«ΤΟ ΓΕΥΜΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 09/05/2022 21:17
Ένα πλουσιοπάροχο γεύμα, για τρία ζευγάρια, με άφθονο αλκοόλ, εκλεκτά εδέσματα, πολλά απωθημένα και άγρια ένστικτα. Η βραδιά ξεκινά με χαλαρή διάθεση, για να καταλήξει σε τραγωδία. Είναι νέοι, ωραίοι, ευκατάστατοι, μορφωμένοι. Τους αρέσει το ρίσκο, ο τζόγος και η καλή ζωή. Όσο τα κρασιά, τα λικέρ και οι αφρώδεις οίνοι ρέουν άφθονα στους ουρανίσκους τους, τόσο η διάθεση για παιχνίδι φουντώνει. Αποφασίζουν να διασκεδάσουν, αναπαριστώντας μια σκηνή βιασμού, που είδαν νωρίτερα στην τηλεόραση. Άραγε, φταίει ο θύτης ή το θύμα; Το «αθώο» παιχνίδι τους βγαίνει εκτός ορίων. Ένας βιασμός και ένας φόνος μπροστά στα μάτια τους, μία ανθρωποφαγία και κανείς τους δεν αντιδρά. Οι νεαροί συνδαιτυμόνες παρακολουθούν αμέτοχοι το θέαμα, σχεδόν αποχαυνωμένοι. Λες και διεγείρονται από τη βία. Το κακό δεν αργεί να έρθει. Δε νιώθουν, όμως, απολύτως τίποτα. Εντελώς νεκροί συναισθηματικά.
«ΤΟ ΓΕΥΜΑ», της Λείας Βιτάλη, γραμμένο το 1998 (χρονιά που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου), υπερβαίνει την εποχή του και αγγίζει τις μέρες μας, με το κίνημα #metoo, τις γυναικοκτονίες και τα ατελείωτα περιστατικά βίας. Μας «σερβίρει» έναν βιασμό κι έναν φόνο. Όλοι βουβοί θεατές, αμέτοχοι, ακόμη και ο σύζυγος της γυναίκας που κακοποιείται. Επικρατεί σιωπή. Άραγε, ποιος έχει μερίδιο ευθύνης; Ο θύτης ή παθητικός θεατής; Πόσο τραγικά επίκαιρο! Πόσο απελπιστικά τραγικό!
Καταιγιστικά ρεαλιστική η σκηνοθετική προσέγγιση του Δημήτρη Μπίτου. Ωμό το περιεχόμενο του έργου, ωμή και η προσέγγισή του. Τολμηρό και σκληροτράχηλο θέαμα για γερά στομάχια. Μία γιορτή που καταλήγει σε κτηνωδία καρέ-καρέ. Δραματική εξέλιξη με ρυθμό και ένταση. Η ανθρώπινη σιωπή επιβλητική, για να γίνει μετέπειτα ανθρώπινο ουρλιαχτό. Κάποιος αναλαμβάνει την ευθύνη της αποτρόπαιας πράξης, ανοίγει το στόμα του, μιλάει επιτέλους…
Το σκηνικό και τα κοστούμια, της Νέλλης Σφακιανάκη, στο πνεύμα του έργου. Ένα τραπέζι σε μια αρένα μάχης. Και μετά τι;
Οι φωτισμοί, του Νύσου Βασιλόπουλου, οριοθετούν πειστικά την «ανθρωποφαγία».
Η ομάδα «ΑΣΙΠΚΑ» αποτελείται από νέους ηθοποιούς με ταλέντο. Η Θεοδώρα – Έλλη Αθανασοπούλου, ο Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, ο Δημήτρης Καστανιάς, ο Θανάσης Κριτσάκης, η Ελένη Μιχαηλίδου και η Άλκηστις Πολυχρόνη ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί, υποστηρίζοντας με σθένος τη σκληρότητα του κειμένου. Οι γυναικείες παρουσίες πιο ταιριαστές στους ρόλους τους. Οι ανδρικοί ρόλοι, λίγο πιο έξω από τα νερά τους. Το αποτέλεσμα, όμως, εξακολουθεί να είναι γοητευτικά αποτρόπαιο.
«Πολιτισμός», απωθημένα, βιασμός, γυναικοκτονία, απάθεια, καταγγελία.
«Γιατί δε νιώθω φρίκη»;
«ΤΟ ΓΕΥΜΑ», καθρέφτης της σαπίλας μας, σαρκοφάγο και ψυχοφθόρο. «Σερβίρεται» με γερές δόσεις κυνισμού. Πονάει πολύ, βαραίνει πολύ, επείγει πολύ…
«Αν μετά από όλα αυτά τα ασύλληπτα, δεν επαναστατούμε, στην πόλη βάλτε μια φωτιά, καλύτερα στις φλόγες να καούμε», έλεγε ο Μπρεχτ, κάποτε.