«ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ

«ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ


4.9/5 κατάταξη (55 ψήφοι)

          Τα κείμενα του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού είναι ζωντανά, φιλοσοφημένα, ευρηματικά, εμποτισμένα με χαρμολύπη και χιούμορ. Σκαρφίστηκε, λέει, το έργο του «Καθαρίστρια», από την εποχή του ένδοξου life style, όταν δούλευε ως αρχισυντάκτης σε γνωστό εκδοτικό οίκο. Εκεί, παρατηρούσε καθημερινά τις «αόρατες» ηρωίδες, εκείνες τις αυθεντικές γυναίκες που θεωρούνται «τρίχα στο ζυμάρι» και αντιμετωπίζονται ως «χαμένες» περιπτώσεις από χέρι.
          Η «Πελαγία» του είναι μία, υποτίθεται, αποτυχία από τα γεννοφάσκια της. Μια καθαρίστρια από κούνια, που θεωρεί ότι η ζωή χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στα μεγάλα ΝΑΙ και στα μεγάλα ΟΧΙ. Εκείνη πιστεύει ότι ανήκει στο ΟΧΙ, γιατί τίποτα δεν της χαρίστηκε χωρίς κόπο και πάντα η ζωή της έκλεινε την πόρτα κατάμουτρα. Εξιστορεί την γλυκόπικρη ιστορία της από το σαλόνι του σπιτιού της (ενδεικτικό σκηνικό του Ντέιβιντ Νεγρίν). Ένα σπίτι γεμάτο με τα σύνεργα της δουλειάς της: κουβάδες με σφουγγαρίστρες, ξεσκονόπανα, σιδερώστρα, απλώστρα, σκούπες, καθαριστικά…
          Πηγαινοέρχεται και θυμάται με χιούμορ και ευαισθησία κάθε κεφάλαιο της ζωής της. Τότε που καθάριζε τα γραφεία μιας εταιρείας και ήταν ερωτευμένη με τον διευθυντή της, τότε που έτρωγε μόνο γιαούρτια για να την προσέξει, τότε που γνώρισε όλους τους κίβδηλους ανθρώπους, τότε που νόμιζε ότι η Μύκονος ήταν η πραγματική «Ιθάκη» αλλά τελικά αποδείχτηκε λούνα παρκ για μεγάλους, τότε που χάθηκε η μάνα της, τότε που συνειδητοποίησε την κενότητα της ύπαρξης και την αξία της ουσιαστικής αγάπης.
          Ένα μεγάλο ΝΑΙ ορθώνεται, τώρα, μπροστά της και είναι στο χέρι της αν θα το αρπάξει για να περάσει στην απέναντι όχθη.
          Ένας μονόλογος που καυτηριάζει το φαίνεσθαι και τις εικονικές ανθρώπινες σχέσεις. Ο συγγραφέας με αιχμηρό χιούμορ στοχεύει να μας ταρακουνήσει, λέγοντας: «Μην πιστεύετε ό,τι βλέπετε. Η ουσία βρίσκεται στην ψυχή και όχι στην εικόνα».
          Θεωρώ ότι σκηνοθετικά ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος είχε εύκολη δουλειά, αφενός γιατί κρατούσε στα χέρια του ένα ζουμερό κείμενο και αφετέρου επειδή διέθετε έναν performer πολλών δυνατοτήτων και ταχυτήτων.
          Ο Αντώνης Παπαηλίας, αν και πρωτοεμφανιζόμενος στο θέατρο, διαθέτει κάτι που μαγνητίζει. Σίγουρα δεν είναι τέλειος, θα πω όμως με σιγουριά ότι είναι ακάματος εργάτης. Ευθύβολος, πραγματικός στρόβιλος στη σκηνή, με άνεση και ευελιξία. Δε θα ξεχάσω πως κατάφερε να μας συγκινήσει με ένα πιάτο ψαρόσουπα.
«ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ», ένα κείμενο με πολλαπλές αναγνώσεις: για την πραγματική ζωή, για τα πραγματικά ΝΑΙ, για τη φούσκα της εφήμερης λάμψης, για τους πραγματικούς ανθρώπους. Η Πελαγία επιλέγει, τελικά, την ουσία και όχι το περιτύλιγμα.


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.