ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 10/09/2020 12:36
«Απαράδεκτο!», είπε η δεσποινίς Μαργαρίτα και τα μάτια της πέταξαν φλόγες. «Και άδικο και ανήθικο», συνέχισε. «Ακούς εκεί! Ένας να βγάζει εκατό χιλιάδες κι ο άλλος δέκα και να μη μπορεί να ζήσει! Αυτό η κυβέρνηση δεν θα το επιτρέψει. Θα αποκαταστήσει την αδικία εδώ και τώρα. Θα βάλει φόρο δέκα τοις εκατό και στον έναν και στον άλλο!». Κι έγραψε 10%, φαρδιά-πλατιά, στον πίνακα με ύφος θριαμβευτικό.
Η δεσποινίς Μαργαρίτα είναι η διαβόητη δασκάλα από το ομώνυμο θεατρικό έργο του τότε εικοσάχρονου Βραζιλιάνου Ρομπέρτο Ατάυντε, που πρωτοπαρουσίασε στην Ελλάδα η Ελλη Λαμπέτη σφραγίζοντας τον ρόλο ανεξίτηλα με την ανεπανάληπτη ερμηνεία της.
Η δεσποινίς Μαργαρίτα εκπροσωπεί την εξουσία σε όλες τις μορφές της που επιχειρεί με κάθε τρόπο – θεμιτό ή αθέμιτο – να χειραγωγήσει τους πολίτες χρησιμοποιώντας όλες τις τεχνικές υποταγής με πρώτο και καλύτερο τον φόβο. Η εξουσία που εκμεταλλεύεται εξ ορισμού προς όφελός της την οποιαδήποτε συγκυρία και στην ανάγκη την κατασκευάζει.
Με την ίδια στατιστική λογική η υπουργός άθροισε τα 25 παιδιά που έχουν κατά κανόνα οι τάξεις στο λεκανοπέδιο και στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως ξέρουν όλοι οι εκπαιδευτικοί που μπαίνουν στις αίθουσες, με τα 9 παιδιά που έχουν οι σχολικές τάξεις στις απόμερες περιοχές της χώρας και έβγαλε μέσον όρο 17 για να είναι κοντά στο όριο ασφαλείας που είχαν ορίσει οι ειδικοί τον Μάιο για την προστασία των μαθητών από την πανδημία.
Πολλά τα κρούσματα εσχάτως αυτής της στατιστικής ίωσης. Προχτές ένας εκπρόσωπος της Επιτροπής των λοιμωξιολόγων προσπάθησε να μας αποδείξει με τη χρήση ακατανόητων διαγραμμάτων – τώρα εκτός από τα ποσοστά και τις στατιστικές μπήκε και η γεωμετρία στην τεχνοκρατική ζωή μας – πως οι απώλειες και ο κίνδυνος, όταν στοιβάζονται οι μαθητές στις τάξεις, είναι αμελητέος. Λες και τα παιδιά είναι πιόνια που κατά την πολύωρη παραμονή τους στο σχολείο θα μετακινούνται σύμφωνα με τις οδηγίες που θα τους δίνει ένα αόρατο κυβερνητικό χέρι.
«Το κέρδος πρέπει να ποσοτικοποιείται με αριθμούς σε σχέση με το κόστος», διευκρίνισε ο λοιμωξιολόγος. Και έτσι ξεκαθάρισε τουλάχιστον τους τεχνοκρατικούς σχεδιασμούς και στόχους της κυβέρνησης. Όσοι νοσήσουν θα θεωρηθούν παράπλευρες απώλειες.
Ακόμα και οι λοιμωξιολόγοι, δηλαδή, της περιβόητης Επιτροπής, που θα 'πρεπε να υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια την ιατρική τους ιδιότητα, μπήκαν κι αυτοί στο κυβερνητικό παιχνίδι της διαρκούς αναπροσαρμογής των δεδομένων σε σκοπιμότητες που αμφίβολη σχέση έχουν με την υγεία των πολιτών.
Αμφίβολα προβλέπονται και τα ποσοστά επιτυχίας για τις μάσκες – που πριν λίγους μήνες όχι μονάχα δεν προστάτευαν αλλά αντίθετα μας έθεταν και σε μεγάλο κίνδυνο λόγω της αδέξιας χρήσης! Συγγνώμη, κύριε Τσιόδρα, που όταν μιλούσατε σας πρόσεχα!
Ασάφειες, παλινωδίες, αντιφάσεις και πάνω απ' όλα διαρκής αναπροσαρμογή των στοιχείων σε – συμπτωματικά – οικονομικές σκοπιμότητες. Στο όνομα της δημόσιας υγείας πάντοτε. Αναξιοπιστία με μια λέξη. Κλονισμός εμπιστοσύνης. Με αυξανόμενα κρούσματα.
Τα πράγμα φάνηκε από τη στιγμή που η δήθεν προνοητική κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις των αεροπορικών εταιριών και επέτρεψε να στοιβάζονται οι επιβάτες στον έτσι κι αλλιώς ασφυκτικό χώρο των αεροπορικών καθισμάτων.
Για μένα τουλάχιστον ήταν η αρχή της αντίστροφης μέτρησης.
Στο θέατρο όμως – και όχι μόνον – η γειτνίαση των θεατών κρίθηκε άκρως επικίνδυνη και καταδικάστηκε στο πυρ το εξώτερον. Θα το αναπροσαρμόσουν προφανώς, κι αυτό, αλλά το θέμα είναι αν θα πειστούν οι θεατές που έχουν ήδη κλονιστεί.
Μπούκαρε, λέει, η Αστυνομία και διέκοψε παράσταση μετά από καταγγελίες, λέει, θεατών. Είχε να συμβεί από την εποχή της δικτατορίας. Θα μπορούσε φυσικά να διευθετηθεί με άλλο τρόπο. Οι θεατές άλλαξαν θέσεις όταν έσβησαν τα φώτα.
Οι τεχνοκράτες που μας κυβερνούν και οι παρατρεχάμενοί τους έχουν μια σχέση με τους αριθμούς τόσο αυθαίρετη, αυταρχική και ακατανόητη όσο και η δεσποινίς Μαργαρίτα. Κάνουν ό,τι μπορούν για να τους προσεταιριστούν και να τους χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους όμως οι αριθμοί όχι μονάχα αντιστέκονται αλλά και αντεπιτίθενται μέσω του κοινού νου που διαθέτουν όλοι οι πολίτες.
Η επικοινωνιακά φιλολαïκή πολιτική – παρά την πρωτοφανή υποστήριξη των ΜΜΕ – έχει κατά πως φαίνεται κι αυτή τα όριά της.
Το λέει κι ο Καβάφης:
«Οι Αλεξανδρινοί έννοιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό…
….
κ' ενθουσιάζονταν, κ' επευφημούσαν
ελληνικά, κ' αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ' ωραίο θέαμα --
μ' όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες»
Υ.Γ. Η ίωση της στατιστικής, όσο τα προβλήματα παραμένουν άλυτα, διαρκώς επιδεινώνεται. Με τη βοήθειά της η εξουσία στρογγυλεύει τις γωνίες και το παρουσιάζει ως κατόρθωμα. Υπάρχουν, λόγου χάριν, υπουργοί που θεωρούν μεγάλη επιτυχία το γεγονός πως το 77% των υποψηφίων πέρασε στο πανεπιστήμιο και παραβλέπουν το γεγονός ότι αρκετοί πέρασαν χωρίς να καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια – παραδίδοντας λευκές κόλλες. Κι αύριο θα στελεχώσουν τους διάφορους τομείς με πτυχία που δεν θα πιστοποιούν ενδεχομένως τίποτα απολύτως. Οι οπαδοί της ήσσονος προσπαθείας και ο ευτελισμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Χρόνια παθογένεια το ονόμασαν κι αυτό όπως και τόσα άλλα και πιστεύουν πως έτσι καθάρισαν.
Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμένοι.