμος στον Έλληνα τηλεθεατή, λόγω της εποχής που διαδραματίζεται. Νιώθω τυχερός και ευλογημένος γι' αυτήν τη δουλειά.
- Άφησες ποτέ κάποια κακή κριτική να σε επηρεάσει;
- Μία κακή κριτική εξαρτάται από ποιον γίνεται. Εμένα, πιο πολύ με επηρεάζουν οι κριτικές, είτε θετικές, είτε αρνητικές, από τους γύρω μου. Της οικογένειάς μου, των φίλων μου, των συναδέλφων μου. Δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Ο καθένας έχει δικαίωμα να σε κρίνει, γιατί τέτοια είναι και η φύση της δουλειάς. Μία κριτική εμπεριστατωμένη και με επιχειρήματα θα με απασχολήσει. Ο κριτικός κάνει άλλη δουλειά κι εμείς ως ηθοποιοί, κάνουμε άλλη δουλειά. Δεν είναι δύο δουλειές που πάνε ταυτόχρονα. Ο καθένας, κάνει τη δουλειά του, με τον τρόπο που πιστεύει ο ίδιος ότι είναι ο καλύτερος.
- Είσαι από τους αναγνωρίσιμους ηθοποιούς, που χρησιμοποιεί τα social media. Τι σου αρέσει να διαβάσεις κυρίως μέσα από αυτά και τι είναι εκείνο που θα σε εκνευρίσει;
- Συνήθως δεν σχολιάζω την επικαιρότητα στα social media, παρ' ότι κρατιέμαι με νύχια και με δόντια. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο και παίρνεις θέση για ένα θέμα, μπορεί ο καθένας να σου γράψει το μακρύ του και το κοντό του. Εμένα δε μου αρέσει να κάνω πολιτικά σχόλια. Είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει όποιο κόμμα και όποια ιδεολογία θέλει. Διαβάζω στο διαδίκτυο θέματα επικαιρότητας, ό,τι αφορά στη δουλειά μου και τι παραστάσεις ανεβαίνουν στο εξωτερικό. Με ενδιαφέρει μια πολύ γρήγορη πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Γιατί λόγω έλλειψης χρόνου, δεν παρακολουθώ τηλεόραση.
- Σε εκνευρίζει που στην εποχή μας, όλοι έχουν μία απάντηση για όλα;
- Δεν με εκνευρίζει που μπορεί όλοι να έχουν μια απάντηση για όλα. Μπορεί να γελάω πολλές φορές, αλλά από την στιγμή που έχουν βήμα, ας έχουν μια απάντηση για όλα. Δεν είναι άσχημο.
- Aν και ο καλλιτεχνικός χώρος θεωρείται ανταγωνιστικός, έχεις δημιουργήσει φιλίες μέσα σε αυτόν;
- Φυσικά και έχω δημιουργήσει φιλίες. Είμαι 25 χρόνια ηθοποιός και όταν βρίσκεσαι με συναδέλφους 15 και 16 ώρες της ημέρας σε γυρίσματα και πρόβες , θα αναπτύξεις φιλική σχέση με κάποιους. Ο Γιώργος Γάλλος, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η Βίκυ Βολιώτη, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, ο Θάνος Τοκάκης, η Άλκηστις Πουλοπούλου, η Στεφανία Γουλιώτη, είναι πολύ καλοί μου φίλοι. Είναι δικοί μου άνθρωποι και αγωνίζομαι να περνάμε όλο και περισσότερο χρόνο μαζί. Γίνονται όμως και καινούργιοι φίλοι. Όπως φέτος, που δουλέψαμε μαζί για πρώτη φορά με τη Βίκυ Σταυροπούλου. Είναι μία όαση μέσα στο ελληνικό θέατρο. Είναι ένα υπέροχο πλάσμα, είμαι πολύ τυχερός που τη γνώρισα. Η κόρη της η Δανάη υπήρξε μαθήτρια μου στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής. Τη θεωρώ πολύ ταλαντούχα.
- Έχεις υπάρξει ηθοποιός και στην Αμερική σωστά;
- Ήμουν 6,5 χρόνια στην Αμερική. Σπούδασα με υποτροφία στη Νέα Υόρκη, μετά δούλεψα εκεί σε σίριαλ και τα υπόλοιπα 4,5 χρόνια ζούσα στο Λος Άντζελες. Γύρισα το 2006 για να παίξω στις «Μάγισσες της Σμύρνης». Έκλεισε ένας πολύ όμορφος κύκλος, εκεί, στην Αμερική, έζησα και έμαθα πολλά, μέσα από σίριαλ και σειρές όπου έπαιξα. Εξαιρετικά όμορφη εμπειρία.
- Ποιο θεωρείς το καλό στοιχείο του εαυτού σου και ποιο είναι εκείνο που θα ήθελες να διορθώσεις;
- Το καλό στοιχείο του εαυτού μου είναι ότι έχω χιούμορ σε όλα τα πράγματα και τα αντιμετωπίζω με μία δόση γέλωτα. Επίσης είμαι ευθύς και αληθινός σε αυτά που λέω. Αυτό που θα ήθελα να έχω περισσότερο, σαν άνθρωπος, είναι υπομονή. Είμαι τρομερά ανυπόμονος.
- Επαγγελματικά σχέδια;
- Από 15 Οκτωβρίου, κορονοϊού επιτρέποντος, είναι να πάμε επανάληψη τον «Άμλετ», στο Αμφιθέατρο. Υπάρχουν σκέψεις και για θέατρο και για τηλεόραση. Θα δείξει. Να είμαστε όλοι καλά και να έχουμε υγεία.