ΕΙΔΑΜΕ ΤΟ INTERVIEW ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 16/11/2015 17:03
INTERVIEW
της θεατρικής ομάδας ‘ΕΜΕΙΣ', στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού, NYC
Ημερομηνία συγγραφής: 10/11/ 2015
Το INTERVIEW που παίζεται τώρα στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού (Greek Cultural Center) της Νέας Υόρκης είναι μια μαύρη κωμωδία της θεατρικής ομάδας ‘ΕΜΕΙΣ’. Ένα θεατρικό έργο της εποχής μας και για την εποχή μας. Ένα μοντέλο που προκαλεί δέος. Ή μήπως ένα σκοτεινό πρότυπο μιας εποχής που υποφέρει από την κρίση ή και την απελπισία; Θέτει ένα ιδιαίτερα επείγον κι ακόμη αναπάντητο ερώτημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής κρίσης: Πόσο μακριά θα μπορούσε ο καθένας μας ως άτομο να φτάσει για να βρει μια θέση εργασίας;
Το έργο ‘INTERVIEW’ της θεατρικής ομάδας ‘ΕΜΕΙΣ’ παίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 8.00 μμ και κάθε Κυριακή στις 4.00 μμ από τις 23 Οκτωβρίου έως τις 29 Νοεμβρίου 2015 στο Κεντρο Ελληνικού Πολιτισμού της Αστόρια, στη Νέα Υόρκη. Είναι ένα πολύ επίκαιρο, αλλά και πρωτοποριακό έργο, έξοχα σκηνοθετημένο από την Λητώ Τριανταφυλλίδου. Μια πολύ σύγχρονη, κοινωνικοπολιτική, μαύρη κωμικοτραγωδία που τοποθετείται σε ένα μάλλον παράξενο, γυμνό και σχεδόν όμοιο με κρατητήριο σκηνοθετικό περιβάλλον. Εκεί τέσσερις ξένοι μεταξύ τους άνθρωποι έχουν κληθεί για συνέντευξη από έναν μυστηριώδη εργοδότη που δεν αποκαλύπτει το πρόσωπό του σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Υπάρχουν επίσης τέσσερις καρέκλες και μια στίβα από αριθμημένα κουτιά στη μια πλευρά του δωματίου. Οι τέσσερις άνθρωποι είναι πρόχειρα ντυμένοι. Δεν είναι μόνο ξένοι μεταξύ τους, αλλά και ανώνυμοι, έχουνε απλά έναν αριθμό ο καθένας τους αντί για όνομα. Η απόδοση στη συνέντευξη είναι το μόνο εφόδιο που έχουν στη διάθεσή τους. Καλούνται με τον αριθμό τους.
Εμείς ακούμε μόνο την ήρεμη, σχεδόν σαγηνευτική, φωνή του εργοδότη, του Νίκου Καρά, ενώ απευθύνει ερωτήσεις σ’ αυτούς που επιδιώκουν να προσληφθούν σε μια μάλλον μυστηριώδη εργασία. Σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης οι τέσσερις υποψήφιοι υποβάλλονται σε ερωτήσεις που αφορούν τις προτιμήσεις τους, τα όνειρά τους, τις επιθυμίες τους, μέχρι του σημείου που διακόπτονται είτε ο ένας από τον άλλο είτε από την μυστηριώδη Φωνή, όταν οι προσπάθειές τους για αυτοεπιβεβαίωση και αναγνώριση θεωρούνται ανίσχυρες. Κατά καιρούς, όταν κάποιος από αυτούς φτάνει σε μια στοιχειώδη μορφή συλλογικής κατανόησης ή ατομικής αναγνώρισης, η άγνωστη Φωνή τους διακόπτει παρασύροντάς τους δελεαστικά να χορέψουν πάνω σε ένα μάλλον παράλογο για το περιβάλλον, ακραία ρυθμικό, σκοτεινό και παρορμητικά αισθησιακό τραγούδι των νάιτ κλαμπ.
Σε όλα αυτά τα ‘χορευτικά διαλείμματα’ η μουσική είναι εκκωφαντική και ο φωτισμός αλλάζει από τον φθοριούχο, λαμπρό φως μιας κλινικής στα γνωστά σε όλους φώτα μιας ντισκοτέκ. Οι υποψήφιοι, αν και είναι αδέξιοι στο ξεκίνημα αυτής της ξαφνικής, σχεδόν αιφνιδιαστικής, αλλαγής στη διαδικασία της συνέντευξης, καθώς το τραγούδι προχωρεί και τα φώτα αναβοσβήνουν, αρχίζουν να χαλαρώνουν και ξεκινούν να χορεύουν. Αρχίζουν να απελευθερώνονται σιγά σιγά από τον εαυτό τους και από την αίσθηση της γελοιότητας και αναξιοπρέπειας στην οποία έχει εκτραπεί η διαδικασία της συνέντευξής τους. Αρχίζουν να νιώθουν ακόμα και κάποια μορφή ικανοποίησης, πριν οδηγηθούν στο να επανέλθουν ξανά στην πολύ στείρα πραγματικότητα του INTERVIEW, με έναν τρόπο ηττοπάθειας και αποκλιμάκωσης. Ως προς τα χορευτικά διαλείμματα, σε μουσική επιμέλεια της Ευδοξίας Ράγκου, το ακροατήριο βιώνει από παλιές ισπανικές επιτυχίες, όπως το ‘Extasi Extano’ του Chimo Bayo, μέχρι την πιο σύγχρονη, εμπνευσμένη από ισραηλινή, βαλκανική επιτυχία του Jason Derulo ‘Talk Dirty’. Στη διάρκεια αυτών των μουσικών διαλειμμάτων, οι καρέκλες είναι άδειες, ενώ μας δείχνονται φευγαλέες στιγμές από ένα σχεδόν σαδιστικό παιχνίδι, ένα γεμάτο υπερένταση και μάλλον αποτρόπαιο σύνολο όπου κυριαρχεί η ατομιστική φρενίτιδα. Ίσως το παιχνίδι μοιάζει με το παιδικό ‘μουσικές καρέκλες’ (musical chairs), αλλά εδώ οι καρέκλες παραμένουν πάντα τέσσερις.
Η Επιτακτική Φωνή μας γυρίζει πίσω ξανά στο ζοφερό, προβλέψιμο περιβάλλον, χωρίς νύξη για το τι είναι η πραγματική εργασία ή ποια τύχη περιμένει τους υποψηφίους ή τον νικητή. Οι υποψήφιοι υπακούν στη θέληση της Φωνής χωρίς να κάνουν σημαντικές ερωτήσεις για την αιτία που βρίσκονται εκεί αρχικά κι ακόμα περισσότερο για το λόγο που παραμένουν σ’ αυτό το χώρο, εφόσον η κατάσταση δεν ξεκαθαρίζεται. Τους δίνονται κουτιά που αντιστοιχούν στο νούμερό τους. Τους ζητιέται να μην ξεχάσουν το νούμερό τους. Τους γίνονται ερωτήσεις με έναν αδιάφορο, σχεδόν βαρετό τρόπο από τη Φωνή. Τους ζητιέται να ορίσουν την τιμή της εργασίας τους, με πόσο αγοράζονται και αν η τιμή αυτή είναι διαπραγματεύσιμη. Βγάζουν τον εαυτό τους σε δημοπρασία, υποτιμώντας όλο και περισσότερο την αρχικά προσφερόμενη αξία.
Παρά την απώλεια της αξιοπρέπειάς τους και του αυτοσεβασμού τους, ο κάθε υποψήφιος, για να προσληφθεί, συνεχίζει να προσπαθεί να εντυπωσιάσει τη Φωνή με τις ικανότητές του, την καλή του συμπεριφορά και τα επιπλέον ταλέντα του. Όλοι τους όμως διακόπτονται ξανά από μια κατάσταση που είτε αναπτύσσεται μεταξύ τους είτε δημιουργείται άμεσα από τη Φωνή. Η δημοπρασία συνεχίζεται. Ο καθένας από τους υποψηφίους παρουσιάζει έναν λόγο για τον οποίο πιστεύει ότι είναι ο μοναδικός που αξίζει να επιλεγεί γι’ αυτή τη θέση: Η Ιωάννα Χέλμη καυχιέται για τις πνευματιστικές και θεραπευτικές της ικανότητες, ο Ιωάννης Μπακογιώργος για τις εξαιρετικές τεχνολογικές του δεξιότητες και γνώσεις, η Μανταλένα Παπαδάτου για την θεατρική και καλλιτεχνική κλίση της και ο Χάρης Μοίρης για τη γνώση του πάνω στις βασικές κατασκευές και τις χειρωνακτικές εργασίες.
Μια τελική σημείωση: Στη διαδικασία της συνέντευξης μαθαίνουμε πράγματι πολλά για τα πρόσωπα του έργου, τα ενδιαφέροντά τους, τις ικανότητές τους, τις φοβίες τους, τα μυστικά τους...πολλές όντως πληροφορίες! Ωστόσο, αυτό που δεν μαθαίνουμε είναι το ‘γιατί’. Γιατί πρώτα απ’ όλα βρίσκονται εκεί χωρίς να έχουν ιδέα για το τι τους περιμένει; Γιατί παραμένουν; Και γιατί επιλέγουν να χάσουν τον αυτοσεβασμό τους για μια υπόσχεση που δεν πρόκειται ποτέ να υλοποιηθεί; Προφανώς παίρνουμε ένα μάθημα... που μας αφορά, είναι κάτι που εμείς, ως θεατρικό κοινό, πρέπει να καθίσουμε και να στοχαστούμε. Για ποιο πράγμα ψάχνουν αυτές οι χαμένες ψυχές σ’ αυτό το έργο; Γιατί επιμένουν και γιατί συμβιβάζονται; Τι τους κρατάει στο να προσπαθούν να επαναβεβαιώσουν τον εαυτό τους ότι είναι οι μοναδικοί που πρέπει να επλεγούν από την αυταρχική Φωνή; Ποιοι είναι αυτοί οι υποψήφιοι; Ο θεατής ή ο ηθοποιός;
Αυτό είναι ένα έργο που πρέπει να το δείτε...γιατί αγγίζει το αδύνατο σε μια δυνατή παρουσίασή του.
Η Θεατρική Ομάδα ‘ΕΜΕΙΣ’ είναι ένας αυτόνομος θεατρικός σύλλογος που δημιουργήθηκε με σκοπό να φέρει κοντά καλλιτέχνες και καλλιτεχνικές οργανώσεις που επιθυμούν να δράσουν με ένα αυτόνομο τρόπο στον κόσμο της τέχνης και του θεάτρου. Αυτή η καλλιτεχνική πλατφόρμα στοχεύει στο να γίνει ένα σημείο αφετηρίας για καλλιτεχνική συνεργασία, ανταλλαγή ιδεών, συλλογική πληροφόρηση και γνώση. Μέσα σ’ αυτή την πλατφόρμα οι καλλιτέχνες εμφορούνται και τα έργα τέχνης δημιουργούνται από μια συλλογική νοοτροπία που ονομάζεται ‘ΕΜΕΙΣ’, με το ‘εμεις’ νοούμενο ως καλλιτεχνικό κοινό.
Χριστίνα Βουλγαρέλλη –Χριστίδου
Βιογραφικό
Τόπος Γέννησης: Θεσαλονίκη, Ελλαδα
Επάγγελμα: Συγγραφέας/ Επιμελήτρια Εκδόσεων
Η Χριστίνα Βουλγαρέλλη –Χριστίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, Ελλάδα. Έχει πρώτο πτυχίο (BA) στη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Kent, Αγγλίας και δύο μεταπτυχιακά, ένα στη Δημιουργική Γραφή MA in Creative Writing) από το Πανεπιστήμιο του Sussex, Αγγλίας, και ένα στα Οικονομικά (ΜΑ in Economics) από τη Νέα Σχολή Κοινωνικών Ερευνών (New School of Social Research) του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Με ιδιαίτερο πάθος στο γράψιμο, την επιμέλεια εκδόσεων και την έρευνα έχει εργαστεί ως ελεύθερα απασχολούμενη και επαγγλματικά για πολλά χρόνια, αρχιζοντας από το 2008. Έχει συνεισφέρει στην συγγραφή εκπαιδευτικού υλικού για Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Εκπαιδευικό Κέντρο ΓΑΙΑ, καμπάνιες για το ‘Δίκαιο Επόριο’ –Fair Trade– και για ανθρωπιστικά δρώμενα). Έχει επίσης συγγράψει ειδικά τεχνικά κείμενα για τη διαφήμιση software (MediaOcean), ακαδημαϊκά δοκίμια (Brill Pyblishers, SEA) και κείμενα marketing για κτηματομεσιτικές εταιρείες (real estate) στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Διαμένει στη Νέα Υόρκη, όπου συνεχίζει να συγγράφει ακαδημαϊκά δημοσιεύματα και να εργάζεται σε Μέσα Κονωνικής Δικτύωσης (Social Media) σε μια κτηματομεσητική εταιρεία στο Μανχάταν.
***
Website: http://emeis.net.gr/
Facebook Page: http://www.facebook.com/omadaemeis/?fref=ts
INFO:
INTERVIEW
Συγγραφείς: Η Θεατική Ομάδα ‘ΕΜΕΙΣ’
Σκηνοθεσία: Λητώ Τριανταφυλλίδου
Ηθοποιοί: Νίκος Καράς, Χάρης Μοίρης, Ιωάννης Μπακογιώργος, Μανταλένα Παπαδάτου, Ιωάννα Χέλμη.
Ειδικός συνεργάτης της παράστασης: Elena Crociani
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Δρίβα
Μουσική επιμέλεια: Ευδοξία Ράγου
Φώτα: Θανάσης Τζουβελής
Διεύθυνση παραγωής: Ελένη Δρίβα
Βοηθός Διεύθυνσης παραγωγής: Σοφία Τσορτανίδη
Χειριστής ήχου και φωτισμού: Θεόδωρος Λυγκιδάκις
Χειριστής υπερτίτλων: Χρυσόστομος Κατσιφάς
Μετάφραση υπερτίτλων στην αγγλική: Ελένη Α. Δρίβα
Κατασκευές: Δημήτρης Μπεργελής
Performances: October 23rd-November 29th, 2015
Fridays, Saturdays at 8:00pm & Sundays at 4:00pm
Greek Cultural Center
26-80 30th Street, Astoria
New York 11102
Telephone: 718.726.7329
Email: http://greekculturalcentero.wix.com/greekculturalcenter
Facebook Page: https://www.facebook.com/greek.culturalcenter/posts/1047714071919401
• the opening night of “INTERVIEW” was on Friday, October 23rd, 2015 at the Greek Cultural Center in Astoria, New York.