ΛΥΔΙΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: Η ΤΕΧΝΗ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΙΩΝΕΙ ΜΕ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 03/06/2021 13:05
Το μαγνητόφωνο έκλεισε κι εγώ ήθελα κι άλλο.
Εκείνη μου είπε: «Σας ευχαριστώ που με βοηθήσατε στη ροή της κουβέντας».
Η Λυδία Φωτοπούλου, εκτός από σπουδαία ηθοποιός, είναι ένας γλυκός και χορτάτος άνθρωπος.
Κάνοντας ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα της σειράς «Η ΤΟΥΡΤΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ» μου μίλησε για τη ζωή, το θέατρο, την τηλεόραση, αλλά και για τα σχέδια της για το καλοκαίρι.
-Αλήθεια, έχετε ζήσει μια ωραία ζωή;
-Σε αυτή την ηλικία που είμαι, μπορώ να πω ότι ευγνωμονώ τη ζωή για όσα μου έφερε. Είναι μια ζωή γεμάτη, τόσο από ωραία, όσο και από δύσκολα πράγματα. Η ισορροπία έχει βρεθεί πια κι αν γυρίσω να κοιτάξω πίσω, θα πω ότι όλα όσα ήρθαν, τα τιμώ και τα χαίρομαι.
-Είστε ένας άνθρωπος με νεανικότητα και φρεσκάδα. Τι είναι αυτό που κρατάει αυτή τη νεανικότητα αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο;
-Θεωρώ ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν παίρνω πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μου. Αυτό μου χαρίζει ακόμη περισσότερη όρεξη για παιχνίδι, για ψάξιμο, για ζωή. Δεν είναι κάτι συνειδητό, αλλά έτσι λειτουργώ με βάση και το πως ήρθαν τα πράγματα στη ζωή μου.
-Θεωρείτε ότι η ζωή, έως τώρα, ήταν δίκαιη μαζί σας;
-Πολύ. Σίγουρα μου έφερε νωρίς κάποιες δυσκολίες, αλλά συγχρόνως μου έφερε και πολλά δώρα. Μου χάρισε ένα επάγγελμα που δεν είχα προβλέψει ποτέ ότι θα είναι αυτό. Η σχέση μου με την Τέχνη και το θέατρο ήρθε αναπάντεχα, σαν ένα σενάριο που δεν το είχα προετοιμάσει. Μου αρέσει πολύ που τα πράγματα στη ζωή έρχονται από μόνα τους και δεν τα προετοιμάζω. Αυτά τα εκτιμώ περισσότερο. Ύστερα, ήρθε ένα παιδί, που ευτυχώς δεν με παρέσυρε το άγχος να μη το κρατήσω, μεγάλωσα μαζί με αυτό το παιδί, είναι ένα βαθύ μου στήριγμα σε οποιαδήποτε συνειδητή ή ασυνείδητη σκέψη μου. Και φυσικά μου χάρισε και μια εγγονή. Συνεπώς, ολοκληρώθηκε η ευτυχία.
-Το θέατρο τι ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση της προσωπικότητας σας;
-Είχα έναν χαρακτήρα συνεσταλμένο και ντροπαλό. Μέσα από το θέατρο, το ξεπέρασα αυτό. Γιατί κρυμμένη πίσω από κάποιο ρόλο και από τα λόγια κάποιου άλλου, συγχρόνως ανακάλυπτα καινούργια πράγματα για μένα ή θεράπευα κάποια άλλα ή προσπαθούσα να τα εξηγήσω μέσω του θεάτρου. Οπότε λειτούργησε και λειτουργεί θεραπευτικά το θέατρο στη ζωή μου. Αυτό θέλω και από τον θεατή να λαμβάνει μέσα από μια παράσταση που θα δει. Αισθάνομαι πως η τέχνη σε ενηλικιώνει με όμορφο τρόπο!
-Επιθυμείτε ρόλους, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ρόλοι ζωής;
-Όχι… Άλλωστε, όπως είπα, μου αρέσουν περισσότερο τα πράγματα που έρχονται αβίαστα στη ζωή. Μου ήρθαν τόσο ωραίοι ρόλοι και τόσο όμορφες συνεργασίες που δεν υπάρχει λόγος να αλλάξω την πεποίθηση που έχω ότι τα πράγματα αν είναι να έρθουν, θα έρθουν… Ποτέ δεν είχα ονειρευτεί ότι θα ήθελα να παίξω την Γκόλφω κι όμως συνέβη και είναι από τις ωραιότερες στιγμές της θεατρικής μου ζωής. Έχω περισσότερη εμπιστοσύνη σε αυτό που φέρνει η ζωή και λιγότερη σε αυτά που εμείς σχεδιάζουμε.
-Πώς βιώνετε όλο αυτό το κύμα αγάπης, για τον πληθωρικό ρόλο της Μαριλούς, που υποδύεστε στη σειρά «Η ΤΟΥΡΤΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ»;
-Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Αυτό που ένιωσα, διαβάζοντας για πρώτη φορά το σενάριο, είναι ότι δεν ήθελα να αφήσω αυτή τη γυναίκα να φύγει. Μου άρεσε γενικότερα το σενάριο και είπα το «ναι». Η Μαριλού, είναι ένας άνθρωπος που θα ήθελες να γνωρίσεις, σίγουρα, στη ζωή σου, να σου λέει μία φράση και να σου βγάζει κάθε στενοχώρια που έχεις.
-Τι σας έκανε να πείτε το «ναι»;
-Με εξίταρε ο ρόλος αυτός, χαίρομαι γιατί ήταν στην ΕΡΤ αυτή η σειρά, γιατί δουλεύω με το δυναμικό συγγραφικό δίδυμο των μεγάλων επιτυχιών Ρήγα-Αποστόλου. Επίσης συνεργάζομαι με σπουδαίους συναδέλφους, με μεγάλη τηλεοπτική εμπειρία, όπως η Καίτη Κωνσταντίνου, ο Κώστας Κόκλας, η Χρύσα Ρώπα αλλά και με τους νεότερους συναδέλφους. Η πρόταση ήρθε και σε μια στιγμή που τα θέατρα ήταν αμφίβολο αν θα ανοίξουν τον χειμώνα. Οπότε θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που η Μαριλού ήρθε να με συναντήσει χωρίς να το ζητήσω. Ειδικά σε μια τέτοια εποχή.
-Η Μαριλού θα μπορούσε να είναι η καλύτερη σας φίλη ή ακόμη και να είστε εσείς σε ένα παράλληλο σύμπαν;
-Θα ήθελα πάρα πολύ σε ένα παράλληλο σύμπαν να είμαι η Μαριλού. Θα ήθελα να έχω το θάρρος, την εξυπνάδα και την ελαφράδα της. Είναι ένα άτομο που έχει ακουμπήσει το σκοτάδι, έχει ένα βάθος και το έχει ξεπεράσει. Αν είχε μόνο την ελαφράδα και τα αστεία, θα ήταν απλά μια χαρούμενη υπερήλικας που φλερτάρει με νέους ανθρώπους. Αλλά εκείνη νιώθω ότι είναι πολύ φιλοσοφημένη και έχει πλήρη επίγνωση των όσων συμβαίνουν γύρω της. Δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά, ώστε να μείνει στάσιμη.
-Σε τι διαφέρει το κοινό της τηλεόρασης από εκείνο του θεάτρου;
-Πάντα το θεατρικό κοινό είναι λίγο πιο περιορισμένο από αυτό της τηλεόρασης. Αλλά έχω ζήσει σε θέατρα όπως το «Αμόρε», το «Εθνικό», που γέμιζαν από κόσμο. Στην τηλεόραση παρόλο που τα γυρίσματα είναι πολύωρα και πιο κουραστικά, για μένα είναι πιο ξεκούραστο. Γιατί δεν έχει αυτή την καθημερινή έκθεση προς τον κόσμο, που έχει το θέατρο, όταν έχεις ανάγκη κάθε μέρα το σώμα και το μυαλό σου να είναι σε απόλυτη αρμονία και συγκέντρωση. Εδώ λίγο ξεκουράστηκα από αυτό. Η έκθεση του εαυτού σου πάνω στη θεατρική σκηνή κάθε βράδυ ενέχει και μια ψυχική φθορά. Μαζί με την ανάταση ψυχής βέβαια, που προσφέρει το θέατρο. Αυτή είναι η αντίθεση.
-Πως διαχειρίζεστε μια κακή κριτική;
-Το να διαβάσω μια κριτική που μπορεί να με θίξει στο βαθμό του ρόλου, εάν ξέρω ότι εγώ έχω πετύχει, δεν θα με πειράξει. Αλλά μπορεί να ξέρω κι εγώ ότι δεν έχω καταφέρει αυτό που ήθελα και τότε θα συμφωνήσω. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Θυμάμαι εποχές που διάβαζα κάποιες κριτικές που σε έθιγαν κι ως άνθρωπο και προσωπικότητα. Αυτό με πείραζε κυρίως γιατί αναρωτιόμουν πως κάποιος μπορεί να μπει στη διαδικασία να φανεί κακός. Έχω πάρει μη κακοπροαίρετες κακές κριτικές και τις δέχομαι. Με τις κακοπροαίρετες όμως, θυμώνω.
-Το θέατρο σας έχει λείψει;
-Είμαι από τους ανθρώπους που δούλευα συνέχεια στο θέατρο και αποζητούσα την ξεκούραση. Και από αυτή την σκοπιά το βιώνω καλά μέσα μου γιατί ξεκουράζομαι αλλά ξέρω ότι όταν ξαναβρεθώ στη σκηνή θα συγκινηθώ βαθύτατα.
-Τι είναι αυτό που θα κάνετε αυτό το καλοκαίρι και σας έλειψε πολύ μέσα στην καραντίνα;
-Έχω ένα ησυχαστήριο που μου λείπει κάθε χειμώνα και ανεξάρτητα από την καραντίνα. Θέλω τα καλοκαίρια να πηγαίνω στο σπίτι του παππού μου στην Καβάλα. Φέτος δεν θα έχω πολύ χρόνο λόγω γυρισμάτων, αλλά θα πάω έστω και για λίγο. Αυτό όμως που πραγματικά μου έλειψε είναι να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου κι ελπίζω ότι θα γίνει γρήγορα.