ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ..
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 24/09/2015 18:55
Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα, μισθοί στο θέατρο δίνονται μόνο από τους κρατικούς οργανισμούς- κι αυτοί όχι πάντα (βλ. την περίπτωση του ΚΘΒΕ όπου οι ηθοποιοί είναι απλήρωτοι μήνες ), ενώ τα μεγάλα θέατρα δουλεύουν με εξευτελιστικές αμοιβές, για όσους δεν ανήκουν στην κατηγορία «ονόματα». Κι όταν λέμε εξευτελιστικές, εννοούμε τετρακόσια ευρώ, πολλές φορές και λιγότερα…. Οι υπόλοιποι συνεταιρίζονται και γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί , ανεβάζοντας δικές τους παραστάσεις, που λειτουργούν στα πλαίσια του ποσοστού επί των εισπράξεων.
Ρίσκο σίγουρα και μεγάλος μπελάς στο κεφάλι ενός καλλιτέχνη, που πρέπει να αναλάβει μόνος του να κινήσει διαδικασίες, που δεν εμπίπτουν ούτε στο γνωστό πεδίο, ούτε προφανώς στα ενδιαφέροντά του. Αλλά από το να τρέχεις δεξιά και αριστερά, παίζοντας πράγματα που δεν αγαπάς, γεμίζοντας κενά και ταυτόχρονα να μην έχεις να πληρώσεις ούτε το νοίκι σου, είναι προτιμότερο. Τα ποσοστά μπορεί να αποφέρουν μεροκάματα, πιθανόν και μεγαλύτερο από αυτό που ορίζει η νομοθεσία, μπορεί να μην αποφέρουν και τίποτα. Αλλά μήπως και το άλλο, τίποτα δεν είναι; Τουλάχιστον έτσι έχεις και μια πιθανότητα να κάνεις κάτι που σε αφορά, που το επιλέγεις απόλυτα και το ελέγχεις αποκλειστικά.
Εφόσον οι επιχορηγήσεις σταμάτησαν, κανένα συλλογικό όργανο δεν έχει προασπιστεί την καταβαράθρωση των μισθών και των εργασιακών συνθηκών των ηθοποιών, μόνο κάτι απεργίες διήμερες οργανώνονται στις οποίες δεν συμμετέχουν καν όλα τα θέατρα, πρέπει να λειτουργήσουμε ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Που σημαίνει φτιάχνω το «προϊόν» μου όσο καλύτερα μπορώ και το προσφέρω. Βέβαια, τώρα θα μου πεις, μια παράσταση δεν μπορεί να λειτουργήσει ως « προϊόν», αλλά κι ένας ηθοποιός δεν μπορεί να εργάζεται σε καθεστώς δουλείας.
Φυσικά υπάρχουν κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις στον κανόνα των παραγωγών, αλλά δεν επαρκούν για να καλύψουν την τραγική κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο, με την απελπιστική αύξηση των ανέργων.
Το θέατρο είναι μια πράξη πολιτική. Ας το αποδείξουμε εμπράκτως. Αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό, ενδιαφερόμαστε εμείς και είμαστε εδώ, να τον υπερασπιστούμε με τους δικούς μας όρους. Ούτως ή άλλως η καταιγίδα έχει ξεκινήσει, τι διαφορά έχει αν βραχούμε λίγο παραπάνω, από το να μένουμε μουσκεμένοι σε ένα ετοιμόρροπο υπόστεγο, που είναι έτοιμο να πέσει στο κεφάλι μας;