«ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 10/01/2025 20:45
Η Τζουλιάνα, μια λαμπρή επιστήμονας στην προώθηση φαρμάκων κατά της άνοιας, κάνει μια ομιλία σε ένα νευρολογικό συνέδριο. Καθώς μιλάει, βλέπουμε σκηνές με τη γιατρό της, τηλεφωνήματα από την εξαφανισμένη κόρη της και καυγάδες με τον εν διαστάσει -ή και όχι- σύζυγό της. Μέσα σε όλα αυτά, αναφέρεται συνεχώς στο «Ακρωτήρι», ένα παραθαλάσσιο εξοχικό σπίτι στο Cape Cod, και πιστεύει ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο. Συνεχώς γίνεται εριστική με όλους γύρω της και εμφανίζεται ολοένα και πιο μπερδεμένη…Το μυστήριο για την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων αποκαθίσταται στο τέλος, όταν επιστρέφει στο Ακρωτήρι και γίνεται ξανά εκείνο το μικρό κορίτσι, κουρνιάζοντας στην αγκαλιά της «μαμάς» της, ζητώντας απεγνωσμένα το χάδι.
Το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Sharr White, «Το Ακρωτήρι» («The Other Place»), σκηνοθετεί ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, με τη Μαρία Ναυπλιώτου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παράσταση είναι ένας λαβύρινθος που κυλά από τη μια σκηνή στην άλλη, από μέρος σε μέρος, από μνήμη σε θολή μνήμη. Ο θεατής προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια του παζλ μιας παρανοϊκής κατάστασης. Αυτά που βλέπει μπορεί να μην είναι όπως φαίνονται. Οι ήρωες μπορεί και να λένε ψέματα. Οι εικόνες μπορεί να είναι απλώς αντικατοπτρισμοί και τα τηλεφωνήματα μια αυταπάτη. Το παρελθόν συγκρούεται διαρκώς με το παρόν, αλλά η ελπίδα τελικά θα λάμψει και το ταξίδι θα αποδειχθεί το πιο πολύτιμο δώρο ζωής.
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, με την ωραία μετάφραση του Νικηφόρου Βαλτινού, ενορχηστρώνει με ακρίβεια, απλότητα και ευαισθησία την τρομαχτικά μοναχική πορεία του ασθενούς, η οποία επιτυγχάνεται μέσω των αλλεπάλληλων forward και rewind σκηνών Αυτή η τρικυμία του μυαλού, όμως, δεν ξεφεύγει στο εύκολο, το σχηματικό, το μελό. Λειτουργεί ως βάλσαμο για τη χαμένη μνήμη και την προσωπική ταυτότητα, για την ανθρώπινη θνητότητα, αφήνοντας μια χαραμάδα φωτός, ελπίδας και λύτρωσης.
Η Μαρία Ναυπλιώτου μας χαρίζει μια masterclass ερμηνεία, που μετατρέπεται σε εσωτερικό καφκικό θρίλερ. Αιχμαλωτίζει τα ιλιγγιώδη συναισθήματα μιας γυναίκας που βρίσκεται ανάμεσα στη διαύγεια και την θολούρα με λεπτομέρεια στις κινήσεις, την φωνή, το περπάτημα, το βλέμμα. Κυρτώνει, εναντιώνεται, τινάσσεται απέναντι στην επίθεση του μυαλού!
Ο Δημήτρης Αλεξανδρής σκιτσάρει τον «Ίαν» με απόλυτη συναισθηματική ευαλωτότητα, καθώς περιηγείται τόσο την αγάπη όσο και την απογοήτευσή του για την κατάσταση της συζύγου του.
Η Στεφανία Ζώρα λειτουργεί με πεποίθηση στους τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες που υποδύεται.
Ο Αυγουστίνος Κούμουλος σιγοντάρει πειστικά στους, επίσης, τρεις δευτερεύοντες ρόλους του.
Το σκηνικό της Ηλένιας Δουλαδίρη, φωτοσκιασμένο από τη Ζωή Μολυβδά Φαμέλη, παραπέμπει ακριβώς στο κενό του μυαλού της ηρωίδας. Η μουσική του Πάνου Γκίνη είναι ταιριαστή.
«ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ», έντονο και βαθιά ανθρώπινο. Η Μαρία Ναυπλιώτου σε μία αριστοτεχνική ερμηνεία.