Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 27/12/2016 14:19
Η Χριστίνα Θεοδωρόπουλου, που ερμηνεύει τη θεία στο ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ, μιλάει για την εμπειρία της συμμετοχής της, στην εξαιρετική παράσταση.
- Ποτέ ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με το « Καπλάνι της Βιτρίνας», που σκηνοθετεί και φέτος η Ανδρομάχη Χρυσομάλλη;
Το « Καπλάνι της βιτρίνας» είναι καταρχάς, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα καλύτερα βιβλία της παγκόσμιας παιδικής λογοτεχνίας- το παιδικής είναι σχετικό βέβαια, γιατί απευθύνεται και σε ενήλικες. Το είχα διαβάσει μικρή και με είχε συγκινήσει. Όταν με πήρε η κυρία Χρυσομάλλη να μου το προτείνει, δεν είχα σκεφτεί ότι μπορώ να παίξω σε παιδικό, αλλά μου άρεσε τόσο το βιβλίο και η διασκευή, που αμέσως γοητεύτηκα.
Η διασκευή έχει κρατήσει στοιχεία του βιβλίου, έχει δραματοποιήσει όλες τις σκηνές, που ζωντανεύουν μέσα από προβολές, κι αυτό είναι πολύ εντυπωσιακό. Θεωρώ ότι η σκηνοθέτις μας έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά γι’ αυτό έχει απήχηση στο κοινό κάθε ηλικίας.
- Οι προβολές λειτουργούν ως σκηνογραφία ή έχουν αφηγηματικό ρόλο;
Οι προβολές δημιουργούν ατμόσφαιρες και χώρους: μια θάλασσα, ένα εσωτερικό κτλ.
- Το βιβλίο αναφέρεται σε μια εποχή που ίσως τα παιδιά δεν την γνωρίζουν. Πώς την δέχονται και την προσλαμβάνουν;
Πράγματι στο βιβλίο παρακολουθούμε την ιστορία της Ελλάδας σε μια ευαίσθητη ιστορικά στιγμή: έχουμε την άνοδο του Χίτλερ στην Ευρώπη, τη δικτατορία του Μεταξά στην Ελλάδα, αλλά ιδωμένη μέσα από τα μάτια των παιδιών. Είναι μια αυτοβιογραφία της Ζέη και το πώς στην ουσία, αυτή και αδερφή της βίωσαν εκείνη την περίοδο. Βέβαια, τότε ακόμα και οι ενήλικες, δεν ήξεραν καλά καλά τι συνέβαινε. Τα σημερινά παιδιά, παρόλο που δεν ξέρουν ίσως κάποια γεγονότα, συμμετέχουν τόσο πολύ, που πολλές φορές δεν το πιστεύω.
Σε μια σκηνή, για παράδειγμα, λέει ο δάσκαλος να κάψουν τα βιβλία και από κάτω τα παιδιά τον αποδοκιμάζουν. Καταλαβαίνουν ενστικτωδώς. Ξέρουν τι είναι ο φασισμός, τι είναι η δημοκρατία, γιατί όλα αυτά υπάρχουν και σήμερα σε άλλες μορφές.
- Το Καπλάνι τι συμβολίζει;
Το καπλάνι είναι ένα ωραίο αιλουροειδές, που ήρθε στη Σάμο από την Μικρά Ασία. Το έχει βαλσαμωμένο η θεία των κοριτσιών στην τραπεζαρία. Τα παιδιά το θαυμάζουν και μέσα από αυτό φαντάζονται ιστορίες. Σε αυτό βέβαια συμβάλλει ο μεγάλος τους ξάδελφος, που τους αφήνει σημειώματα πάνω στο καπλάνι, γιατί ξέρει ότι το παρατηρούν πολύ. Στήνεται έτσι ένα παιχνίδι, που ουσιαστικά συμβολίζει τον τρόπο αντίδρασης των παιδιών.
- Εσείς ερμηνεύει τη θεία. Πώς αντιδράει σε αυτό παιχνίδι;
Αυτή η θεία έχει το σπίτι και φιλοξενεί όλη την οικογένεια, όπως συνέβαινε παλιά. Έχει μεγάλη αδυναμία στα παιδιά. Όμως είναι βασιλική, σε αντίθεση με τον παππού που είναι δημοκρατικός. Η σύγκρουση δηλαδή που υπήρχε στην κοινωνία υπάρχει και στο σπίτι, και φυσικά μεταφέρεται στα παιδιά. Στο τέλος βέβαια, επειδή ενδιαφέρονται τα παιδιά να είναι καλά, κοιτάνε εκείνο που θα τα κάνει ευτυχισμένα κι υποχωρούν.
- Μου είπατε πως είναι η πρώτη φορά που κάνετε παιδικό. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;
Πάρα πολύ σημαντική, γι' αυτό συνεχίζω και δεύτερη χρονιά. Δεν το αντιμετωπίσαμε το έργο σαν παιδικό, αλλά όπως κάθε άλλη παράσταση. Είναι ένα καλογραμμένο κείμενο, που βλέπει απλώς τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών , και οι ρόλοι είναι πολύ δυνατοί. Τα παιδιά έχουν αντιδράσεις ζωντανές. Αυτό δείχνει ότι κάτι μένει μέσα τους κι αυτό είναι ουσιαστικό στις μέρες μας.