ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ 'ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΡΑΣΟΜΟΝ'
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 27/12/2018 12:56
Δύο τελευταίες παραστάσεις το Σάββατο 29/12 στις 9μμ & Κυριακή 30/12 στις 7μμ
Το έργο της Αναστασίας Παπαστάθη εμπνευσμένο από διηγήματα του Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα και από αρχαίους μύθους "περί αληθείας" επιχειρεί να θέσει ερωτήματα που αφορούν στην σχετικότητα της αλήθειας και στην διαφορετική οπτική των ανθρώπων για το ίδιο γεγονός.
Η παράσταση αποχαιρετά το κοινό με το κείμενο της Ελένης Καραγιάννη που φιλοξενείται στο πρόγραμμα της παράστασης.
Η πρώτη αλήθεια
είναι ο θάνατος.
Μένει να μάθουμε
ποιά είναι η τελευταία.
Ο. Ελύτης
α-λήθεια: ό,τι δεν υπόκειται στη λήθη.
Πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;
Πόση αυτογνωσία μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;
Ο φόβος μήπως αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Η λύτρωση να αντέξω να αντιμετωπίσω την αλήθεια.
Η προσωπική μου αλήθεια
η αλήθεια της οικογένειάς μου
η αλήθεια της ιστορίας του τόπου μου.
Ποιές σκοτεινές μου πλευρές αγγίζει η αλήθεια και δεν αντέχω να φωτίσω;
Πόσο αντιστέκομαι στην αλήθεια γιατί διαλύει τις ψευδαισθήσεις μου και με καλεί να αναθεωρήσω και να μετακινηθώ;
Η καλοσύνη της μνήμης … η κακία της μνήμης … καθώς επιλέγω τι θέλω να θυμάμαι ώστε να επιβεβαιώνεται η αλήθεια μου για τη ζωή, διαλέγω αν θα επιμένω στο τραύμα και στην αδικία, διαλέγω ποιά είναι η αλήθεια μου για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η υποκειμενική αλήθεια
η αντικειμενική αλήθεια
η αναζήτηση της αλήθειας
η προσέγγιση της αλήθειας σύμφωνα με τα προσωπικά μου βιώματα, καθώς υποκύπτω στη γοητεία του οικείου.
Η συμπλοκότητα της αλήθειας, η αμφιθυμία, οι εσωτερικές συγκρούσεις, η σύγχυση ανάμεσα στην επιθυμία, στο κίνητρο και στη δράση: η εσωτερική πάλη μέχρι την τελική απόφαση.
Πώς θα αντέξω να αναμετρηθεί η αλήθεια μου με την αλήθεια του άλλου;
Κατά πόσο διαθέτω ένα στέρεο πυρήνα ύπαρξης ώστε να εμπεριέξω και να αξιοποιήσω την αλήθεια του άλλου;
Πώς θα φωτίσω το ίδιο γεγονός από πολλές οπτικές γωνίες;
Πώς θα κατανοήσω το μαρτύριο ή την ομορφιά του άλλου, αν δεν έχω μάθει να διευρύνω τους ορίζοντες του μυαλού και της καρδιάς με εκείνο που με υπερβαίνει;
Πώς θα σεβαστώ τον άλλο και δεν θα εκβιάσω την αποκάλυψη της αλήθειας του;
Τρείς διαφορετικοί άνθρωποι στο θεατρικό έργο Ρασομόν, αναρωτιούνται για την αλήθεια, καθώς ψηλαφούν πως ό,τι ανθρώπινο συμβαίνει τους αφορά. Με έκπληξη συνειδητοποιούν ότι δεν είναι απλοί παρατηρητές, αλλά συμμετέχοντες.
Στο τέλος, ενώ εν μέρει πλησιάζουν την πραγματική αλήθεια των γεγονότων, έρχονται σίγουρα αντιμέτωποι με τη δική τους προσωπική αλήθεια, με τη συμπλοκότητα της ύπαρξής τους, με τα δικά τους κίνητρα στη ζωή, με τα σκοτεινά κομμάτια του εαυτού τους, αλλά και μια αχνή ελπίδα υπέρβασης που τρεμοπαίζει, σε πείσμα της οδυνηρής συνειδητοποίησης της ανθρώπινης ατέλειας.
Ελένη Καραγιάννη
ψυχίατρος-συγγραφέας
διευθύντρια του Ινστιτούτου Αντίστιξη
Λίγα λόγια για το έργο
Βρισκόμαστε στην εποχή του μεσαίωνα στη δύση.
Μετά την δίκη για τον φόνο ενός άνδρα, ένας Μοναχός, μια Περουκιέρισα κι ένας Ξυλοκόπος, για να προστατευτούν από την καταιγίδα που ξεσπάει, βρίσκουν καταφύγιο στα ερείπια της πύλης Ρασομόν.
Τα τρία αυτά πρόσωπα, συζητούν για το γεγονός που τάραξε την πόλη.
Πριν τρεις μέρες, στο δάσος, ένας Άντρας δολοφονήθηκε και η Γυναίκα του βιάστηκε. Ως ύποπτος, συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο ένας Ληστής. Η Γυναίκα καλείται να καταθέσει, το ίδιο και ο Μοναχός που είδε το ζευγάρι να μπαίνει στο δάσος, αλλά και ο Ξυλοκόπος, που όπως ισχυρίζεται ήταν ο πρώτος που βρήκε τον νεκρό. Ακόμα και την εκδοχή του Άντρα μαθαίνουμε μέσω της Περουκιέρισας, που τον συνάντησε τυχαία αιμόφυρτο στο δάσος, λίγο πριν πεθάνει.
Μάρτυρες και κατηγορούμενοι , για το ίδιο γεγονός, αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία, η οποία ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του θεατή και του επιτρέπει να δώσει τις δικές του απαντήσεις.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Το "Φαινόμενο Ρασομόν" αφορά στην σχετικότητα της αλήθειας. Είναι ένα εγχείρημα μέσα από το οποίο θέλησα ερευνήσω την λειτουργία του ανθρώπου σε σχέση με την αλήθεια και στην συνέχεια να το μοιραστώ με τους θεατές.
Με αφορμή τον φόνο ενός άντρα μάρτυρες και κατηγορούμενοι καταθέτουν για το ίδιο γεγονός μια διαφορετική ιστορία. Από το σημείο αυτό ξεκινούν τα ερωτήματα. Για ποιό λόγο, και κάτω από ποιες συνθήκες οι άνθρωποι, για κάτι τόσο συγκεκριμένο έχουν εντελώς διαφορετική οπτική; Με την προϋπόθεση ότι ο κάθε ένας καταθέτει την δική του αλήθεια, ποιοι παράγοντες επηρεάζουν στην διαμόρφωση αυτής της αλήθειας;
Ο χαρακτήρας, το πνευματικό επίπεδο, τα κίνητρα του κάθε ανθρώπου, ακόμα και η στιγμή στην οποία βρίσκεται, φαίνεται να είναι σημαντικές παράμετροι στην διαμόρφωση της αλήθειας του κάθε ενός.
Όπως και να έχει διακρίνουμε μια απόσταση ανάμεσα στο πραγματικό, σ' αυτό που υπάρχει και σε αυτό που νομίζουν τα πρόσωπα του έργου ότι υπάρχει.
Είναι προφανές, ότι το υποκειμενικό στοιχείο επικρατεί του αντικειμενικού.
Ταυτόχρονα όμως τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια; Και αν ναι ποιος την ορίζει;
Το έργο εκτυλίσσεται στην δύση την εποχή του μεσαίωνα, μια εποχή των ακραίων αντιθέσεων, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Η επιλογή μιας τόσο μακρινής εποχής για να τεθεί ένα τόσο σύγχρονο θέμα, όπως είναι η σχετικότητα της αλήθειας, πηγάζει από την πεποίθηση ότι η απόσταση μας επιτρέπει να παρατηρούμε με καθαρότητα, να παραμένουμε ανοιχτοί, να μην νοιώθουμε απειλή και τότε αυτό που είναι μακρυά, έρχεται κοντά μας, χωρίς να μας φοβίζει, αντίθετα μας δημιουργεί κίνητρο για ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμό.
Αναστασία Παπαστάθη
Ο Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα και ο όρος "Φαινόμενο Ρασομόν"
Ο Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ιαπωνικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1892 και αυτοκτόνησε σε ηλικία 35 ετών.
Στοχαστής με σπάνιο πνεύμα, γνήσιος διανοητής αρνήθηκε κάθε συμβατικότητα. Πολλά από τα θέματά του, άντλησε από μεσαιωνικές ιστορίες της πατρίδας του τις οποίες ξαναέγραψε με σύγχρονη γραφή. Έγινε ευρύτερα γνωστός μετά το 1950 όταν ο Ακίρα Κουροσάβα γύρισε την ταινία "Ρασομόν", το σενάριο της οποίας ήταν βασισμένο σε διηγήματά του.
Το 1952 η ταινία συμμετείχε στις Κάννες και κέρδισε το μεγάλο βραβείο ενώ στην Αμερική απέσπασε το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Πολλά χρόνια μετά, το θέμα της παραμένει επίκαιρο.
Ο ανεξιχνίαστος φόνος ενός άντρα στην μεσαιωνική Ιαπωνία των σαμουράι και οι διαφορετικές καταθέσεις των μαρτύρων εξακολουθεί να απασχολεί την σκέψη των διανοητών, αλλά και να έλκει το ενδιαφέρον των σινεφίλ.
Έτσι επικράτησε ο όρος "Φαινόμενο Ρασομόν" κυρίως στην νομική επιστήμη αλλά και στην ψυχολογία.
Στην νομική για παράδειγμα ο ανωτέρω όρος, αντιπροσωπεύει την περίπτωση, που για το ίδιο γεγονός υπάρχουν διαφορετικές καταθέσεις μαρτύρων.
Συντελεστές
KEIMENO-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Αναστασία Παπαστάθη
ΣΚΗΝΙΚΟ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ:Κυριακή Πανούτσου
ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΧΟΙ: Πάνος Φορτούνας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ: Αντώνης Κουτρουμπής
ΠΡΟΒΟΛΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: BRAINCO
Ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης οι ηθοποιοί:
ΜΟΝΑΧΟΣ: Αναστασία Παπαστάθη
ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ: Νίκος Μπουσδούκος
ΠΕΡΟΥΚΙΕΡΙΣΑ: Μαρία Σκούντζου
ΛΗΣΤΗΣ: Δημήτρης Τσολάκης
ΑΝΔΡΑΣ: Γιώργος Λαμπριανός
ΓΥΝΑΙΚΑ: Άλκηστις Βούλγαρη
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά χωρίς διάλειμμα
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: κάθε Σάββατο στις 9μμ & Κυριακή στις 7μμ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 15 € κανονικό και 12€ μειωμένο
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: στο ταμείο του θεάτρου 210 9769294 και στο viva.gr
ΘΕΑΤΡΟ RADAR
Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93, Αθήνα
Τ.Κ. 11744 στάση μετρό ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
τηλ. : 210 9769294