Η ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ' ΤΗΣ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 27/06/2016 17:15
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη πρωταγωνιστεί στην ΟΡΕΣΤΕΙΑ, που θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα με πρώτη στάση το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Χουβαρδά.
Η ηθοποιός μίλησε στην Ελισάβετ Σταμοπούλου και στο in.gr για το ρόλο της ως Κλυταιμνήστρα.
Στην «Ορέστεια» ενσαρκώνετε την Κλυταιμνήστρα, μια γυναίκα που κυριαρχείται από συναισθήματα εκδίκησης και μίσους.
Η Κλυταιμνήστρα προβάλει αρκετές δικαιολογίες οι οποίες στέκονται με λογικό τρόπο. Ο Αγαμέμνονας δεν δίστασε να θυσιάσει την ίδια τους την κόρη, ενώ είχε επιλογές. Θα μπορούσε να πει πως δεν θα θυσίαζε το παιδί του. Στο βωμό όμως της δικής του φιλοδοξίας και της ανάγκης, γιατί έπρεπε να γίνει η Εκστρατεία, υπέκυψε σε αυτό. Όταν επιστρέφει φέρνει την ερωμένη του, Κασσάνδρα, και η Κλυταιμνήστρα δεν μπορεί να δεχθεί στο νόμιμο συζυγικό κρεβάτι να έχει κι έναν τρίτο άνθρωπο. Από την άλλη πλευρά, ο πόλεμος από μόνος του είναι μια πράξη αιματηρή, βίας, σκοτώνονται πολλοί άνθρωποι και διαταράσσεται η κοσμική ισορροπία οπότε, κατά κάποιο τρόπο, ο Αγαμέμνονας που φέρει όλη αυτή την ενοχή θα πρέπει να πληρώσει για τον φόνο των σφαγμένων.
Μέσα από τη στάση της Κλυταιμνήστρας, παρατηρούμε να ανατρέπεται η γνωστή – για τα διαδομένα της εποχής – δομή της πατριαρχικής οικογένειας;
Σε όλη αυτή τη στάση της Κλυταιμνήστρας θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει ένας σπόρος φεμινιστικός. Ας μου επιτραπεί να πω χαριτολογώντας ότι είναι η πρώτη φεμινίστρια, υπό την έννοια ότι μέχρι τότε η γυναίκα είχε ένα ρόλο υπακοής και υποταγής στον άντρα. Η Κλυταιμνήστρα καταπατά τη δομή της πατριαρχικής κοινωνίας που θέλει τη γυναίκα να είναι πιστή. Επιλέγει τη σεξουαλική της ελευθερία, έχει εραστή – εχθρό του Αγαμέμνονα και όλα αυτά τα δέκα χρόνια ετοιμάζουν την εκδίκηση. Το θέμα, όμως, είναι κατά πόσο αυτή η εκδίκηση ως πράξη βίας είναι μια επιτρεπτή πράξη ή όχι.
Κυριεύεται από ενοχές η Κλυταιμνήστρα;
Ενώ θεωρεί ότι ο εαυτός της είναι κατά κάποιο τρόπο ένα εργαλείο των Θεών που αποδίδει δικαιοσύνη, στην ουσία όμως αυτό δεν αποκαθιστά την ηθική τάξη. Δημιουργεί ένα χάος, κοινωνικό και υπαρξιακό. Μέσα από τον φόνο βάζει τον εαυτό της από τη θέση του θύτη στη θέση του θύματος. Με το πέρασμα των χρόνων έχεις πολλές ευκαιρίες να καθίσεις και να αναλογιστείς την πράξη σου. Όσο και να τη δικαιολογείς, γνωρίζεις ότι έχει συμβεί κάτι άδικό.