Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΝ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 12/11/2015 17:40
Ο Κάρολος Κουν ήταν ο άνθρωπος, που όχι μόνο, μου έμαθε αυτή τη δουλειά, αλλά μου άλλαξε τη ζωή, μου άλλαξε την οπτική μου, την αισθητική μου, μου δίδαξε το σεβασμό στο θέατρο και το σκηνικό ήθος. Όχι μόνο σε μενα βέβαια, αλλά σε όλο το ελληνικό θέατρο, γιατί ο Κουν ήταν μια τεράστια προσωπικότητα. Τον πρωτογνώρισα το 1967, Οκτώβριος ήταν, είχα πάει στο Υπόγειο γιατί ήθελα να δώσω εξετάσεις στη σχολή. Βέβαια εγώ δεν καταλάβαινα σε ποιον μίλαγα, εννοώ δεν αντιλαμβανόμουν τότε το βεληνεκές του, αλλά με κέρδισε με το λόγο του και τη ζεστασιά. Με έκανε αισθανθώ άνθρωπος που έχω κάτι να προσφέρω. Από εκεί και πέρα στα 22 χρόνια που έμεινα κοντά του, όλα κύλησαν σαν ένα νεράκι κρύο, από μια πηγή που δεν το χόρταινα.
Προέρχομαι από μια λαϊκή τάξη. Δεν είχα δει πολύ θέατρο, λίγα πράγματα και κυρίως εμπορικά, χωρίς να μειώνω το εμπορικό θέατρο. Κουβεντιάζοντας όμως με τον Κουν άλλαξε η αισθητική μου. Όλα άλλαξαν, ακόμα και ο τρόπος που καθόμουν, ο τρόπος που μιλούσα. Ο Κουν ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να ακούει και να απαντάει επί της ουσίας. Τον ενδιέφερε το σκηνικό ήθος, απαιτούσε να σέβεσαι αυτό που κάνεις και να κουβαλάς την αλήθειά σου, δεν του άρεσαν τα τερτίπια, τα φτηνά, τα εύπεπτα. Απαιτούσε να είμαστε κοντά στο ρόλο μας.
Θυμάμαι πως τιναζόταν, όταν σε έβλεπε να είσαι μέσα στο ρόλο, τίναζε τα πόδια του, άλλαζε θέσεις. Καταλάβαινα από τη γλώσσα του σώματος, ότι του άρεσε αυτό που έκανα και χαιρόμουν, αισθανόμουν ευτυχία.
Πολλές στιγμές ήταν δύσκολες, σχεδόν λιμοκτονούσαμε τότε, κάναμε θέατρο για την ψυχή μας, όπως έγραψε κι ο ίδιος. Ήταν ευλογία να έχεις τέτοιο δάσκαλο. Ακόμα και τώρα τον κουβαλάω.
Είχε ένα μυαλό που έτρεχε με πολλές ταχύτητες, έφερε καινούργια ρεύματα, μεγάλους συγγραφείς, έδωσε μια άλλη αισθητική στα πράγματα.
Το έργο έχει γράμματα, αλλά εσύ πρέπει να ανακαλύψεις αυτά που κρύβονται κάτω, πίσω από τα γράμματα. Αυτό έψαχνε ο Κουν, τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια. Πολλές φορές, σου μετέδιδε αυτό που ήθελε, με κραυγές ή χτυπώντας το κεφάλι του στον τοίχο, αλλά μπορούσε να ματώσει για να καταλάβεις.
Ήταν Ο Δάσκαλος.
Προσπαθώ κι εγώ σαν δάσκαλος, να μεταφέρω όσα έμαθα κοντά του, αλλά σήμερα είναι δύσκολη εποχή, θέλει διπλή προσπάθεια, γιατί έχει βγει το εύπεπτο την επιφάνεια… Βέβαια, όλα λειτουργούν σε συνάρτηση με την πολιτικο-οικονομική πραγματικότητα. Ο Κουν πάντα λάμβανε υπόψη την εποχή και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά δεν έμενε εκεί μόνο, έδινε μια ποιητική διάσταση στην κατάντια των πραγμάτων.
Δεν έχω δει κάτι αντίστοιχο του Κουν, έχουν βγει σκηνοθέτες που κάνουν πράγματα, αλλά θα δείξει στο μέλλον. Ο χρόνος μας καταξιώνει. Εύχομαι να μην είναι αστεράκια που λάμπουν για λίγο και μετά πέφτουν…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΜΕΝΗΣ