ΜΙΡΚΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: «ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΖΕΣΑΙ»
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 13/01/2021 22:11
Κι όσο οι μονότονες μέρες του περιορισμού συνεχίζονται, οι online θεατρικές παραστάσεις αυξάνονται, υπενθυμίζοντάς μας ακόμη κι έτσι ότι το θέατρο αντέχει. Με αφορμή λοιπόν την διαδικτυακή προβολή της παράστασης «Με τη Σιωπή» του Αλεχάντρο Κασόνα, σε παραγωγή των θεατρικών επιχειρήσεων Λεμπέση, που ανέβηκε τις σεζόν 2006-2008 στο Θέατρο Βεάκη, συνομιλώ με τη σπουδαία ηθοποιό Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Το όνομα της είναι συνυφασμένο με μεγάλες επιτυχίες στο θέατρο, την τηλεόραση αλλά και τον κινηματογράφο και η ψυχή της μοιάζει σαν μικρού παιδιού, που δεν χάνει ποτέ το χιούμορ του και δεν σταματά να ονειρεύεται.
«Δουλέψαμε πολύ γι' αυτήν την παράσταση, τότε. Θυμάμαι κάναμε πρόβες με 40 βαθμούς, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα. Απογειωνόμουν! Η παράσταση αυτή, ήταν ιδέα και όνειρο του υπέροχου Γιώργου Λεμπέση και ο σκηνοθέτης Νίκος Καραγέωργος την απογείωσε. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί και η ομάδα. Ήταν μια ευτυχής και δημιουργική θεατρική στιγμή», λέει η ίδια, μιλώντας για το έργο που θα απολαύσει το ευρύ κοινό στις 15, 16 και 17 Ιανουαρίου μέσα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα της Viva.
Είναι ένα μεταφυσικό παραμύθι, με πρωταγωνίστρια την ανύπαντρη Ελισέα, που περιμένει τον αρραβωνιαστικό της να γυρίσει από την Αμερική και που ζει περισσότερο στο μαγικό δωμάτιο της φαντασίας της, παρά στην πραγματικότητα, αφήνοντας τον ρεαλιστικό χρόνο να περνάει μένοντας στο παρελθόν. Σε αυτό της το ταξίδι, παρέα θα της κάνει ένα αυτιστικό παιδί, ο ανιψιός της. Το έργο μας φέρνει αντιμέτωπους με το εξωπραγματικό, μιλάει για την διαφορετικότητα, τη σημασία των λέξεων και των εννοιών για έναν άλλο κόσμο, που κατακλύζεται από σιωπές αλλά και ήχους.
- Το έργο αυτό, γιατί είναι επίκαιρο μετά από τόσα χρόνια;
Eκ των υστέρων πια και έχοντας περάσει αρκετό διάστημα, μπορώ να σας πω ότι όλη η αίσθηση αυτής της παράστασης ταιριάζει απόλυτα και με τη σημερινή εποχή. Αναφέρεται σε ουσιαστικές σχέσεις, στη συντροφικότητα. Το ζωντανό βέβαια, δε το υποκαθιστά τίποτε και η επαφή με το κοινό δεν συγκρίνεται, αλλά τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο και δεδομένων των συνθηκών, είσαι σα να «κλείνουμε» το μάτι στο θεατή, λέγοντας του: «εδώ είμαστε».
- Πώς βιώνετε η ίδια την καραντίνα;
Και προσωπικά και καλλιτεχνικά, αισθάνομαι χάλια. Και γενικά και ειδικά ο κλάδος μας, έχει πληγεί βαθύτατα, γιατί αντικείμενο του πόθου μας είναι ο κόσμος και δεν μπορούμε να έρθουμε σε επαφή μαζί του. Είναι τρομακτικό αυτό που ζούμε. Δεν βρήκα κανέναν εαυτό μέσα στην καραντίνα. Δεν είχα και δεν έχω διάθεση, ούτε για σκέψεις και φιλοσοφίες. Απλά αναγκάζεσαι να φιλοσοφήσεις, για να προχωρήσεις παρακάτω! Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να εναρμονίστηκαν με τη συνθήκη αυτή. Εγώ πάλι καθόλου. Ούτε πέρασα, ούτε περνάω καλά! Εκεί που νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, συμβαίνουν ακόμη περισσότερα… Κι ορισμένες φορές, αυτό δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο απ' όλους.
- Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν και οι αρνητές…
Ναι… Οι αρνητές της μάσκας και του εμβολίου. Δε μπορώ να το καταλάβω αυτό. Είμαι υπέρ της επιστήμης. Σε μία κοινωνία ανθρώπων που ο ένας εξαρτάται από τον άλλον, δεν μπορείς να παίρνεις κάποιον στο λαιμό σου με αυτά που λες. Αν εσύ δεν προστατέψεις τον εαυτό σου, δεν προστατεύεις και τον άλλον. Οι άνθρωποι που έχουν βήμα, σε τέτοια θέματα που αφορούν την υγεία, οφείλουν να προσέχουν τι λένε και πώς το λένε…
- Ποιο είναι το πράγμα που θα θέλατε να κάνετε όταν τελειώσει η καραντίνα;
Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να κάνω μετά το πέρας της καραντίνας, είναι να βρεθώ σε μια σκηνή. Να γελάσω, να αγγίξω, να βρεθώ με μια παρέα σε ένα φιλικό σπίτι!
- Ο εγκλεισμός λοιπόν, σας ενοχλεί πολύ...
Όλα τα επιβεβλημένα είναι ενοχλητικά. Επειδή δεν είμαι και ιδιαίτερα κοινωνικός άνθρωπος, εμένα δεν με έπνιξε ο εγκλεισμός όπως άλλους ανθρώπους.
- Αποχή από την τηλεόραση φέτος, παρ’ όλο που τα σίριαλ έχουν επιστρέψει δυναμικά. Επιλογή ή θέμα συγκυριών;
Θέμα συγκυριών το ότι δεν βρίσκομαι φέτος στην τηλεόραση. Μου λείπει η καλή τηλεόραση, το να κάνω ωραίες δουλειές, με ωραίους ανθρώπους και με το οικονομικό δέλεαρ βέβαια. Αλλά πάνω απ' όλα οι ωραίες συνεργασίες. Μετά από τόσα χρόνια, το αποζητώ κιόλας αυτό. Να υπάρχει ένα όμορφο κλίμα. Γιατί η δουλειά μας είναι δύσκολη, με πολύωρα γυρίσματα, με γκρίνιες, κούραση. Αλλά είναι σημαντικό να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που εκτιμάς, αγαπάς και περνάς ωραία!
- Μία τέτοια συνεργασία ήταν και «Το Σόι σου» στον Alpha, σωστά;
Το «Σόι» ήταν μια δουλειά που αγκαλιάσαμε όλη με την παρουσία μας και περάσαμε πολύ όμορφα. Κι αυτό ξέρετε δεν συμβαίνει συχνά στη δουλειά μας. Το να συνυπάρχεις με καλούς συνεργάτες. Γι’ αυτό και στενοχωρηθήκαμε πολύ όταν τελείωσε όλο αυτό.
- Για την παράσταση « Με τη Σιωπή» είχατε πάρει και το πρώτο Βραβείο γυναικείας ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού Αθηνοράματος εκείνης της χρονιάς. Κατά πόσο πιστεύετε στο θεσμό των βραβείων;
Πιστεύω και δεν τα περιφρονώ. Είναι μία επιβράβευση της δουλειάς που έχεις κάνει. Γιατί μην ξεχνάμε ότι προηγείται η χαρά και η συγκίνηση της παράστασης. Το βραβείο είναι σαν το κερασάκι πάνω σε μια τεράστια τούρτα δημιουργίας και καλλιτεχνικής ευφροσύνης της ψυχής. Δεν είναι το παν όμως.
- Ποιο θεωρείται ότι είναι το πιο «ισχυρό βραβείο» για έναν ηθοποιό;
Δεν θα σας πω αυτό που λέμε «θα φανεί στο χειροκρότημα». Αρχικά είναι η προσέλευση του κόσμου. Να έρθει να δει ο κόσμος μία παράσταση. Όπως και σε αυτή την παράσταση που θα προβληθεί τώρα, ξεκινήσαμε για 2 μήνες με σχεδόν καθόλου κόσμο και φτάσαμε σε απανωτά sold out! Δε το πιστεύαμε ούτε και οι ίδιοι… Θυμάμαι ανθρώπους να έρχονται μέσα στο καμαρίνι βαθιά συγκινημένοι, ή με σταματούσαν στο δρόμο και μου μιλούσαν για την παράσταση. Αυτή θεωρώ πως είναι και η πιο σπουδαία επιβράβευση για εμάς τους ηθοποιούς.
- Θεωρείτε την πορεία σας επιτυχημένη ως τώρα και πώς αντιδράτε σε κάποια αποτυχία μέσα από τη δουλειά σας;
Δεν ξέρω αν είναι επιτυχημένη η πορεία που έχω διαγράψει ως τώρα, αλλά δημιουργική είναι σίγουρα. Όχι πάντα επιτυχημένη. Σε μία καριέρα ετών, υπάρχουν και οι διακυμάνσεις. Οι αποτυχίες δεν με διδάσκουν. Με κάνουν να σκέφτομαι όμως. Δεν έχω χαρεί με τις αποτυχίες μου. Στενοχωριέμαι, σκέφτομαι. Είναι δεχούμενες και οι αποτυχίες, όχι όμως καλοδεχούμενες.
- Ονειρεύεστε ρόλους ή συνεργασίες;
Ονειρεύομαι συνεργασίες. Και μη σας φαίνεται αυτό μικρό, γιατί μέσα από μία πολύ ωραία συνεργασία, μπορεί να βγει μία πολύ σπουδαία παράσταση. Είναι σημαντικό να είσαι κομμάτι μίας παράστασης. Το θέατρο είναι ομαδικό. Ακόμη και σε μονόλογο. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, θες κάπου να ακουμπήσεις για να πετάξεις. Μόνος σου, δεν μπορείς!
- Aν σας έλεγα να βάλετε έναν τίτλο στην πορεία σας ως ηθοποιός, ποιος θα ήταν αυτός;
Δεν μου αρέσουν οι τίτλοι, καθόλου (γέλια), γιατί σημαίνουν τέλος εποχής. Εγώ είμαι άνθρωπος του συνεχίζειν… Ούτε για τη ζωή μου θα έβαζα κάποιον τίτλο.
- Παρ' ότι ζούμε σε εποχές περίεργες και δύσκολες, εσείς κάνετε σχέδια;
Τώρα είναι η εποχή των ονείρων και όχι των σχεδίων. Γιατί τα όνειρα δεν φορολογούνται. Έχουν δική τους οντότητα. Πετάνε. Μπορεί να είναι και ανέφικτα κάποια πράγματα, αλλά όσο ονειρεύεσαι, τόσο ζεις. Όπως έλεγε και η ηρωίδα του «Όσα παίρνει ο άνεμος», Σκάρλετ Ο' Χάρα, πάνω στα αποκαΐδια: «Aύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα» …
- Και τι είναι αυτό που εύχεστε για τις «καινούργιες μέρες»;
Εύχομαι να μπορούμε να κλαίμε και να γελάμε δυνατά. Αυτό σημαίνει ότι νιώθεις, υπάρχεις και ζεις. Γιατί και τα δύο είναι μέσα στη ζωή.
- O χρόνος σας φοβίζει ή συμφιλιώνεστε με αυτόν;
Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Η ταυτότητα μου, μου υπενθυμίζει τα χρόνια μου. Το διακωμωδώ όμως. Άλλωστε αγαπάω πάρα πολύ και τον Αρκά με τα σκίτσα του, που με κάνουν γελάω απίστευτα. Επίσης, γελάω όταν πέφτω εγώ. Όχι όταν πέφτει ο άλλος. Με τον άλλον τρομάζω. Διακωμωδώ εμένα. Είναι ωραίο να αυτοσαρκάζεσαι. Προλαβαίνεις και τον άλλον. Αυτή είναι η στάση ζωής μου.
Η παράσταση «ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ» θα προβληθεί μέσω worlddwide live streaming, την Παρασκευή 15/01, το Σάββατο 16/01 και την Κυριακή 17/01, ώρα 20.00.
Εισιτήρια θα βρείτε στη Viva
Πρωταγωνιστούν : Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Αρζόγλου, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Χρήστος Βασιλόπουλος, Άννα Μονογιού, Σταυριάνα Πανδή, Ειρήνη Ράπτη, Σταύρος Μοίρας, Ελένη Αποστολοπούλου.