ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΑΠΟ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥΣ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 20/09/2015 10:01
Πέντε χρήσιμες ενδείξεις, για το πώς ο ηθοποιός στη σκηνή, θα τα κατάφερνε περίφημα ως πολιτικός και πώς ο πολιτικός στη Βουλή, είναι κατά βάθος, ηθοποιός.
1) Η ζωή και το έργο των πολλών, στηρίζεται στο μοτίβο "φτηνός θεατρινισμός": ψεύτικες επιδείξεις πάθους, ακραίων συναισθημάτων, βροντερών λόγων και υπερβολικών χειρονομιών, επιδιώκοντας να πείσουν. (Κόλπο παλιακό, αλλά πιάνει).
2) Κάθε φορά, που σκηνοθέτες αναγγέλουν παραστάσεις και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλογές, παρουσιάζονται συμπτώματα "οιστριονικής διαταραχής προσωπικότητας": κραυγαλέα, δραματική, υπερτονισμένη έκφραση και υπερδραστήρια συμπεριφορά, με σκοπό την προσέλκυση της προσοχής, ενώ συγχρόνως -ως σαγηνευτικά, αλλά ανώριμα όντα- αδυνατούν να δεσμευτούν, σε βάθος χρόνου, σε όσα υπόσχονται.
3) Η σχέση τους με ΜΜΕ και "χορηγούς" διακόπτεται και επανακάμπτει, βάσει ανταλλακτικών, υπόγειων και διαπλεκόμενων σχέσεων: σύνθημα το "κράτα με, να σε κρατώ" και συμμαχίες για να κερδίσουν εντυπώσεις, χρήματα και θύματα.
4) Τους αφορά εξίσου η φράση "αλλαξε ο Μανωλιός κλπ": με όχημα τη μανιέρα τους (ιδεολογική και ερμηνευτική), δημιουργούν "brand name", χωρίς διαλεκτική σχέση με τον κόσμο και συσχετισμό με την πραγματικότητα. Ο εγωιστικός εαυτός τους, στοχεύει μόνο στην επιβεβαίωση του ναρκισσισμού τους.
5) Οι κακές επιδόσεις και συμπεριφορές, καταγράφονται και αποτιμώνται. (Ή καταγράφονται και ξεχνιούνται;)
Iδού το πρόβλημα του κοινού. Και η ευθύνη του.
Στα παραμύθια, υπάρχει μια αυθεντική αλήθεια. Στο δημόσιο λόγο;
Όποιον εξαπατά έναν άνθρωπο, τον λέμε απατεώνα. Μια αίθουσα, ηθοποιό. Ένα λαό, πολιτικό;
Συμφωνούμε, έτσι δεν είναι;
REAL NEWS 20.9.2015