ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΚΙΚΑΣ: Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕ ΤΟ 'ΝΟΥ', ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ 'ΧΕΡΙΑ'
- Ημερομηνία: Τρίτη, 12/01/2016 16:20
O Aκίνδυνος Γκίκας εμπνέεται από τα ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ του Βέντερς και φτιάχνει μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ποίηση.
- H παράσταση σας Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ που παρουσιάζεται στο Cartel, βασίζεται στα ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ. Πόσο κοντά είστε στην ταινία και πώς δουλέψατε τη θεατρική της διασκευή;
Νομίζω ότι έχουμε τα ίδιο “δομικό” υλικό, την ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Από κει και πέρα το χτίσιμο διαφέρει, δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Η δύναμη της εικόνας, που μέσα από το μάτι και την φαντασία του Βέντερς φτάνει, κατά την γνώμη μου, σχεδόν στο απόλυτο, σ’ εμάς έπρεπε να μετατραπεί σε ρεαλιστικό ρυθμό και αποτύπωση πραγματικών σκηνών της καθημερινότητάς μας. Κι όλα αυτά στηριγμένα πάνω στην βασική αρχή της θεατρική πράξης, τον λόγο. Η Λήδα Κουτεντάκη αρχικά ανέλαβε το δύσκολο εγχείρημα, να μεταφράσει και να μετατρέψει από το γερμανικό σκριπτ της ταινίας, εικόνες και πλάνα, σε διαλόγους. Στην συνέχεια η Σοφία Τσάκα, δημιούργησε το έργο μας, αλλάζοντας τόπο, χρόνο και δράση. Μας παρέδωσε ένα καθαρόαιμο ελληνικό κείμενο, που μέσα από την πρόβα με μικρές προσθήκες πήρε την τελική του μορφή.
- Έχετε μεταφέρει τη δράση σε μια σημερινή πόλη. Πώς το πραγματικό συναντάει την ποιητικότητα, που έχει και η ίδια η ταινία;
Το έργο είναι η πόλη. Είναι η Αθήνα που μεγάλωσα, περπάτησα, αγάπησα και ταυτόχρονα μίσησα. Είναι η Αθήνα που κρατά εγκλωβισμένο το υπαρκτό και το ανύπαρκτο. Η Αθήνα που ως μετανάστης, ως άστεγος, ως μικροαστός, ως ζητιάνος αναζητά μέσα στους δρόμους της την ύπαρξή της και εκλιπαρεί για την χαμένη πνευματικότητά της. Είναι η Αθήνα που παλεύει να βγει στο” φως”!
Με ρωτάτε, πώς το πραγματικό συναντάει την ποιητικότητα… Μα αυτό είναι η ποίηση. Η αποτύπωση της πραγματικότητας μέσα από την γλώσσα της αλήθειας με λέξεις της καρδιάς! Η ζωή μας και η καθημερινότητά μας είναι ένα ποίημα και μάλιστα μοναδικό και σπουδαίο. Απλά, εδώ και πολλά χρόνια μας έχουν οδηγήσει να το απαγγέλλουμε σε “φτηνά” διασκεδαστήρια….
- Γιατί την επιλέξατε;
Γιατί νομίζω είναι επίκαιρη. Όπως το Βερολίνο (η αγαπημένη πόλη του Βιμ Βέντερς) εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έψαχνε τις διεξόδους του, έτσι και η δική μας πόλη ψάχνει τις δικές της. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τις βρει!
- Ονομάζετε την παράσταση θεατρικό ντοκιμαντέρ. Στηρίζεστε σε πραγματικές μαρτυρίες;
Ονομάζω έτσι την παράσταση όχι γιατί διεκδικώ κάποια πρωτοτυπία ή πατρότητα θεατρικού είδους. Να περιγράψω θέλω απλώς το τι θα συναντήσει ο θεατής όταν μας επισκεφθεί. Ότι εμείς θα του εξιστορήσουμε αυτά που γίνονται καθημερινά γύρω του, δίπλα του και λόγω κεκτημένης ταχύτητας τα προσπερνάει. Να του αφυπνίσουμε μέσα από πραγματικές αναφορές την ιστορική του μνήμη και διαδρομή και με αλληγορίες να τον προειδοποιήσουμε για το “θηρίο” που εκτρέφει.
- Έχει η σκηνοθεσία σας κινηματογραφική λογική. Τίνι τρόπω την επιτυγχάνετε;
Νομίζω ότι δεν έχει. Η λογική που έχω χρησιμοποιήσει είναι καθαρά θεατρική. Θα έλεγα μάλιστα και στην πιο απλή της μορφή. Κείμενο για να το υπηρετήσεις, ρυθμός για να απευθυνθείς σε ένα σύγχρονο κοινό, εικαστική άποψη για να σέβεσαι “οφθαλμούς” και το κυριότερο όλων ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ.
- Τα πρόσωπα, οι ήρωες της παράστασης σας τι αναζητούν; Τι μας θυμίζουν;
Τον εαυτό μας! Την καθημερινότητά μας! Αυτό που όταν κλείσουμε τα μάτια μας για να κοιμηθούμε, τρέχει ως αποτίμηση μιας μέρας!
- Η ταινία του Βέντερς έχει μια πολύ συγκεκριμένη και ιδιαίτερη αισθητική, για την οποία έχει μείνει στην ιστορία άλλωστε. Έχετε κρατήσει αυτή την ατμόσφαιρα στην παράσταση;
Θα ήταν υπερφίαλο και ύβρις από μέρους μου να σας πω, ναι! Προσπάθησα, μέσα από την δική μου αισθητική, μέσα από τις δικές μου εικόνες να αποτυπώσω “ζωγραφικά” την κάθε σκηνή του έργου. Εξέθεσα ένα μεγάλο μου προσωπικό κομμάτι, ανάλογα και με τα μέσα που διέθετα. Θεωρώ άλλωστε ότι όταν στέκεσαι απέναντι από ένα ζωγραφικό πίνακα είναι, ως, να κοιτιέσαι στον καθρέπτη… Οι θεατές θα κρίνουν!
- Επόμενα σχέδια.
Επιβίωση! Για να κάνεις σχέδια πρέπει πρώτα να μπορείς να επιβιώσεις! Για όνειρα θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες, για σχέδια όμως σ’ αυτόν τον τόπο που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο, θα ήταν ουτοπικό….
Βήμα βήμα λοιπόν. Αυτή τη στιγμή είναι “Ο Ουρανός πάνω από την πόλη”. Δεν έχει κλείσει τον κύκλο του και ακόμη “εξελίσσεται”.
- Κάνετε μια πολυπρόσωπη παραγωγή σε δύσκολες εποχές. Πώς βλέπετε γενικά τα πράγματα στην Ελλάδα και στον πολιτισμό σήμερα και πώς λειτουργείτε εσείς;
Κάναμε μια παραγωγή που είναι αδύνατο να βγει! Το ξέραμε από την αρχή αυτό. Χτυπήσαμε πολλές πόρτες προκειμένου να καλύψουμε μέρος της παραγωγής μας μέσα από ιδιώτες χορηγούς, καθώς είναι πιστεύω μου ότι ο σύγχρονος ο πολιτισμός εκεί οφείλει να στηριχτεί και όχι στον κρατικό προϋπολογισμό. Λόγω των δύσκολων οικονομικών συνθηκών, λόγω της έλλειψης ουσιαστικών κινήτρων από το κράτος προς τους ιδιώτες χορηγούς, λόγω της μη παρουσίας “ονομάτων” στο σχήμα μας…. Το θέμα είναι ότι παρέμειναν ερμητικά κλειστές! Συνεχίζουμε όμως και είμαστε ακόμα ζωντανοί και παλεύουμε.
- Πολιτισμός! Αλήθεια πιστεύετε ότι αυτή η λέξη έχει θέση στο λεξιλόγιό μας τα τελευταία τριάντα χρόνια; Για ποιο πολιτισμό να μιλήσουμε; Τον κοινωνικό; Τον καλλιτεχνικό; Ή μήπως θέλετε για τον πολιτικό;
Δεν υπάρχει πλέον πολιτισμός σ’ αυτόν τον τόπο! Που τον γέννησε! Και δεν μιλάω για τον κόσμο, τον “λαό”, που είναι το μεγάλο θύμα αυτού του ξεπεσμού, γιατί είναι η μόνη ελπίδα αυτού του τόπου μαζί με τα νιάτα του που αντιστέκονται “ηρωικά” και ας μη μας το προβάλουν, στον απόλυτο ιδεολογικό ευτελισμό που ζούμε.
Θα αλλάξουν όμως τα πράγματα. Το πιστεύω βαθιά μέσα μου! Μπορεί εγώ να μην το προλάβω, αλλά έρχεται… Η επανάσταση και η ανατροπή αυτή τη φορά θα έρθει με το “νου” μας και όχι με τα “χέρια" μας!