«ΚΕΪΚ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 18/10/2025 21:18
Εμφύλιος πόλεμος ξεσπάει μεταξύ των ενοίκων μιας πολυκατοικίας με αφορμή ένα καθημερινό περιστατικό. Ποιος πετάει τα σκουπίδια από το μπαλκόνι του και βρωμίζει το πεζοδρόμιο; Οι ύποπτοι είναι τρεις: μία αλλοπαρμένη συγγραφέας ροζ ιστοριών, ένας ευέξαπτος «macho» νεαρός κι ένας βιοπαλαιστής μετανάστης.
Ενώπιος ενωπίω, μαζεύονται στο διαμέρισμα του διαχειριστή για να ρίξουν φως στην υπόθεση, όσο εκείνος ψήνει ένα κέικ για να υποδεχθεί την κόρη του από το εξωτερικό. Εύκολος στόχος φαντάζει, ασφαλώς, ο μετανάστης λόγω καταγωγής και κοινωνικού status, αλλά ο φιλήσυχος διαχειριστής αρνείται να τον κατηγορήσει δίχως αποδείξεις.
Το «Κέικ», του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, φαντάζει ρεαλιστικό με πιντερικές αποχρώσεις, σκιαγραφώντας αδρά τον παλμό της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις σε πρώτο πλάνο. Η εξιχνίαση του «ενόχου» θα οδηγήσει τους ήρωες σε βίαιες αντιδράσεις, προσωπικές εκμυστηρεύσεις, αλλά και σε απρόβλεπτες αποκαλύψεις.
Αν και η έναρξη ήταν αργόσυρτη με παύσεις και σιωπές, ωστόσο η καίρια σκηνοθετική προσέγγιση του Θανάση Ζερίτη πυροδοτήθηκε από χιούμορ και ευαισθησία, ψυχική ένταση, παλλόμενες κωμικοδραματικές ανησυχίες με εναλλασσόμενες σκηνικές θερμοκρασίες, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Ο θίασος, ένα εξαιρετικά δεμένο σύνολο, απογείωσε τους χαρακτήρες του έργου. Η Φαίδρα Δρούκα ενσάρκωσε απολαυστικά την εκκεντρική συγγραφέα, ο Γιάννης Λεάκος είχε πυγμή και νεύρο, ρίχνοντας λάδι στην φωτιά και ο Ερρίκος Λίτσης ήταν η ήρεμη δύναμη, που κρατούσε δεξιοτεχνικά λεπτές ισορροπίες, ενώ βρισκόταν μονίμως σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αποκαλυπτικός και πηγαίος ο Προμηθέας Νεραττίνι Δοκιμάκης στον ρόλο του μετανάστη.
Προσεγμένα τα σκηνικά-κοστούμια της Γεωργίας Μπούρδα, άρτιοι οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη και πολύ ενδιαφέρον το τραγούδι του Σπύρου Γραμμένου. Ο Πάνος Τοψίδης φρόντισε για την άρτια κίνηση των ηθοποιών.
Μετά την μπόρα, πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο και η γλύκα του κέικ τους φέρνει όλους πιο κοντά. Γιατί το «Κέικ» του Χατζηγιαννίδη είναι και καλοψημένο και νοστιμότατο!