ΕΛΕΝΗ ΚΡΙΤΑ: Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 16/06/2016 12:44
Δεν ήμουν από τα παιδιά που έπαιζαν θέατρο από μικρά. Ούτε καν ποιήματα δεν ήθελα να διαβάζω στο σχολείο. Έτσι για πρώτη φορά βρέθηκα μπροστά σε κόσμο, όταν πήγα στη Δραματική Σχολή του Θεοδοσιάδη.
Η πρώτη μου σκηνική εμπειρία, ήταν στο τρίτο έτος, όταν μου πρότεινε ο Νίκος Δενδρινός να συμμετέχω σε μια βραδιά που θα έκανε στην αεροπορία, με κείμενα αρχαίας τραγωδίας. Έκανε κάποια σεμινάρια εκεί κι αυτό θα ήταν σαν ένα αποχαιρετιστήριο δώρο. Θα χρησιμοποιούσε και κάποιους ηθοποιούς πολύ διάσημους, όπως η Μαρία Σκούντζου, η Νόρα Κατσέλη, ο Νίκος Τζόγιας…
Εμένα κάπου με είχε δει- μάλλον σε εξετάσεις της σχολής- και με κάλεσε να παίξω τις σκηνές με τις νεαρές: Ιφιγένεια, Αντιγόνη…
Ήταν σαν αναλόγιο, με τα ρούχα μας παίζαμε, να φανταστείτε. Ήμασταν μπροστά σε ένα μικρόφωνο και παίζαμε κάποια κομμάτια. Εκείνη τη μέρα, ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο… Όταν ήταν η ώρα να βγω ως Ιφιγένεια, έτρεμαν τα πόδια μου.
Ευτυχώς που φορούσα μια μακριά φούστα… Στα τρία τέσσερα λεπτά, αυτό ηρέμησε και έβγαλα την υπόλοιπη βραδιά με ψυχραιμία.
Αυτό που με απασχολούσε ήταν να μην καταλάβουν πόσο κουνιόνταν τα πόδια μου. Αλλά ευτυχώς δεν με πήραν χαμπάρι.
Τρία χρόνια μετά, όταν έπαιξα στο «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» του Όσκαρ Ουάιλντ- η πρώτη φορά που έπαιξα πια ως επαγγελματίας στο θέατρο, γιατί στο μεσοδιάστημα έκανα τηλεόραση- δεν είχα πει σε κανέναν, ότι είναι η πρώτη ουσιαστικά εμπειρία μου, για να μην αγχωθώ.
Ευτυχώς, με τα χρόνια το άγχος αυτό έφυγε, θα έλεγα μάλιστα, ότι είμαι από τους πιο ψύχραιμους στις πρεμιέρες και έχει μείνει μόνο το τρακ και μια γλυκιά αγωνία.
ΕΛΕΝΗ ΚΡΙΤΑ