Η ΛΟΥΙΖΑ ΤΖΙΟΥΒΑΝΙ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Τρίτη, 08/11/2016 11:20
Η γνωστή Αλβανή πρωταγωνίστρια και πρώην βουλευτής Λουίζα Τζιουβάνι, μιλά για την παράσταση του Θ. Γράμψα «Μια πέτρα λάθος», στο Τέχνης.
- Τα τελευταία χρόνια έχετε μετακομίσει στην Ελλάδα. Πώς αποφασίσατε να έρθετε εδώ;
Ήθελα να βρίσκομαι δίπλα στην κόρη μου, η οποία σπουδάζει στην Αθήνα.
- Πώς βλέπετε το ελληνικό θέατρο;
Η επαφή με το ελληνικό θέατρο έχει γίνει χρόνια πριν, όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στα Τίρανα. Δεν ήταν μια σταθερή επαφή βέβαια, παρακολουθούσα όμως, με άλλο μάτι την επίδοση και τις εκτελέσεις των Ελλήνων ηθοποιών στη θεατρική σκηνή, στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Φυσικά, με την αλλαγή του καθεστώτος, η επαφή έγινε πια φυσική και έτσι βρισκόμουν πάντα κοντά στο ελληνικό θέατρο. Η άποψή μου δεν μπορεί να είναι ενιαία, ποικίλλει από περίπτωση σε περίπτωση. Εδώ υπάρχουν διαφορετικές σχολές και πολλά διαφορετικά είδη. Νομίζω πως το ελληνικό θέατρο είναι ενταγμένο στο ευρωπαϊκό και ταυτόχρονα διατηρεί την ταυτότητά του αναλλοίωτη, την καλλιτεχνική του γοητεία, κάτι που παρατηρείται σε μια παλαιότερη γενιά ηθοποιών, που ακολουθεί τις αρχές του Στανισλάφσκι. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι η ποικιλία που επικρατεί.
- Σας δυσκολεύει να παίζετε σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική σας;
Γενετικά, είμαι αρκετά εξοικειωμένη με την ελληνική γλώσσα από τα παιδικά μου χρόνια, αφού λόγω της ελληνικής μας καταγωγής, στο σπίτι μου μιλούσαν ελληνικά. Εάν έρθω αντιμέτωπη με ένα θεατρικό έργο, η εκτέλεση είναι δύσκολη , αλλά όχι αδύνατη. Μόνο που η ξενική προφορά θα είναι αισθητή, όπως κάθε ξένου πολίτη που η ελληνική δεν είναι η μητρική του γλώσσα.
- Φέτος πρωταγωνιστείτε στην παράσταση του Θοδωρή Γράμψα «Μια πέτρα λάθος» που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης. Τι πραγματεύεται αυτό το κείμενο;
Το έργο μιλάει για την προβληματική σχέση μητέρας-κόρης. Είναι μια διαδρομή 60 λεπτών ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα. Κατά τη διάρκειά της, αναδεικνύονται γυναικεία χαρακτηριστικά, που ο χρόνος και οι συνθήκες τα μεταλλάσσουν σε άγχος ή τραύματα. Πρόκειται για ένα δραματικό έργο που στην Ελλάδα μπορεί να φαίνεται απόλυτα φυσιολογικά, όμως σε χώρες με μουσουλμανική νοοτροπία, όπως είναι η Αλβανία – θα παίξουμε σε διάφορες πόλεις- θα ακουστεί και θα φανεί αρκετά προχωρημένο. Δηλαδή, θα είναι ένα έργο άβαν-γκαρντ.
- Ο δικός σας ο ρόλος τι χαρακτηριστικά έχει;
Είναι μια σαραντάχρονη διαζευγμένη γυναίκα , που έχει μια δεκαεννιάχρονη κόρη. Μια μητέρα που έχτισε τα θεμέλια της ζωής της και τη σχέση με το παιδί της πάνω σε ένα ψέμα. Αυτό το ψέμα σταδιακά μετατρέπεται σε έναν συνεχόμενο εφιάλτη, που την κάνει και σπαρταράει μονίμως.
- Γιατί η σχέση μητέρας-κόρης είναι τόσο συγκρουσιακή;
Δεν είναι μόνο το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας. Θα έλεγα πως επρόκειτο για την αντίδραση «Καθρέφτης.» Οι μητέρες βλέπουν, αισθάνονται και προαισθάνονται τα προβλήματα, διότι συχνά τις οδηγεί το ένστικτό τους. Όταν ξεκινάει η ψυχρή κρίση όμως, τότε αυτομάτως έρχεται και η σύγκρουση. Στο έργο του Θοδωρή Γράμψα, η σύγκρουση, αν και μοιρασμένη στις δυο πλευρές, κατά κάποιον τρόπο γίνεται αυτο-σύγκρουση. Λειτουργεί δηλαδή σαν μια εσωτερική προσωπική σύγκρουση.
- Η παράσταση γίνεται και στις δύο γλώσσες (ελληνικά και αλβανικά). Πώς λειτουργεί αυτό το εγχείρημα;
Αυτό λειτουργεί σαν ένας φυσιολογικός οργανισμός. Είναι δυο διαφορετικά γρανάζια , που τα θέτει σε λειτουργία ο ίδιος μηχανισμός, το ίδιο θεατρικό έργο. Αυτό ακριβώς είναι και το συγκεκριμένο σκηνοθετικό εύρημα. Όλοι διαφέρουμε, όμως στην ουσία, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ουσιαστικά προβλήματα, παραμένουμε ίδιοι, ασχέτως αν αντιδράμε ο καθένας διαφορετικά.
-Υπήρξατε βουλευτής στη χώρα σας. Οπότε και μέσα από την πολιτική σας εμπειρία, πώς κρίνετε την κατάσταση στην Ελλάδα;
Παραιτήθηκα από το αξίωμα του βουλευτή για οικογενειακούς λόγους. Γι’ αυτό και δεν έχω, ας πούμε, τις προθέσεις για κάποιο πολιτικό σχόλιο.
Ίσως μια μέρα, αν επιστρέψω, θα μιλάω, έχοντας πια και την εμπειρία της πολιτικής , όπως ασκείται στην Ελλάδα. Θεωρώ, όμως, πως η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ζήτημα έλλειψης πολιτικών με επίπεδο και γνώση, έχει αρκετούς τοπ πολιτικούς. Ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τη γνώμη μου, είναι ένας χαρισματικός leader. Εύχομαι πραγματικά το χάρισμά του να ωφελήσει τον ελληνικό λαό. Όπως και να έχει, η κρίση μου είναι μόνο εμπειρική, διότι έχω κρατήσει τις αποστάσεις μου από την πολιτική στην Ελλάδα.
- Τι άλλο θα κάνετε φέτος;
Θα συμμετέχω σε μια Γάλλο-Αλβανική συνεργασία με τους Γάλλους δημιουργούς και τον έμπειρο Γάλλο σκηνοθέτη Eric Vicner. Το Μάρτιο του 2017 ξεκινάω πρόβες για τον ρόλο της Λουκρητίας Βοργίας, για την παράσταση που θα ανεβάσουμε στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Αλβανίας. Ίσως συμμετάσχω και σε κάποια κινηματογραφική ταινία. Ελπίζω και εύχομαι την επόμενη σεζόν να ανεβάσουμε με τον Θεόδωρο Γράμψα και την ομάδα του ένα αρχαίο ελληνικό έργο. Και ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να προκύψει;