ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΓΚΑΜΠΥ'
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 25/01/2016 12:30
Σε μια ωραία σύνθεση του βιβλίου της Γαβριέλλας Ουσάκοβα και των ιστοριών του Νίκου Τσιφόρου στηρίζεται το θεατρικό έργο ΓΚΑΜΠΥ, που σκηνοθέτησε με φαντασία και ευρηματικότητα η Κίρκη Καραλή και που παρουσιάζεται Δευτερότριτα στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου.
Το έργο, που εκτυλίσσεται ανάμεσα στα 1930 και 1900, περίοδο από τις πιο σημαντικές για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου, παρακολουθεί τη ζωή της Γκάμπυ, μιας αντισυμβατικής, ελεύθερης γυναίκας, που από πολύ νεαρή ηλικία στρέφεται στην πορνεία, ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού της σε εραστές από όλες τις κοινωνικές τάξεις, από βοσκούς μέχρι πλούσια πρόσωπα, και πολιτικούς, ακόμη και ναζί Γερμανούς (στη διάρκεια της κατοχής, που τους εκμεταλλεύεται για να μεταφέρει ειδήσεις στην Αντίσταση), ενώ πάντα καταφέρνει να διατηρεί μια αθώα, συμπονετική ψυχή, βοηθώντας όταν χρειάζεται, φτωχές, άπορες οικογένειες.
Πολύ έξυπνα και δεξιοτεχνικά, η Καραλή χρησιμοποιεί τρείς διαφορετικούς ηθοποιούς για να δώσει τις τρεις ηλικίες της Γκάμπυ: την Λίλα Μπακλέση για να δώσει τη Γκάμπυ ως νεαρό, πρωτόβγαλτο, κορίτσι, τη Γωγώ Μπρέμπου, ως ώριμη, 40άρα περίπου, επαγγελματίας ιερόδουλη και τον Αγγελο Παπαδημητίου ως μια γερασμένη πια Γκάμπυ. Το έργο αρχίζει το 1960, με την Γκάμπυ-Μπρέμπου να δέχεται την επίσκεψη των δυο άλλων προσωπικοτήτων της, και μαζί αρχίζουν να αναπολούν τη ζωή της.
Με σκηνές που εκτυλίσσονται άλλοτε στο παρελθόν, άλλοτε στο παρόν και άλλοτε στο μέλλον, σε ένα εξαιρετικά λειτουργικό σκηνικό, με επιλεγμένα με ξεχωριστή φροντίδα κοστούμια, με στρωτούς διαλόγους (υπεύθυνες για τη δραματουργία είναι η Καραλή και η Αναστασία Τζέλλου), με έξυπνες ατάκες, με μπόλικο, διανθισμένο συχνά με ειρωνεία, χιούμορ, με ωραία μελωδικά τραγούδια της εποχής (που βασικά τραγουδά με πολύ ωραία φωνή ο Παπαδημητρίου), , με ενδιάμεσα (συχνά έμμεσα) κριτικά σχόλια πάνω στις διάφορες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της περιόδου, αλλά και με πολλή ζεστασιά και αγάπη για το χαρακτήρα της ηρωίδας, με πολύ καλές ερμηνείες, τόσο από τους τρεις πρωταγωνιστές, την Μπρέμπου (να τονίζει την εμπειρία και την πονηριά, αλλά και κάποια απογοήτευση της ώριμης Γκάμπυ), την Μπακλέση (να τονίζει τη ζωντάνια και τη τσαχπινιά της νεαρής Γκάμπι) και τον Παπαδημητρίου (να τονίζει, με την πληθωρική, απολαυστική ερμηνεία του, τη γνώση αλλά και την πίκρα και τον κυνισμό, μιας γερασμένης ιερόδουλης), όσο και από τους πέντε άντρες που ερμηνεύουν, σαν είδος χορού, διάφορα πρόσωπα από την πολυτάραχη ζωή της Γκάμπυ (από τις καλύτερες σκηνές τους αναφέρω εκείνη που παίζουν τένις), παρακολουθούμε να αναπτύσσεται σταδιακά μπροστά μας η πολύπλευρη, αντιφατική, ταυτόχρονα συμπαθητική, αέρινη, τελικά τραγική, μορφή της Γκάμπυ. Συνολικά μια πολύ καλή παράσταση που σίγουρα θα απολαύσετε.
Πηγή: enetpress