«ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ 2» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 10/12/2024 20:32
Ένας άνδρας, γύρω στα πενήντα, ψηλός και δυνατός, τρέχει ασταμάτητα στον διάδρομο εκγύμνασης ενός σύγχρονου γυμναστηρίου, ακολουθώντας ευλαβικά, το cardio planner, πρόγραμμά του. Έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό, πίνει τονωτικό παρασκεύασμα κρεατίνης, είναι καλωδιωμένος και ακριβής στις κινήσεις του. Αυτό το gym-freak που φαινομενικά μοιάζει ευτυχισμένο, αφού έχει την τέλεια εργασία, πτυχία ειδίκευσης, οργανωμένη προσωπική ζωή, αποδεικνύεται ότι είναι ένα δυστυχισμένο πλάσμα, στεγνό από κάθε είδους συναίσθημα, έχοντας στην ουσία πέσει στη δική του παγίδα.
Σήμερα, μόλις έντεκα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του, το κείμενο «Διάδρομος 2» μοιάζει να έχει επιβεβαιωθεί σε πολλά του σημεία. Όταν γράφτηκε το έργο από την Ευσταθία, συμβόλιζε ένα πολύ ζοφερό μέλλον στα πλαίσια -και μόνο- της επιστημονικής φαντασίας. Τώρα, δυστυχώς, φωτογραφίζει ένα αλλόκοτο, παράλογο και αδιανόητο παρόν, που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς ένα μέλλον πέρα για πέρα αποκομμένο από κάθε είδους συναίσθημα.
Το κείμενό της καυστικό, λιτό και εντελώς προφητικό, σκιαγραφεί τη μεθοδευμένη πορεία της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας, με τις σημαντικές κατακτήσεις και τις μεγάλες προσδοκίες, η οποία πεζοπορεί παροξυσμικά σε έναν διάδρομο γυμναστηρίου στα όρια της εξόντωσης, σαν κατευθυνόμενη μαριονέτα.
Και είναι μεγάλη πρόκληση για τον ηθοποιό Δημήτρη Χαβρέ ο συγκεκριμένος ρόλος, γιατί θα πρέπει να ιδρώσει κυριολεκτικά τη φανέλα του. Μονολογεί, αυτοσαρκάζεται και τρέχει ταυτόχρονα στον κυλιόμενο διάδρομο σαν ανθρώπινη ρέπλικα, που αγωνιά να βρει τα πατήματά του στο χάος της ψηφιακής μη-πραγματικότητας. Κι όσο ανεβαίνουν οι παλμοί της άσκησης, τόσο ο αθλούμενος ήρωας κατακρημνίζεται στο υπαρξιακό του αδιέξοδο. Γίνεται ο καθρέφτης του σημερινού, σύγχρονου ανθρώπου που στηρίζεται μόνο στην εικόνα του ευ ζην και χάνει την ουσία. Νομίζει πως γνωρίζει τα πάντα και έχει κατακτήσει τον κόσμο όλο, αλλά στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνεται πόσο άχρηστος φαντάζει, όταν παύει να είναι, πλέον, το χρήσιμο γρανάζι ενός ανθρωποφαγικού συστήματος.
Η Μάνια Παπαδημητρίου που υπογράφει τη σκηνοθεσία, δημιουργεί ένα pop-art οπτικό-ηχητικό τοπίο επαναλαμβανόμενων μοτίβων και ρυθμών, στο οποίο κατευθύνει με παλίνδρομες σκέψεις και ευ ζειν επινοήσεις, τη μονόχορδη διαδρομή του πρωταγωνιστή. Όλοι μας αναγνωρίζουμε κομμάτια του εαυτού μας κι απευχόμαστε αυτή η ζοφερή εικόνα να γίνει πραγματικότητα.
Σε λιγότερο από μία ώρα, λοιπόν, η Ευσταθία μιλάει για όλα όσα φοβόμαστε να δούμε κατάματα. Κι ο Δημήτρης Χαβρές πειθαρχεί στο αδιέξοδο της ασάλευτης ζωής του σαν λοβοτομημένη ανθρώπινη ρέπλικα, για να καταλήξει γρανάζι παραγωγής της πράσινης ενέργειας.
ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ 2, ένας μονόλογος με πολλά χιλιόμετρα και πολλές πικρές αλήθειες…