ΕΥΘΥΝΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 20/11/2019 13:47
Για πολλά χρόνια, ενώ εργαζόμουν πια στο θέατρο, όταν μου ζητούσαν την επαγγελματική μου ιδιότητα, δήλωνα ιδιωτικός υπάλληλος. Θεωρούσα το ηθοποιός μεγάλη ευθύνη και δεν εύρισκα πως όσα είχα κάνει ήταν αντάξια της «σημειολογίας» αυτής της επαγγελματικής ιδιότητας. Αργότερα όταν καθιερώθηκα κατά κάποιο τρόπο σαν θεατρικός συγγραφέας, δήλωνα επαγγελματικά ηθοποιός. Θυμάμαι τον Ιάκωβο Καμπανέλη να μου λέει: Μα είσαι συγγραφέας και δεν μου το είπες; Είχε έρθει να δει έργο μου, ενώ την προηγούμενη χρονιά έπαιζα εγώ στο Εθνικό θέατρο σε δικό του και φυσικά δεν τόλμησα να του πω πως γράφω κι εγώ. Θυμάμαι να λέω στον Παύλο Μάτεσι: Πως θα δηλώσω εγώ συγγραφέας, όταν είστε εσείς παρών. Εσείς είστε ποιητής, εγώ απλά έγινε να γράψω και να ευνοηθώ από κάποια τύχη.
Και να όμως που φτάσαμε επί των ημερών μας όλοι να είναι κάτι που δεν είναι και που δεν θα γίνουν ποτέ κι όμως αυτό το ελάχιστό τους να το διατυμπανίζουν και να το πετούν στα μούτρα μας αδιάντροπα και σε αυτά τα χρόνια της αδιαντροπιάς το τίποτα τους, το περιφερόμενο με τον χαρακτηρισμό του σελέμπριτι, τίποτά τους, να τους ανοίγει το δρόμο σε αξιώματα. Αν δει κανείς, όλη αυτή τη γελοιότητα με τους υποψήφιους στα διάφορα πολιτικά κόμματα, που εναγωνίως γεμίζουν τα ψηφοδέλτια των πολλαπλών αναμετρήσεων με φρούτα ώριμα, φρούτα ξινά και φρούτα για πέταμα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να γελάσει με πίκρα. Δεν αξίζει η χώρα μας αυτό που της μέλλεται, αλλά και τι άλλο να κάνει μέσα σ’ αυτό το βόρβορο και τη λάσπη που κυλιέται και κυλιόμαστε όλοι.
Δεν θέλω να γράψω πολιτικό σχόλιο, αλλά δεν θέλω και όσοι με εκτιμούν να θεωρήσουν πως δημοσιοποιώ μόνο χαρές και επιτεύξεις, που τι αξία έχουν, αν δεν ενέχουν πολιτικής θέσης και σκέψης. Είπα λοιπόν μέσα στις τόσες εξαγγελίες να πω κι εγώ το κατιτί μου, αλλά μέχρι εδώ. Είναι μεγάλη η ευθύνη του να μιλάς δημόσια, του να δημοσιεύεις με το ενδεχόμενο να επηρεάσεις. Κανένα δεν θέλω να επηρεάσω, σε κανένα δεν θέλω να είμαι αρεστός. Έχω αγωνία και έγνοια για τα όσα και τα όποια ενδεχόμενα. Γι’ αυτό και το μόνο που εύχομαι είναι η συνειδητοποίηση της ευθύνης για τις όποιες δηλώσεις, για τις όποιες πράξεις, για την όποια συμμετοχή. Αυτά άνευ πάθους και με τα λίγα γράμματα που γνωρίζω.