ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ: ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ 'ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ'
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 03/01/2019 10:55
Ταλαντούχος ηθοποιός σε μια ποικιλία ρόλων (και σε παιδικό θέατρο) που φτάνουν έως την Επίδαυρο, πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών, με σπουδές πιάνου και τραγουδιού, με αγάπη για τη Σκηνοθεσία… μελλοντικά, τον Κινηματογράφο και την Τηλεόραση, και παραγωγός θεατρικών παραστάσεων, είναι ένας νέος της εποχής μας με οράματα και ελπίδα για το μέλλον. Φέτος πρωταγωνιστεί και κάνει την παραγωγή στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν», στο Θησείον – ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ. Ο πολυπράγμων Γεράσιμος Σκαφίδας είναι μαζί μας. Κύριε Σκαφίδα, το Κολλέγιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοιτήσατε , σας έδωσε ευκαιρίες για θεατρική καριέρα. Εσείς είχατε από μικρός πάθος με την Υποκριτική και εκεί γιγάντωσε; «Πράγματι, μου έδωσε μια τεράστια ώθηση για να επιλέξω αυτό που πραγματικά αγαπούσα. Είναι ένα σχολείο που μέσα από τις εκατοντάδες δραστηριότητες σου δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να καλλιεργήσεις τα ταλέντα σου». Είστε και πτυχιούχος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτό, πώς προέκυψε; «Μου αρέσουν πολύ η Iστορία και οι Kοινωνικές Eπιστήμες. Όταν έφτασε η ώρα του μηχανογραφικού διάβασα το πρόγραμμα σπουδών της Σχολής και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Τη δήλωσα αμέσως και δεν το μετάνιωσα ποτέ». Οι γονείς σας δεν σας προέτρεψαν να ακολουθήσετε το πιο σίγουρο μονοπάτι της επιστήμης σας; «Οι γονείς μου με προτρέπουν να κάνω αυτό που θα με κάνει πιο ευτυχισμένο. Πάντα με συμβουλεύουν, αλλά ποτέ δεν με πίεσαν να κάνω αυτό που οι ίδιοι μπορεί να θεωρούσαν πιο ασφαλές για εμένα. Μάλιστα, μέχρι το 3ο έτος σπουδών μου δεν είχα ασχοληθεί με το Θέατρο και ήταν εκείνοι που με προέτρεψαν να το κάνω, γιατί ήξεραν ότι ήταν ένα από τα όνειρά μου. Τους ευχαριστώ πολύ για αυτό». Από τους δασκάλους σας στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν τι κρατήσατε, που ακολουθείτε έως σήμερα; «Όλη η περίοδος στη Σχολή ήταν δημιουργική και όμορφη. Έμαθα πολλά και την αισθάνομαι σαν δεύτερο σπίτι μου. «ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΣΑΙ». Αυτό θυμάμαι χαρακτηριστικά. Είναι μια φράση του Κουν που μας έλεγε συχνά στο μάθημα ο κ. Καπελώνης. Έμαθα, επίσης, ότι το Θέατρο είναι μια δουλειά συνόλου. Έμαθα το Θέατρο πέρα από την Υποκριτική, από όλα τα πόστα». Η συνεργασία σας με παιδιά με κινητικά προβλήματα τι γεύση σάς άφησε; «Είναι μια από τις πιο σημαντικές συνεργασίες. Το πάθος, το πείσμα και η δουλειά των παιδιών και των εθελοντών του MDA με εντυπωσίασαν. Μάθημα ζωής πήρα, και πραγματικά τους ευχαριστώ όλους για εκείνα τα χρόνια». Μάθατε να παίζετε Θέατρο Σκιών από τον Σπαθάρη; «Στο Κολλέγιο Αθηνών κάναμε αφιέρωμα σε έργα που έχει ανεβάσει ο Κάρολος Κουν με το Θέατρο Τέχνης. Σαν μαθητής τότε, ούτε φανταζόμουν τη μετέπειτα σχέση μου με το Θέατρο Τέχνης. Ανεβάζαμε το «Ο Καραγκιόζης παραλίγο Βεζύρης», του Γιώργου Σκούρτη. Εκεί γνώρισα τον Σπαθάρη. Ήρθε να μας δείξει την κίνηση που κάνουν οι φιγούρες για να την ενσωματώσουμε στους ρόλους. Έμαθα πολλά από εκείνον και ήταν τιμή μου να γνωρίσω έναν υπέροχο καλλιτέχνη και άνθρωπο». Ποια θεωρείτε την πιο σημαντική στιγμή στον καλλιτεχνικό σας δρόμο μέχρι τώρα; «Οι δύο φορές που βρέθηκα στον ιερό χώρο της Επιδαύρου. Ευχαριστώ τον Διαγόρα Χρονόπουλο και τον Σπύρο Ευαγγελάτο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Κρατάω σαν φυλαχτό όλα όσα έμαθα κοντά τους. Στην Επίδαυρο νιώθεις την υπέρβαση. Από τις πρόβες, μέχρι την ώρα της παράστασης υπάρχει μια απίστευτη ενέργεια. Η πιο συγκλονιστική στιγμή ήταν όταν ξεκινήσαμε οι ηθοποιοί από τα καμαρίνια για να πάμε στο θέατρο, και ξαφνικά αυτό άρχισε να αποκαλύπτεται μπροστά μας. Βλέπεις τους θεατές που περιμένουν, και σιγά σιγά σε σχηματισμό παρέλασης πηγαίνεις πίσω από τη σκηνή για να αρχίσει η παράσταση. Είναι σαν τελετουργία. Μαγικό!». Την εποχή αυτή, πρωταγωνιστείτε στο έργο του Μπρεχτ «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», στο οποίο είστε και παραγωγός. Μιλήστε μας για το έργο και το ρόλο σας. Τραγουδάτε κιόλας… «»Ο Καλός άνθρωπος του Σετσουάν» αποτελεί το έργο του Μπρεχτ με τις περισσότερες απευθύνσεις στο κοινό, με τις περισσότερες τομές στη δράση του. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν πολλαπλούς ρόλους, παραμένουν διαρκώς στη σκηνή συνθέτοντας ένα βουβό θίασο που σχολιάζει και υπογραμμίζει τα δρώμενα της εκάστοτε σκηνής. Ο βασικός μου ρόλος είναι ο Βανγκ, ένας νερουλάς που πασχίζει να επιβιώσει μέσα στη δύσκολη συγκυρία μιας άνισης κοινωνίας. Είναι, ίσως, ο μοναδικός φίλος της Σεν Τε που την αγαπά αληθινά και τη βοηθάει όσο μπορεί. Υποδύομαι, όμως, άλλους τρεις ρόλους, πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Το τραγούδι μού αρέσει πολύ. Είναι μέρος της δουλειάς μας. Έχω κάνει μαθήματα με τον κ. Ανδρέα Κουλουμπή και τον κ. Πάνο Δήμα». Ξεκινήσατε και την παραγωγή μαζί με τον Νικορέστη Χανιωτάκη από τον «Κουλοχέρη του Σποκέιν» και συνεχίζετε τη συνεργασία και τώρα. Σε μέρες κρίσης δεν είναι δύσκολο να είσαι παραγωγός; «Ναι. Με τον Νικορέστη γνωριζόμαστε από τη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Είχαμε πάντα έναν κοινό κώδικα, και μέσα από τις διαφωνίες μας συνθέταμε πάντα κάτι που μας έκανε στο τέλος ευτυχισμένους. Είναι πολύ σπουδαίο να βρίσκεις ανθρώπους που να μπορείς να συνεννοηθείς και να δουλέψεις. Πόσο μάλλον όταν αυτοί γίνονται φίλοι πραγματικοί και άνθρωποι ζωής. Φυσικά και είναι δύσκολο να είσαι παραγωγός σήμερα. Απαιτεί ρίσκο. Εγώ αρνούμαι να φοβηθώ. Αρνούμαι να μπω στη λογική της «χαμένης γενιάς». Πιστεύω ότι όλα μπορούν να γίνουν με πίστη, αφοσίωση, μεθοδικότητα και καλούς συνεργάτες». Πώς είναι ο Γεράσιμος σαν χαρακτήρας; Πώς διασκεδάζει; Τι φοβάται; Τι δεν αποχωρίζεται; «Δεν μπορώ να μιλήσω εγώ για το χαρακτήρα μου. Μου αρέσει να πηγαίνω σινεμά, ταξίδια και να βλέπω τους φίλους μου. Δεν αποχωρίζομαι τη γυναίκα μου και το παιδί μας. Το μόνο που φοβάμαι είναι να χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ ή να είναι μακριά και να μην μπορώ να τους αγκαλιάζω συχνότερα, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με φίλους μου που έφυγαν στο εξωτερικό. Μου λείπουν αφάνταστα και ελπίζω κάποτε να επιστρέψουν». Ηθοποιός σημαίνει φως; «Πρέπει να σημαίνει. Βλέπω λαμπερά πλάσματα που πάνω και έξω από τη σκηνή έχουν τη διάθεση να μεταδώσουν κάτι όμορφο και φωτεινό. Φέτος ένα τέτοιο πλάσμα είναι η συμπρωταγωνίστριά μου Πέγκυ Τρικαλιώτη. Τη θαυμάζω και την εκτιμώ βαθιά». Πάνω στη σκηνή πώς αισθάνεστε; Και τι θέλετε να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας; «Αισθάνομαι ελεύθερος και πάντα περιμένω κάτι για να με εκπλήξει. Το κοινό αποτελεί βασικό παράγοντα σε μια θεατρική παράσταση. Είναι σαν συμπαίκτης. Οι θεατές μάς ακούνε, μας βλέπουν, μας αισθάνονται, αλλά και εμείς αισθανόμαστε εκείνους. Την ενέργειά τους, την ανάσα τους, τις αντιδράσεις τους. Ο στόχος ενός ηθοποιού είναι να πει μια ιστορία. Να παρασύρει τους θεατές και να τους κάνει να φύγουν πιο πλούσιοι ψυχικά, είτε γελάσουν είτε κλάψουν. Το Θέατρο θέτει ερωτήματα και οι θεατές δίνουν τις απαντήσεις τους». Με τι μότο πορεύεστε στη σημερινή κρίση που βιώνουμε; «Αξίζει κανείς να ρισκάρει για εκείνα που πραγματικά αγαπάει, και πιστεύει ότι κοιτώντας πίσω θα τον κάνουν χαρούμενο που τα προσπάθησε, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα». Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με την Πολιτική; «Η Πολιτική είναι κάτι που πρέπει όλους να μας απασχολεί. Είμαστε μέρος μιας κοινωνίας, αλίμονο αν δεν έχουμε θέση για όσα συμβαίνουν. Προσωπικά, πάντα με γοήτευε η ενασχόληση με τα κοινά. Είμαι από εκείνους που είμαι ενεργός πάνω σε αυτό το κομμάτι. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει. Αυτά τα λένε εκείνοι που θέλουν να τα ισοπεδώσουν όλα. Εκεί πρέπει να ξαναγυρίσουμε. Στις αρχές και τις αξίες που προδώσαμε παρασυρόμενοι από την κρίση. Να γίνουμε η γενιά που δεν θα προδώσει τα όνειρά της και που θα κρατήσει ψηλά τη σημαία της αλήθειας, μακριά από λαϊκισμούς και εύκολα λόγια. Μόνο έτσι θα βελτιώσουμε την κοινωνία και τη δημοκρατία μας». Μελλοντικά σχέδια; «Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις. Αυτή, άλλωστε, είναι και η μαγεία της. Το μόνο που ελπίζω είναι να έχουμε μια πετυχημένη χρονιά στο «Θησείον – ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ» και να μου δοθεί η δυνατότητα να έχω και του χρόνου την οικονομική και, μαζί με τον Νικορέστη, καλλιτεχνική διαχείρισή του».
Τίνα Σγουροπούλου - Η ΒΡΑΔΥΝΗ