Δ. ΧΡΥΣΙΚΟΥ: «ΕΙΜΑΙ ΠΡΩΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΝ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ»
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 27/09/2021 14:39
Δίχως φίλτρα, με όμορφη διάθεση, θάρρος και πάθος, συνάντησα την ηθοποιό Δώρα Χρυσικού και μιλήσαμε για τα πάντα. Η μαχητικότητα, το ήθος και η προσωπικότητά της γυναίκας αυτής, είναι άξια σεβασμού.
- «Μακάρι η ζωή να μη μου δώσει όσα μπορώ να αντέξω», λέμε συχνά. Ενστερνίζεσαι τη φράση αυτή, μετά και από την περιπέτεια με την υγεία σου; Κι αν αυτά έρθουν, ξεπερνιούνται με χαμόγελο, δύναμη και αγάπη;
- Είχα πάντα την υποψία ότι ισχύει αυτή η φράση, αλλά τώρα είμαι πλέον πεπεισμένη. Το τι απόφαση θα πάρεις εσύ, για να αντιμετωπίσεις αυτό που σου 'ρχεται στη ζωή, είναι θέμα προσωπικό. Γενικά, αντιμετωπίζω τα πράγματα με «γροθιά στο μαχαίρι» αλλά και τώρα, με το θέμα της υγείας μου, είναι μονόδρομος η αντιμετώπιση με δύναμη και αισιοδοξία, αν δεν θέλω να «βουλιάξω» μέσα σ' αυτό.
- Είπες ποτέ μέσα σου: «Γιατί σε μένα»;
- Πάρα πολλές φορές. Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση, η συναισθηματική. Αν μετά το εκλογικεύσεις, μπορείς να το αντιστρέψεις: «Γιατί όχι (και) σε μένα»;
- Ποια είναι η πηγή δύναμης σου, ειδικά τώρα, αλλά και γενικότερα στη ζωή σου;
- O εαυτός μου, η μητέρα μου, ο σύντροφός μου, οι φίλοι μου και κάποιοι άνθρωποι που αποτελούν για μένα πρότυπο. Η Μάγδα Φύσσα, οι καθημερινοί άνθρωποι που είναι μαχητές ή εκείνοι που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Πηγή δύναμης, για 'μένα, είναι κάθε άνθρωπος που υψώνει το μπόι της ανθρωπότητας και δεν εγκλωβίζεται σε αυτό που οι συνθήκες έχουν προαποφασίσει γι' αυτόν.
- Κι εσύ είσαι ένας άνθρωπος που υψώνεις το μπόι σου και δεν φοβάσαι να πεις την άποψή σου.
- Όχι, δε φοβάμαι να πω την άποψή μου, γιατί δε με ενδιαφέρει η εικόνα μου. Είμαι από τους λιγότερο νάρκισσους ανθρώπους σε αυτό το επάγγελμα. Είμαι ένας άνθρωπος, δεν έχω άλλη δημόσια κι άλλη ιδιωτική εικόνα. Από μικρή, μπαίνοντας σε αυτή την δουλειά, πήρα την απόφαση να κρατήσω αυτή την στάση. Είμαι υπέρ της διαφάνειας και της αλήθειας. Είμαι πρώτα πολιτικό ον κι έπειτα ηθοποιός.
- Αν σε ρωτούσα: «Προτιμάς να παίξεις έναν ρόλο ή να πας να βοηθήσεις σε ένα συσσίτιο;», ποια θα ήταν η απάντηση;
- Αναφανδόν το δεύτερο. Κάνω μία δουλειά που την αγαπώ, την έχω ανάγκη και μέσα από αυτήν εκφράζομαι. Αλλά για μένα έχει περισσότερη αξία το πως στέκομαι, ως πολιτικό ον, μέσα στην κοινωνία. Σίγουρα, υπάρχουν πιο ταλαντούχοι άνθρωποι από μένα, οι οποίοι περνούν ένα ηχηρό μήνυμα μέσα από τη δουλειά τους. Εγώ, δεν το έχω καταφέρει και τόσο πολύ -και ίσως γι' αυτό προσπαθώ να το κάνω μέσα από την καθημερινή μου πράξη, πράγμα που με κάνει περήφανη.
- Πολλοί συνάδελφοί σου -τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό- πολλές φορές εκμεταλλεύονται τη διασημότητά τους για να προσφέρουν…
- Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό και ούτε το επικροτώ. Το όχημά μου, σε ό,τι πράττω, είναι ο εαυτός μου κι όχι η ιδιότητά μου. Μάλιστα, δεν είμαι μόνο ηθοποιός, έχω σπουδάσει φιλόλογος, με μεταπτυχιακό στην κλινική ψυχολογία, έχω δουλέψει σε φυλακές. Όπου πάω δεν πάω ως περσόνα, αλλά ως Δώρα-άνθρωπος.
- Πιστεύεις στην αλληλεγγύη των ανθρώπων;
- Πιστεύω βαθιά στην αλληλεγγύη των ανθρώπων. Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από την Πολιτεία ή τους εκάστοτε πολιτικούς να κάνουν αυτό το κάτι. Εμείς, οι πολίτες, έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας και σ' αυτό έχουν παίξει πολύ μεγάλο ρόλο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
- Τα οποία θίγουν ή «βγάζουν στο φως» πολύ σοβαρά θέματα.
- Το κίνημα «Me too», για παράδειγμα, ενεργοποιήθηκε και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εννοείται αρχικά από τους γενναίους ανθρώπους που μίλησαν και από όσους στάθηκαν πραγματικά δίπλα τους, αλλά και μέσα από τα social media. Αλλιώς, θα είχε θαφτεί και οι θύτες θα κυκλοφορούσαν ακόμη ελεύθεροι. Όπως κι άλλα κοινωνικά φαινόμενα έχουν ενεργοποιηθεί από τα social media. Το μέσο είναι ένα όπλο. Το πώς το χρησιμοποιεί ο καθένας είναι στην διακριτική του ευχέρεια.
- Πώς σχολιάζεις τον όρο «επαναστάτες του διαδικτύου»;
- Δε συμφωνώ με τον όρο. Υπήρξα κι εγώ αρκετά επικριτική, αλλά πλέον κατανοώ πως ο καθένας πράττει μέχρι εκεί που μπορεί κι αντέχει. Κάθε φωνή που υψώνεται είναι σημαντική και καθόλου αμελητέα.
- Τι απαντάς σε haters στα social media;
- Αρχικά, να σου πω ότι έχω συνειδητά κλειστό προφίλ. Όχι γιατί φοβάμαι την κριτική, απλά δεν μπορώ τη βλακεία, το μίσος, τον φανατισμό, τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό που βλέπω στους ανθρώπους.
- Τι θεωρείς ότι πάει λάθος και υπάρχει τόση κακία στον κόσμο;
- Δεν ξέρω, ειλικρινά. Οι άνθρωποι είναι κλειστά συστήματα. Δεν ξέρω αν ο ρατσισμός αντιμετωπίζεται με τα ταξίδια και την εκπαίδευση, που λέγαμε παλιότερα. Δε θα κάτσω να εκπαιδεύσω έναν φασίστα. Δεν θέλω να τον συναναστρέφομαι. Ο καθένας, όσο μεγαλώνει και κατανοεί, έχει την προσωπική του ευθύνη από ποια πλευρά θα ταχθεί. Όλοι μας κουβαλάμε στερεότυπα και παλεύουμε καθημερινά με το τέρας. Βρισκόμαστε σε μια διαρκή μάχη καθημερινά, για να σκοτώνουμε τον ρατσιστή και τον φασίστα μέσα μας.
- Αν ξαναγεννιόσουν, θα γινόσουν πάλι ηθοποιός;
- Δεν είμαι πολύ σίγουρη ότι θα γινόμουν πάλι ηθοποιός. Έχω την αίσθηση ότι αν γεννιόμουν, με αυτή την ψυχοσύσταση που έχω τώρα, θα ασχολιόμουν σίγουρα με κάτι που έχει να κάνει με τον άνθρωπο και την τέχνη.
- Τι είναι αυτό που βλέπεις με τον καιρό να σε προβληματίζει στο επάγγελμά σας;
- Από αγάπη και πάθος κάνουμε αυτό το επάγγελμα. Κάποτε, αυτό το πάθος αντανακλώνταν και σε μία αξιοπρεπή εργασιακή συνθήκη. Τώρα, δεν υφίσταται αυτό. Επικρατεί σε όλα τα επαγγέλματα, αλλά και στη δική μας δουλειά ένας «εργασιακός μεσαίωνας». Στο επάγγελμά μας, βέβαια, ενέχει και το στοιχείο της εκμετάλλευσης. Βλέπω νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους γεμάτα όνειρα αλλά είναι πιο συνειδητοποιημένα από τη δική μου γενιά. Χαίρομαι που βλέπω νέες θεατρικές ομάδες να ξεπηδούν κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Δεν σου κρύβω, όμως, ότι θα ήθελα να δω αυτά τα νέα παιδιά να ζουν από τη δουλειά αυτή, χωρίς να χρειάζεται να δουλεύουν ως μπάρμαν, σερβιτόροι, ντελιβεράδες, κ.α. Κι επίσης, θα ήθελα να δω και μία μεγαλύτερη γενναιοδωρία από τους παλιότερους ηθοποιούς προς τη νέα γενιά ηθοποιών. Αξίζει να στηρίζουμε τις δουλειές τους!
- Θεωρείς ότι μπορούν να υπάρξουν δυνατές φιλίες μέσα σ’ έναν τόσο ανταγωνιστικό χώρο;
- Φυσικά και ναι. Έχω υπάρξει πολλή τυχερή μέσα από τις συνεργασίες μου. Αυτό με την ανταγωνιστικότητα ανάμεσα στους ηθοποιούς ίσως να 'ναι κι ένας μύθος τελικά. Έχω γνωρίσει μέσα από αυτή τη δουλειά τους πιο συμπονετικούς, γενναιόδωρους και τρυφερούς ανθρώπους. Έχω φίλους κι ανθρώπους που εκτιμώ, δεν έχω ζήσει κάποιον ανταγωνισμό. Η Εύα Κοτανίδη είναι ένας πολύ δικός μου άνθρωπος, η Ζέτα Δούκα, ο Νίκος Ψαρράς, ο Χάρης Τζωρτζάκης, η Πηγή Δημητρακοπούλου, η Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, ο Πασχάλης Τσαρούχας, κ.α. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Κι αυτό είναι το πιο σπουδαίο στο επάγγελμά μας. Αλλιώς δεν έχει νόημα να συμβαίνει.
- Σου λείπει το θέατρο;
- Μου λείπει πάρα πολύ κι εύχομαι κάποια στιγμή να επιστρέψω. Βέβαια, να σου πω ότι, γενικά, ποτέ δε με αφορούσαν συγκεκριμένοι ρόλοι για να υποδυθώ. Με αφορούν, όμως, οι ιστορίες που έχω ανάγκη να εκφράσω μέσα από το θέατρο. Ας πούμε, έχουμε ετοιμάσει ένα έργο, που εύχομαι κάποια στιγμή να ανέβει, με την Μαρία Λουκά και την Εφη Λύκου, που αφορά στη δίκη της Χ.Α. Αυτό είναι κάτι που θέλω να ειπωθεί στο κοινό. Γενικά όμως, με αφορούν οι ωραίες συνεργασίες και όχι οι ρόλοι.
- Αν έγραφες ένα βιβλίο για τη ζωή σου, τι τίτλο θα έβαζες;
- «Είμαι εδώ».
- Αν το θέατρο ήταν ένα τραγούδι ή ένας στίχος τραγουδιού, ποιος θα ήταν;
- «Για ιδέστε όλοι, τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται»
- Πώς αισθάνεσαι που φέτος, μετά από πολλά χρόνια, επιστρέφεις στην τηλεόραση;
- Νιώθω πολύ όμορφα, που σε αυτή τη φάση της ζωής μου έχω δουλειά. Τον ρόλο της «Αρετής», στη «Γη της Ελιάς», τον οφείλω αποκλειστικά στον Πασχάλη Τσαρούχα. Είχε έρθει σπίτι μου για φαγητό και μου είπε ότι υπάρχει αυτός ο ρόλος της «γυναίκας μου». Κι έτσι προέκυψε. Είναι ένας διαφορετικός ρόλος απ’ όσους έχω υποδυθεί μέχρι σήμερα και όσο τον δουλεύω, τον γνωρίζω καλύτερα.
- Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
- Δεν έχω μεγάλη ελπίδα, όταν βλέπω να φανατίζεται και να εκφασίζεται, τόσο πολύ, ο κόσμος. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει σ' ένα όριο υπαρκτό και ο κόσμος συχνά αντιδρά με το ένστικτο του συντηρητισμού κι αυτό με λυπεί. Υπάρχουν άνθρωποι με υγιή ένστικτα, αλλά χάνονται. Σε αυτό που πιστεύω πολύ, είναι στο «μαζί» και σε αυτό πρέπει να επενδύσουμε.