«ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ

«ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ


4.9/5 κατάταξη (41 ψήφοι)

          Ο Γιώργης Τσουρής ξέρει να λέει πειστικά τις ιστορίες που σκαρφίζεται. Το νέο του πόνημα, «ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ», γεννήθηκε σε ιδιαίτερες συνθήκες, σε μεταβατικές περιόδους που ο ίδιος προσπαθούσε να βρει τα πατήματά του από γιος σε γονιός. Είναι μια κωμωδία που πονάει και κρύβει όλα τα θέλω και τα μπορώ, όλες τις φοβίες, τις αγωνίες και τις ελπίδες του. Μαζί με το «ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ» και το «170 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ» κλείνει τη δραματική τριλογία με θέμα: πατρική εστία - οικογένεια στην Ελλάδα του σήμερα.
          Το «ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ» αναφέρεται σε εκείνους τους γονείς που παρέμειναν πεισματικά παιδιά, γιατί ένα αμάρτημα τους εμπόδισε να μεγαλώσουν και να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους. Αποτυπώνει το προσωπικό τραύμα, τον πόνο που λειτουργεί τροχοπέδη στην ουσιαστική εξέλιξη του ανθρώπου και αφήνει πάντα ανεπαίσθητες ρωγμές στην ψυχή του.
          Η δομή του έργου είναι κλασική. Τρεις πράξεις, τέσσερα συγγενικά πρόσωπα κι ένας απρόσμενος επισκέπτης που έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψει τις «ισορροπίες».
          Τόπος δράσης το σαλόνι ενός ζευγαριού, όπου έχει πρόσφατα μετακομίσει, μετά από ένα οδυνηρό γεγονός, κάπου στα νότια προάστια. Ο Τάσος, μεσίτης στο επάγγελμα, κολλημένος στο κινητό του και φανερά αδιάφορος για τους γύρω του, έχει δώσει μια στρεβλή υπόσχεση επιτυχίας και αυτοεκπλήρωσης στον εαυτό του, που τον κάνει να διεκδικεί μανιωδώς ασήμαντα πράγματα και να χάνει τα ουσιώδη που βρίσκονται μπροστά στα μάτια του. Η Όλγα, έρημη και εμφανώς δυστυχισμένη, φροντίζει την πεθερά της Αλίκη, που πάσχει από άνοια και λαχταρά να επιστρέψει στο παλιό της σπίτι, με τη βαλίτσα, πάντα, στο χέρι. Ο Μπάμπης, ξάδερφος του Τάσου, πηγαινοέρχεται διαρκώς στο σπίτι και αποδεικνύεται φύλακας άγγελος της Όλγας. Ο απρόσκλητος επισκέπτης, ο Διονύσης, είναι ο καταλύτης που θα ξεσκεπάσει μύχιες σκέψεις, ένοχα μυστικά και τραυματικές μνήμες που έχουν καθορίσει την ενήλικη ζωή των ηρώων, ως απόρροια του νευραλγικού ρόλου της οικογένειας.
          Είμαστε θεατές μιας ιστορίας σε ένα σπίτι στο οποίο γίνονται πράγματα μοιραία, στo πλαίσιο μιας κοινωνίας που αιμορραγεί. Ένα οικογενειακό δράμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. Πάντα στη φόρμα του ρεαλισμού ως δραματουργικό καύσιμο και με το απαιτούμενο συναισθηματικό τράνταγμα επί σκηνής.
          Ο Γιώργης Τσουρής σκιαγραφεί αδρά τις ζωές που στριμώχνονται στα νεοελληνικά διαμερίσματα και ο Γιώργος Παλούμπης τις πυροδοτεί στην πιο βίαιη εκδοχή τους. Η παράσταση κυλάει εύρυθμα με στακάτους διαλόγους, με έξυπνο χιούμορ και η ενέργεια αποδεσμεύεται σταδιακά μέχρι το φινάλε. Υπάρχουν κλιμακωτές κωμικοτραγικές ατμόσφαιρες με εναλλασσόμενες σκηνικές θερμοκρασίες και σουρεαλιστικά στοιχεία. Υπάρχουν, όμως, και εκείνες οι στιγμές που η κατάσταση ξεφεύγει αρκετά και νιώθεις άβολα γιατί κόβεται το οξυγόνο σου. Για αυτό, μια πιο ήπια αντιμετώπιση της συνθήκης, θα ήταν προτιμότερη.
          Αρωγοί της παράστασης, αποδεικνύονται οι καίριοι φωτισμοί της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου, το λειτουργικό σκηνικό της Θάλειας Μέλισσα και τα ενδεικτικά κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα. Οι video-προβολές αγαπημένων ελληνικών ταινιών υπογραμμίζουν τη χαμένη αθωότητα και ανεμελιά των ηρώων, δρώντας ανακουφιστικά.
          Ο θίασος, δυνατός και υποκριτικά συνειδητοποιημένος, καταθέτει την ψυχή του κυριολεκτικά. Έτσι, είδαμε πειστικές ερμηνείες από τον απολαυστικό Γιώργη Τσουρή («Τάσος»), την εύθραυστη Ελεάνα Καυκαλά («Όλγα»), τον στιβαρό Θανάση Ζερίτη («Μπάμπης») και τον συνεπή Μιχαήλ Μελίσση («Διονύσης»). Θα σταθώ στην ερμηνεία της Χριστίνα Τσάφου, για την ιδιαιτερότητα του ρόλου της «Αλίκης», που ανταποκρίθηκε με επιδεξιότητα και μέτρο.
          Το εκρηκτικό μα και τρυφερό «ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ» επιβεβαιώνει ότι «Αμαρτίαι γονέων, παιδεύουσι τέκνα».


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.