ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΜΕΝΟΙ ΝΑΖΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΤΕΜΡUSVERUM - ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 06/09/2016 17:23
Ο Τάσος Δέδες, μέλος της ομάδας TempusVerum, μας ξεναγεί στην ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου.
Ο Τάσος Δέδες λέει για την ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ:
''Το έργο τοποθετείται στην διαλυμένη μετά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Ευρώπη και παρακολουθεί τη ζωή μιας ομάδας φοιτητών ιατρικής, οι οποίοι ακροβατώντας ανάμεσα στην ευφυΐα και στις καταστροφικές τους τάσεις, πειραματίζονται τόσο με τους εαυτούς τους όσο και με τους γύρω του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρακολουθούμε μέσα στο έργο πώς «μεγαλώνουν» πνευματικά οι εκκολαπτόμενοι ναζί!
- Ποια είναι τελικά η αρρώστια αυτών των παιδιών;
Είναι ένας συνδυασμός: από τη μία η δίψα για εξουσία και η κτητικότητα που τους διακρίνει και από την άλλη η απαισιοδοξία για τη ζωή και ο μηδενισμός.
- Αυτά τα παιδιά παρασύρονται σε μια τελείως απάνθρωπη «ιδεολογία», ας την ονομάσουμε έτσι. Τι τα ωθεί σε αυτόν τον παραλογισμό;
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρατηρούμε ότι η νεολαία είναι κατεστραμμένη, χωρίς καμία όρεξη για ζωή, χωρίς κανένα όραμα. Κάποιοι πιο ισχυροί τραβούν προς το μέρος τους τους αδύναμους, γίνεται δηλαδή ένα πείραμα και πλύση εγκεφάλου φυσικά. Σε αυτό πάτησε ο Χίτλερ, αυτό φαίνεται και στο έργο. Κάποια «δυνατά» μυαλά όταν βρουν πρόσφορο έδαφος, μπορεί να γίνουν απλώς καταστροφικά. Το να εξουσιάζεις ανθρώπους αργά ή γρήγορα θα σε οδηγήσει στον παραλογισμό!
- Πότε βρίσκει έδαφος αυτή η τρέλα και ακμάζει;
Αν με ρωτάς για το έργο, θα σου πω ότι όλα βασίζονται στην τρέλα και στην δίψα για εξουσία, σε συνάρτηση με την εξαθλιωμένη κοινωνία που δεν μπόρεσε να πατήσει στα πόδια της μετά από έναν μεγάλο πόλεμο. Σήμερα -γιατί κάτι παρόμοιο παρατηρείται και στις μέρες μας- η άποψή μου είναι ότι η αμάθεια και η έλλειψη προσωπικής άποψης οδηγούν σε τέτοιου είδους ακραίες συμπεριφορές. Απ’ αυτό απειλείται η δική μας κοινωνία και δεν είναι τυχαίο που ο φασισμός είναι σε άνθιση. Το έργο ταυτίζεται απόλυτα με το σήμερα. Ο οικονομικός πόλεμος που είναι σε εξέλιξη σε συνάρτηση με την αμάθεια (ή ακόμα χειρότερα με την ημιμάθεια) οδηγεί την κοινωνία μαζικά προς διάφορες κατευθύνσεις, χωρίς συναίσθηση του κόστους
- Υπάρχει μία σκοτεινή περιοχή στον άνθρωπο που ενεργοποιείται τελικά υπό ορισμένες συνθήκες; Μπορεί αυτό να αποτραπεί πιστεύεις;
Κάθε άνθρωπος έχει τη σκοτεινή του πλευρά, απλώς κάποιοι την βγάζουν προς τα έξω περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Το θέμα είναι ποσό φωτεινός είσαι μέσα σου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν λέγοντας την αλήθεια, κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, δίνοντας να αγάπη και μαθαίνοντας να συγχωρούμε πραγματικά. Τότε ίσως ένα κομμάτι αυτού του σκότους να φύγει σιγά σιγά. Ζήτησε συγγνώμη σε κάποιον που δεν θα το σκεφτόσουν ποτέ και θα καταλάβεις τι λέω... Εγώ το έκανα και είδα αποτελέσματα!
- Εσύ υποδύεσαι τον Αλτ…
Ναι, έναν πολύ έξυπνο γιατρό, ο οποίος παρατηρεί αυτά που γίνονται από μια απόσταση με βασικό στόχο να κάνει τους γύρω του να πουν την αλήθεια και να δουν τα πράγματι όπως είναι, δηλαδή σκληρά. Η ιδιοσυγκρασία του τον καθιστά απαραίτητο στους υπόλοιπους και αυτό τον κάνει αμείλικτο, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς.
- Ποιος είναι ο βασικός στόχος της ομάδας και πόσο δύσκολο είναι σήμερα για μια ομάδα να επιβιώσει;
Η ομάδα μας, η TempusVerum, καθοδηγείται από τον Δημήτρη Λάλο. Όλα ξεκίνησαν μέσα από τα σεμινάρια και τα θεατρικά εργαστήρια του Δημήτρη. Το πρώτο βήμα έγινε με τη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» για να ακολουθήσει η «Αρρώστια της νιότης» και σε λίγο καιρό και η «Δεσποινίς Τζούλια». Με τον Δημήτρη δουλεύουμε κυρίως πάνω στον ρεαλισμό και στο σύστημα Στανισλάφσκι. Αυτό που προσπαθούμε να βγάλουμε προς τα έξω και αυτό που μετράει τελικά είναι η αλήθεια πάνω στην σκηνή. Αυτό έρχεται να δει ο κόσμος, την αλήθεια του ηθοποιού για τα πράγματα που τον βασανίζουν εκείνη την ώρα πάνω στη σκηνή. Κι όπως λέει κι ο δάσκαλος: «Για να είσαι αληθινός στη σκηνή, πρέπει να είσαι αληθινός και στη ζωή. Γι’ αυτό το μότο μας είναι: "ΑΛΗΘΕΙΑ στην ζωή μας!" . Τώρα για τις δυσκολίες… Αν μια ομάδα καθοδηγείται από σωστούς ανθρώπους, πιστεύω ότι ναι, μπορεί να σταθεί και να κάνει βήματα μπροστά. Θέλει πολύ πίστη, υπομονή και αφοσίωση. Όπως στη ζωή, έτσι και στο θέατρο τα πράγματα θέλουν χρόνο για να γίνουν. Οπότε θα πω σ’ όλες τις ομάδες που ξεκινούν τώρα, όπως εμείς, να έχουν πίστη και υπομονή.