«ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Ή ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΟΝΗΤΗ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 03/12/2024 13:23
Τέλη του 19ου αιώνα. Σε μια περίοδο σκοτεινή, γεμάτη προκαταλήψεις και ταμπού, ο ηλεκτρισμός φέρνει φως στις ζωές των ανθρώπων. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και μία νέα εποχή απελευθέρωσης ξεκινά σιγά-σιγά. Σε ένα φαινομενικά τέλειο, ευκατάστατο νεοϋρκέζικο βικτωριανό σπίτι, ο επιστήμονας Δρ Γκίβινγκς έχει εφεύρει, με αγνές προθέσεις, μία εκπληκτική νέα συσκευή για τη θεραπεία της «υστερίας» στις γυναίκες (και περιστασιακά στους άνδρες): τον ηλεκτρικό δονητή. Η νεαρή και ενεργητική σύζυγός του, που νιώθει παραμελημένη και πολύ μόνη, παρακολουθεί τους ασθενείς να φεύγουν από το διπλανό δωμάτιο με μια νέα πνοή και την έντονη επιθυμία να επιστρέψουν για περισσότερες θεραπείες, την ώρα που προσπαθεί να φροντίσει τη νεογέννητη κόρη τους. Κι αναρωτιέται τι ακριβώς συμβαίνει σε εκείνο το άλλο δωμάτιο…
Μία καθαρόαιμη φάρσα αποδεικνύεται το έργο της Sarah Ruhl, «Στο Διπλανό Δωμάτιο ή το έργο του δονητή» που παίζει με την επανάληψη, την υπερβολή και τη διόγκωση των καταστάσεων. Σε πρώτο επίπεδο δείχνει, πώς το πρωτοποριακό, για την εποχή, μηχάνημα, χρησιμοποιήθηκε από τους γιατρούς για να προκαλέσει οργασμό σε γυναίκες, που είχαν διαγνωστεί με υστερία. Υπάρχει σίγουρα το γέλιο που σχετίζεται με την επίδειξη άγνοιας σχετικά με τη χρήση του δονητή και τις φυσικές του συνέπειες. Αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, το έργο εκθέτει τη συναισθηματική και σωματική παραμέληση που υπέστησαν οι γυναίκες σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου η πραγματική δράση φαίνεται να διαδραματίζεται πάντα σε ένα διπλανό δωμάτιο.
Η παράσταση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη διαπνέεται από ελαφράδα, τρυφερότητα κι ευστροφία, δίνοντας την ευκαιρία να λάμψουν όλοι οι ρόλοι, ειδικά οι δεύτεροι, σε μια τολμηρή ιστορία αγάπης και κατανόησης των σχέσεων.
Ο ίδιος, ως «Δρ Γκίβινγκς», κινείται σε χαμηλούς τόνους. Πρακτικός κι ανοιχτόμυαλος, μπορεί να προσκολλάται επίμονα στην επιστήμη του και να εθελοτυφλεί στο ανθρώπινο δράμα που τον περιβάλλει, αλλά είναι επίσης ικανός να πληγωθεί και να επανεκτιμήσει τις πράξεις του.
Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη δίνει πνοή στην εύθραυστη αλλά και δυναμική σύζυγο «Κάθριν Γκίβινγκς», η οποία μπορεί να κρυφακούει πίσω από την κλειδωμένη πόρτα του ιατρείου, αλλά διεκδικεί ό,τι της ανήκει.
Χάρμα οφθαλμών είναι η Κωνσταντίνα Κλαψινού, ως η υστερική ασθενής κυρία «Ντάλντρι», η οποία απελευθερώνεται σταδιακά με τους ευτυχισμένους παροξυσμούς της ή αλλιώς οργασμούς.
Ο Δημήτρης Σαμόλης είναι απολαυστικός, ως ο εγωκεντρικός καλλιτέχνης «Λέο Ίρβινγκ», ο οποίος αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως κάτι αναλώσιμο.
Η Δανάη Ομορεγκιέ Νεάνθη είναι η κουβερνάντα «Ελίζαμπεθ», η οποία συγκινεί όταν πρέπει να παρηγορήσει την Κάθριν, αλλά αναγκάζεται να αντιμετωπίσει στωικά τη δική της συνεχιζόμενη θλίψη για τον χαμό του γιου της και την απώλεια της θρησκευτικής της πίστης, λόγω του θανάτου.
Ο κύριος Ντάλντρι, τον οποίο υποδύεται ο Δημήτρης Δεγαΐτης, είναι μια μάλλον χαμένη ψυχή που ελπίζει να λάβει βοήθεια για τη σύζυγό του, αλλά παραπαίει στις σχέσεις του.
Η Ελευθερία Μπενοβία είναι η φαινομενικά ήρεμη και συγκεντρωμένη νοσοκόμα « Άννυ», η οποία φαίνεται πως έχει πολλές απωθημένες σεξουαλικές και συναισθηματικές επιθυμίες.
Λειτουργικό και προσεγμένο για τις απαιτήσεις του έργου, το σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή, που αποτυπώνει ένα όμορφο, κλασικό βικτωριανό σαλόνι κι ένα ιατρείο με τη μαγική ηλεκτρική συσκευή. Τα κοστούμια της Κλαιρ Μπρέισγουελ είναι πλούσια και λεπτομερή. Τα φώτα επιμελείται η Στέλλα Κάλτσου και τη μουσική ο Μίνωας Μάτσας.
Μία παράσταση, τίμια στις προθέσεις της, για γυναίκες και άνδρες, για σεξ και αγάπη, για ανθρώπινες σχέσεις με πολύ χιούμορ και ευαισθησία.