ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 28/01/2017 18:00
Μεσημέρι του 1928. Ένας νεαρός τενόρος, σε περιοδεία, αρχίζει πάνω στο κέφι, τις μιμήσεις. Τρικλίζοντας, με σπασμένη φωνή, παριστάνει τον μεθυσμένο. Ο Αιμίλιος Βεάκης, τον παροτρύνει σχεδόν βίαια να βγει στη σκηνή, ως ηθοποιός της επιθεώρησης και μάλιστα με το νούμερο του μεθυσμένου.
Το 1932, στο Ρεξ, στην επιθεώρηση «Παπαγάλος», σχηματίζονται ουρές και η Αθήνα παραμιλάει για χάρη του. Ο ''μεθύστακας'' που δεν έπινε γουλιά κρασί.
Έγινε γιατρός, καθηγητής γυμναστικής, αμαξάς, αυστηρός πατέρας ανύπαντρων κοριτσιών και στριμμένος σπιτονοικοκύρης. Συνέλαβε ιδιοφυώς τον τύπο του συντηρητικού γεροπαράξενου, που κατά βάθος είναι καλόψυχος.
Το 1959 σατίρισε τα Μπολσόι που είχαν έρθει στο Ηρώδειο, ανεβάζοντας στο Περοκέ, τη δική του "Λίμνη των Κύκνων" με μπαλαρίνες τους Αυλωνίτη, Σταυρίδη και Παράβα. Ο ρόλος της πριμαντόνας, ενός τεράστιου θεότρελου κύκνου, ήταν δικός του.
Ευγενής και σπάνιου ήθους κύριος. Λάτρευε τον Μπετόβεν και τον Πλάτωνα. Όποτε άκουγε τον Εθνικό ύμνο δάκρυζε. Θαύμαζε τον Ελ. Βενιζέλο και τον Κων. Καραμανλή. Ήταν υπεραναλυτικός πριν πάρει κάποια απόφαση, αξιοπρεπής και εγωιστής.
Στο "Αμαξάκι" του Ντ. Δημόπουλου, έπρεπε να ζαλιστεί και να πέσει από άμαξα. Μέχρι να πετύχει την τέλεια σκηνή, μάτωνε και ξαναμάτωνε το κεφάλι του, κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό.
Ο Χορν, του έγραψε: «Είσαι μεγάλος ηθοποιός. Ο μοναδικός στον Ελληνικό Κινηματογράφο». Αποσύρθηκε απ' το "σανίδι" το 1968, γιατί ήθελε να το αφήσει πρώτος, πριν τον "διώξει".
Γενάρη του '75, κρύωσε, ανέβασε δυο μέρες πυρετό και είπε "είμαι πολύ άρρωστος, θα πεθάνω".
Την άλλη μέρα το απόγευμα, 29 Ιανουαρίου -σαν σήμερα-, πράγματι, έφυγε.
Γιατί όταν ο Ορέστης Μακρής έλεγε κάτι, το εννοούσε.
Real news 29. 1. 2017