Η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΙΚΡΟ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 19/06/2018 10:43
Θυμάμαι την γιαγιά μου, σε κάτι βόλτες απογευματινές μες στο Τσουμπλέκ Ντερέ, να μου δείχνει ένα οικόπεδο μικρό, που σήμερα είναι πάρκινγκ και χωράνε δε χωράνε τρία αυτοκίνητα και να μου λέει « εδώ ήταν το σπίτι μας απ’ όταν ήρθαμε στην ξενιτιά»
Ανατολική Θράκη, Δράμα, Σέρρες και μια ζωή που μόλις την έστηνες στην ξέστηναν σαν σκηνικό περιοδεύοντος θιάσου, κατέληξε να κάνει νοικοκυριό σε ένα μικρό οικόπεδο; που σήμερα είναι άχτιστο και χωράνε δε χωράνε τρία αυτοκίνητα, στις ρίζες του λόφου του Κουλά, στις Σέρρες, στην Μακεδονία.
Εδώ δεν έχει αυτονόητα.
Εδώ τις λίμνες και τα ποτάμια μας τα μοιραζόμαστε και με τους «άλλους» και μάθαμε το «δικό μας» να το κερδίζουμε με αγώνα.
Μες το νερό ξέρουμε να βρίσκουμε το σύνορο.
Και συνυπάρχουμε
Ελλάδα, Σκόπια, Βουλγαρία μα πάνω απ’ όλα η Μακεδονία, με τις πηχτές ομίχλες και τα καβάκια, τις μαύρες λεύκες.
Η πατρίδα.
Δεν μας χαρίστηκε. Την κερδίσαμε. Απ’ την αρχή. Κι ας ήτανε δική μας.
Έτσι μάθαμε.
Και τώρα;
Δεν ξέρω. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο.
Ο κόσμος.
Ο λαός.
Αυτοί που αγοράζουν εισιτήρια για να μας δουν στο θέατρο, αυτοί που τραγουδάνε τα τραγούδια μας, διαβάζουν τα γραπτά μας, μας δίνουν αξιώματα, ακούν τις ιδέες μας, πληρώνουν τα όνειρά μας, αγοράζουν τα σπίτια που χτίζουμε, φοράνε τα ρούχα που ράβουμε, καλλιεργούν τα χωράφια μας, διδάσκουν τα παιδιά μας, γιατρεύουν τον πόνο μας.
Αυτοί.
Εμείς. Δεν ξέρω το σύνορο.
Πενθεί.
Νιώθει οργή.
Και πόνο.
Αληθινό πόνο.
Ο Κομμός στην αρχαία τραγωδία ήταν τραγούδι θρηνητικό. Αδόταν από τον Χορό και τους πρωταγωνιστές της τραγωδίας.
Μόνο που εδώ ο Χορός είναι μόνος του. Δεν έχει κανέναν. Μονάχα τα αγάλματα της ιστορίας του. Και κάτι επιτύμβιες στήλες.
Ολομόναχος.
Μπορεί και να μην θέλει κανέναν.
Κομμός. Θρήνος.
Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «κόπτω».
Σαν την πατρίδα που κόπηκε από μέσα μας.
Εκεί που συναντιούνται τα Βαλκάνια.
Με την χαρά του απλού και του αυτονόητου.
Λες και δεν ήταν και πολύ σοβαρό.
Σαν αναπόφευκτος ακρωτηριασμός για χάρη μιας κολλημένης ιστορίας.
Έτσι απλά. Κάτω από μια άσπρη τέντα.
* Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου είναι ηθοποιός και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών.