«ΠΛΑΤΟΝΩΦ» (σκηνοθεσία: ADOLF SAPIRO) | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 10/03/2024 22:34
Το έργο «Πλατόνωφ» είναι ένα πρωτόλειο έργο του Τσέχωφ, γραμμένο στα είκοσί του χρόνια, όταν ήταν ακόμα φοιτητής της Ιατρικής. Μεγάλο σε έκταση, αμορφοποίητο, χωρίς γερή συνοχή, δεν έχει τα χαρακτηριστικά της αξιοσύνης του συγγραφέα, αλλά εμπεριέχει μέσα του τη διάθεση και τη δημιουργική φλόγα των μετέπειτα έργων του.
Οι τύποι είναι ασαφείς, συγκεχυμένοι, δίχως υπαρξιακές αγωνίες, χωρίς εσωτερική ενότητα. Το «Πλατόνωφ» δεν είναι ούτε κοινωνικό δράμα, ούτε κωμωδία.
Τόπος δράσης η επαρχία, όπου οι ήρωες ενεργούν χωρίς να πείθουν για τις πράξεις τους, καθώς μπαινοβγαίνουν στη σκηνή. Το ενδιαφέρον τους είναι στραμμένο στην Άννα Πέτροβνα, την όμορφη χήρα στρατηγού και στον επαρχιακό δάσκαλο Πλατόνωφ, ένα κακέκτυπο Δον Ζουάν που αμπελοφιλοσοφεί. Όλες οι γυναίκες τον ποθούν και εκείνος αλλοπρόσαλλα, πότε τις ορέγεται και πότε τις απωθεί, δίχως να ξέρει κι ο ίδιος τι ακριβώς θέλει.
Ο συγγραφέας σκιαγραφεί μια μικρογραφία της ρωσικής κοινωνίας σε αποσύνθεση, όπου όλα είναι άσχημα και ανήθικα. Στα πρόσωπα των ηρώων επιχειρεί να καταγγείλει ανθρώπους της εποχής του, νέους και γέρους, που ξέρουν μόνο πώς να μαζεύουν και να σκορπούν χρήματα, με μόνη τους έγνοια τον έρωτα και το ποτό.
Ο Ρώσος σκηνοθέτης Adolf Sapiro δε μπόρεσε να δαμάσει το έργο. Η παράσταση ήταν άνευρη, αδύναμη χωρίς ενιαίο ύφος και ρυθμό. Μεγάλο αγκάθι, αδιαμφισβήτητα, ήταν η ακατανόητη μετάφραση της Ευγενίας Κριτσεφσκάγια, που δε μας έπεισε στο ελάχιστο ότι ακούμε τσεχωφικό κείμενο. Ως συνέπεια ήταν, οι πολύ καλοί ηθοποιοί να διεκπεραιώνουν την αμηχανία του σκηνοθέτη.
Ο ρόλος του «Πλατόνωφ» είναι τόσο αντιφατικός που δεν αφήνει περιθώρια. Ο Γιώργος Χριστοδούλου δεν στάθηκε ικανός να πλάσει το μοντέλο του.
Η Παναγιώτα Βλαντή είχε μια συνέπεια ως «Άννα Πέτροβνα».
Ο Όμηρος Πουλάκης διέγραψε αδρά τον ασθενικό γιο «Σεργκέΐ Βοϊνιτσέφ».
Ο υπόλοιπος θίασος (Έρρικα Μπίγιου, Ειρήνη Καζάκου, Γιώργος Ηλιόπουλος, Κώστας Φλωκατούλας, Θανάσης Ζερίτης, Θανάσης Βλαβιανός, Δημήτρης Καραμπέτσης, Ιώβη Φραγκάτου, Σπύρος Ιωάννου και Αναΐς Έλληνα), προσπάθησε πολύ για να μη «γκρεμοτσακιστεί».
Τα μόνα θετικά στη συγκεκριμένη συνθήκη, ήταν το επικλινές σκηνικό και τα εξαιρετικά θεατρικότατα κοστούμια της Maria Tregubova, καθώς και τα άρτια φώτα της Κατερίνας Μαραγκουδάκη.