Ε, ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ!
- Ημερομηνία: Κυριακή, 03/01/2016 10:10
Ε, ρε γλέντια ! Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε.
Μεγάλε Καραγκιόζο μου, αθάνατε, μοναδικέ κι ανεπανάληπτε! Είσαι ο άνθρωπός μου, ρε! Το ξέρεις; Πες τα όλα ! Μίλα εσύ για μένα ! Ρίχτα ! Βάλε τα πράματα στη θέση τους, δικέ μου !
Τι με κοιτάς; Ξεκίνα ! Λάλα το, Λαλάκη ! Λαλάκη είπα, όχι Λάκη. Εγώ εσένα θέλω. Όχι τον Αλ τσαντίρι. Που παίζει το δικό του το παιχνίδι στις πλάτες τις δικές μας. Εγώ εσένα ξέρω, εσένα εμπιστεύομαι. Γιατί και συ με ξέρεις. Από τα γεννοφάσκια μου. Καλό είναι αυτό κι ας με στριμώχνεις που και που. Κι ας μου τα χώνεις. Καλό είναι αυτό, άκου με που σου λέω, ξέρω. Και συ ξέρεις.
Λοιπόν, τι στέκεσαι και με κοιτάς με πονηριά στο μάτι; Άντε, ρίχτα !
Ξεκίνα απ’ όπου θες. Όχι από τον Μεγαλέξαντρο και το καταραμένο φίδι, ρε! Είπαμε, αλλά όχι κι έτσι. Γιατί αν το πιάσουμε από κει δε θάχει τελειωμό.
Εντάξει, αυτός φταίει που την ψωνίσαμε, δε λέω. Έστρωσε τα χαρτιά για τον ελληνικό πολιτισμό στα πέρατα του κόσμου, τα βρήκαν έτοιμα οι Ρωμαίοι, μετά οι Χριστιανοί, έπειτα οι Οθωμανοί, ξινό μας βγήκε, εντάξει, αλλά ας μη γυρίσουμε και στον κατακλυσμό του Νώε. Έλα μου λίγο πιο κοντά. Εντάξει, δίκιο έχεις, αυτή ‘ναι η ρίζα του κακού, δε λέω. Αυτό το τουρλουμπούκι, ραγιάδες που πουλάμε τσαμπουκά, παλικαράδες και συνάμα τζάμπα μάγκες, φιλότιμοι και παλιοτόμαρα μαζί δύο σε ένα, σαϊνια και κορόιδα εναλλάξ, από τον Μεγαλέξαντρο ξεκίνησε, δε λέω, αλλά κάνε μου τη χάρη. Έλα μου λίγο πιο κοντά στο τώρα.
Όχι στην επανάσταση του εικοσιένα, ρε, και στην ξεφτίλα που ακολούθησε. Τα ξένα κόμματα, τους βασιλιάδες, τα δανεικά και τα ΄΄δυστυχώς επτωχεύσαμεν΄΄. Ούτε για τη Μικρασιατική καταστροφή γουστάρω να μου πεις και τη Μεγάλη Ιδέα. Το ξέρω πως αυτό μας έφαγε. Τι λες ; Δεν ξέρω; Αλλά και κει, παλιά υπόλοιπα ήτανε. Έλα μου λίγο πιο κοντά στο τώρα.
Επίτηδες το κάνεις; Για τον Εμφύλιο θα μου πεις, χρονιάρες μέρες. Ποιος έφταιγε, τι έφταιγε, αν έφταιγε. Να ψυχοπλακωθούμε πάλι θες ή να σφαχτούμε;
Λοιπόν, να σου προτείνω κάτι εγώ; Έτσι κι αλλιώς, εσύ και γω είμαστε ένα, τόπαμε. Θέλω ένα εργάκι με θέμα τη διπολική διαταραχή. Όχι βουκολική, ρε. Διπολική. Δεν ξέρεις τι θα πει; Θα σου εξηγήσω εγώ. Αρρώστια είναι. Άμα αλλάζεις διάθεση και θέση όλη την ώρα και είσαι ή του ύψους ή του βάθους πότε το ’να πότε τ’ άλλο, άμα συμπεριφέρεσαι αλλοπρόσαλλα, με άλλα λόγια, άμα ξεκόβεις από την πραγματικότητα και παίρνεις αλλαντάλλων αποφάσεις έ, τότε λέμε πάσχεις από διπολική διαταραχή. Κάτι σα Σύριζα, να πούμε. Νάσαι κυβέρνηση κι αντιπολίτευση συγχρόνως. Το πρωί μαθήτρια και το βράδυ πόρνη. Να λες και να ξελές. Και να μην ιδρώνει καθόλου τ΄ αυτί σου. Να ιδρώνουνε οι άλλοι αντί για σένα. Γκέγκε ;
Τι θες μωρέ Κοπρίτη και με τραβολογάς; Αφού μιλάμε τώρα, τι μας κόβεις; Άσε μας δυο λεπτά. Δεν είναι για μικρά παιδιά η κουβέντα. Θα σου ξεφύγει τίποτα και ποιος μας σώζει μετά από τον Βεληγκέκα. Ωχ, η σπάλα μου! Εδώ, ο άλλος κοτζαμάν πρωθυπουργός και του ξεφεύγουνε κάτι κοτσάνες που ρωτάς αν άκουσες καλά. Τα λέει με τα σωστά του; Και ποια σωστά του δηλαδή; Τα πριν ή τα μετά; Τι να σου εξηγώ τώρα; Θα καταλάβεις σάματις; Άντε να παίξεις στην αλάνα. Και πού ’σαι. Πάρτον κι αυτόν μαζί. Έτσι κι αλλιώς, τα ίδια μυαλά κουβαλάτε.
Που είχα μείνει; Α, ναι ! Θέλω, μωρέ, ένα εργάκι για τη χρονιά που έρχεται, έτσι για το καλό, αλλά πώς να το πω; Κάτι που να ξορκίζει το κακό, βρε αδερφέ. Μην ξαναρχίσουμε τα ίδια. Ό,τι έγινε, έγινε. Αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Μην ξαναρχίσουμε τα παλαβά. Άλλα λέει η θειά μου κι άλλα ακούν τ΄ αυτιά μου. Που όταν ακούμε κόκκινες γραμμές μας περιλούζει κρύος ιδρώτας. Εμείς δεν έχουμε αχρωματοψία. Αυτοί έχουν.
Είπα αχρωματοψία και θυμήθηκα εκείνο το παλιό που έκανες τον τυφλό. Το ξέχασες, μωρέ; ΄΄Δε φταίω εγώ ο φουκαράς, πασά μου, ο Χατζατζάρης μούβαλε ρετσίνι στα μάτια για να ζητιανεύουμε΄΄. Ωραίο ήταν. Ένα τέτοιο θέλω. Να λέει για την τύφλα μας αλλά χωρίς τη ζητιανιά. Να κάνουμε καλό ποδαρικό.
Βλέπω στον ουρανό ένα ψωμί διπλό κι εκατό δράμια ελιές, πω-πω τι λιχουδιές!
Βρε, βρε, καλώς τηνα κι ας άργησε ! Καλώς την, την καινούργια τη χρονιά που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα ! Έτσι, μαγικά. Από μόνη της. Καλώς την !
Έ, ρε γλέντια !
Υ.Γ. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Χατζηαβάτης και ο Καραγκιόζης συμμετείχαν στην κατασκευή ενός τζαμιού για τον σουλτάνο Ορχάν. Οι διάλογοι τους ήταν, λέει, τόσο διασκεδαστικοί που οι υπόλοιποι εργάτες σταματούσαν τη δουλειά τους και τους παρακολουθούσαν. Όταν ο σουλτάνος πληροφορήθηκε την καθυστέρηση των εργασιών διέταξε το θάνατο του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη. Τότε αγανάκτησε ο λαός και ο Σεΐχ Κιουστερί δημιούργησε, για παρηγοριά, τις φιγούρες τους.
Στην Ελλάδα ο Καραγκιόζης, ως λαϊκός ήρωας, εκπροσωπεί τον εξαθλιωμένο Έλληνα που προσπαθεί να επιβιώσει. ΄΄Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη΄΄ τραγούδαγε ο Νιόνιος, τα χρόνια τα παλιά, θυμάσαι; Πριν κολλήσει κι αυτός διπολική διαταραχή.
Στο μεταξύ, οι προσφυγικές ροές προς τα νησιά του Αιγαίου, με προορισμό το όνειρο της βόρειας Ευρώπης, συνεχίζονται αμείωτες, ενώ ο αριθμός τους έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο. Μόνο στη Λέσβο καταφτάνουν 2.500 την ημέρα. Εκατοντάδες τα παιδιά που πνίγονται. Ο Καραγκιόζης πρόσφυγας. Βρυκόλακες τα Κολλητήρια, αν είχαμε φιλότιμο.
Καλή χρονιά για όλους, αν θέλουμε πραγματικά νάναι καλή.
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος παίζει τον ΄΄Κουλοχέρη του Σποκέιν΄΄ στο θέατρο Όλβιο. Η παράσταση της Πρωτοχρονιάς θα δοθεί με ελεύθερη είσοδο για άπορους και άστεγους, για το καλό.