ΙΔΟΥ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ!
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 27/04/2016 17:35
Το σπουδαίο πεζογραφικό βιβλίο, που πλουτίζει τη νεοελληνική φιλολογία, το μυθιστόρημα ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, με την ψυχογραφία ενός κόσμου, που τα νιάτα του ανεμοδέρνονται και αυτοσυντρίβονται, ανεβαίνει το φθινόπωρο, στη σκηνή του θεάτρου ΧΩΡΑ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές αυτής της φιλόδοξης παραγωγής, είναι η Μαρίνα Ψάλτη, η Γιούλικα Σκαφιδά, ο Αντίνοος Αλμπάνης, ο Χάρης Τζωρτζάκης, η Ευδοκία Ρουμελιώτη και ο Σταύρος Σβήγγος.
"Με απασχολούσε καιρό, η ιδέα αυτού του έργου και πιστεύω πως σήμερα είναι τρομακτικά επίκαιρο", λέει ο Πέτρος Ζούλιας.
"Μιλάει για τη γενιά εκείνη, που βγαίνοντας από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είδε τις ελπίδες και τα όνειρα της, να χάνονται. Ήταν κι εκείνη, όπως κι η σημερινή, μια παγιδευμένη γενιά, που ήθελε να φύγει για να σωθεί. Ήταν κι εκείνη μια γενιά, που έζησε το δράμα των προσφύγων, ήταν νέα παιδιά, που τα συνέθλιψε η ανέχεια, η ατυχία, οι δοκιμασίες, η αδικία... Πρόκειται για ένα συγκινητικό ρέκβιεμ, για μια σκληρά δοκιμασμένη γενιά..."
Η ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ -όπως επισημαίνεται στο βιβλίο- είναι ένα έργο έντονα βιωματικό, που περικλείεται προσχηματικά στην κρίσιμη περίοδο του μεσοπολέμου, για να εξασφαλίσει ιστορική βάση και να κατοχυρώσει την ελληνικότητά του.
Η κρίσιμη εφηβική ηλικία των κεντρικών ηρώων της, αποτελεί στοιχείο ένταξής της και στον ευαίσθητο χώρο της νεότητας, στης σύμφυτης με τις αλλαγές, της αδίκως ταλανιζόμενης, αλλά και της μόνης που έχει τα περιθώρια να αισιοδοξεί για έναν καλύτερο κόσμο.
Η υπόθεση της ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ
Το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει στην Αθήνα την οικογένεια του επαρχιώτη φοιτητή Άγγελου Γιαννούζη. Μόλις έγινε ανακωχή και έληξε εντελώς ο Πόλεμος, ο Άγγελος πήγε στο σπίτι του πλούσιου συμφοιτητή του Νίκου Στεργίου, για να γιορτάσουν αυτή την ανακωχή, η οποία γέμισε με ελπίδες τις ψυχές όλων, εκτός του ίδιου του Άγγελου, ο οποίος καθώς ήταν περήφανος που η δική του οικογένεια ζούσε μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, ένιωθε μίσος για το συμφοιτητή του, που εκείνος και η οικογένειά του ζούσαν μέσα στα πλούτη, αλλά και ζήλια επειδή η Δάφνη, με την οποία ήταν ερωτευμένος, φαινόταν να προτιμούσε το Νίκο. Τότε ο Ελληνικός Λαός πίστευε πως είχαν ηρεμήσει οριστικά τα πράγματα. Αυτό όμως δε συνέβη. Τον Αύγουστο του 1922 ξέσπασε ένας άλλος Πόλεμος και ο Άγγελος δοκιμάστηκε σκληρά στην 1η γραμμή του Μικρασιατικού Μετώπου και επέστρεψε στην Αθήνα με αναρρωτική άδεια. Με πικρία είδε τους "άκαπνους" φίλους του να απολαμβάνουν όλα τα καλά της ζωής ενώ η δική του πορεία, όπως και πολλών άλλων επαρχιωτών ήταν κοινή: Φτώχεια, μιζέρια, βάσανα και στο τέλος θάνατος από φυματίωση σε κάποιο Σανατόριο.