«ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 11/03/2023 11:34
Ο Ντέιβιντ Μάμετ έγραψε το «ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ», μια δεκαετία μετά το «ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΒΟΥΒΑΛΟΣ», δύο έργα συγγενικά στο πνεύμα και με ρίζες στις προσωπικές του εμπειρίες. Μας μεταφέρει στον σκληροπυρηνικό χώρο των μικρομεσαίων μεσιτικών επιχειρήσεων.
Στο «ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ» είναι φανερή η ανάγκη των ηρώων για πίστη, παρότι δήθεν εξαπατώνται και προδίδονται. Έργο υπόγειας ειρωνείας με φορτισμένους διαλόγους και κοφτή, αγοραία γλώσσα, έχει ως υπότιτλο το moto «Πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία», που θα μπορούσε να θεωρηθεί σύνθημα των πωλήσεων και βασικός κανόνας ενός ανδροκρατούμενου κόσμου. Ο Μάμετ δεν περιφρονεί τους πωλητές του. Αντιθέτως, κατανοεί την πίεση κάτω από την οποία λειτουργούν, την έξαρσή τους όταν σκαρφίζονται μια πειστική ιστορία. Είναι ένα επάγγελμα που οι ρυθμοί απαιτούν αφοσίωση και πίστη.
Τον ιντριγκάρει ο περιβόητος μύθος του αμερικανικού ονείρου, διότι η εθνική κουλτούρα, υποτίθεται ότι, βασίζεται στην ιδέα της προσπάθειας και της επιτυχίας. Στο «ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ», παίρνεις Κάντιλακ, μαχαιροπήρουνα ή τίποτα. Σε τούτο το έργο, είναι εμφανές ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι φοβούνται για τη ζωή και το εισόδημά τους, που για αυτούς είναι το ίδιο πράγμα. Πρέπει να πετύχουν οπωσδήποτε σε βάρος του άλλου, χωρίς καμία αιδώ και ενοχή. Ο θάνατός σου, η ζωή μου. Το θέμα είναι σαφές: το πώς το ιεραρχικό επιχειρηματικό σύστημα διαφθείρει συμπεριφορές και συνειδήσεις με όποιο τρόπο και με όποιο κόστος.
Η ιστορία αφορά τέσσερις πωλητές γης στο Σικάγο και στο μερίδιο από το αμερικάνικο όνειρο που τους αναλογεί. Το έργο διαδραματίζεται τις δύο τελευταίες μέρες ενός διαγωνισμού, που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας. Ο πωλητής που θα κλείσει τις περισσότερες πωλήσεις, θα ανταμειφθεί με μία Κάντιλακ, ο δεύτερος καλύτερος με ένα σετ μαχαιροπήρουνα, ενώ τους άλλους δύο περιμένει η απόλυση…
Η παράσταση του Νικορέστη Χανιωτάκη στηρίζεται εξ΄ ολοκλήρου στις δυνατές ερμηνείες της ανδρικής διανομής και στην εύρυθμη κινηματογραφική ροή του κειμένου. Αν και η κωμική διάθεση υπερισχύει του κυνισμού σε μια πιο ανάλαφρη ανάγνωση, εντούτοις το τελικό πρόσημο είναι θετικό.
Τέσσερις ανταγωνιστές μεσίτες παλεύουν με νύχια και με δόντια για να ανέβουν στον πίνακα των πωλήσεων και να «μπουν στο μάτι του άλλου». Ο καθένας φορά τη μάσκα που του αναλογεί και αφορά στην ιδιοσυγκρασία της προσωπικότητάς του. Τέσσερις ηθοποιοί κινούνται επιδέξια, διαμορφώνοντας το απαιτούμενο σκηνικό επίπεδο πράξης, με τέτοιο ταμπεραμέντο, που δεν αφήνουν περιθώρια για αστοχίες.
Ο Γιάννης Μπέζος, πληθωρικός, είναι ο «Λεβίν», η παλιά καραβάνα του μεσιτικού γραφείου που περιαυτολογεί, απειλεί, ικετεύει, κολακεύει για να επιζήσει.
Ο Άρης Λεμπεσόπουλος ερμηνεύει γλαφυρά τον ρόλο του παραιτημένου «Αρόνωφ»
Στο πρόσωπο του Θανάση Κουρλαμπά σκιαγραφείται ευκρινώς ο δολοπλόκος «Μος».
Ο Μάκης Παπαδημητρίου, η ήρεμη δύναμη, πατάει γερά ως «Ρόμα», αποδεικνύοντας ότι είναι το καλύτερο «ψηστήρι» της αγοράς και ο πρώτος πωλητής του γραφείου.
Δίπλα τους, ο πολύ καλός Γιάννης Δρακόπουλος, στον λιγομίλητο ρόλο του «υποψήφιου πελάτη», εντυπωσιάζει με τις σωματικές του εκφράσεις.
Ο Γεράσιμος Σκαφίδας, υποκριτικά συνεπής, ενδύεται σωστά τον «Γουίλιαμσον», τον ψυχρό εκπρόσωπο του συστήματος.
Τη διανομή συμπληρώνει ο Μάριος Μαριόλος στον ρόλο του «Αστυνομικού».
Τα ευρηματικά σκηνικά - κοστούμια της Αρετής Μουστάκα, οι διαυγείς φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα , η υπογραμμιστική μουσική του Γιάννη Μαθέ αποτελούν οργανικά στοιχεία της σκηνοθεσίας.
«ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ», ο αμοραλισμός του καπιταλισμού και το ανελέητο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου. Ωραίο θέατρο με δυνατούς ρολίστες.