«CANCEL» | ΚΡΙΤΙΚΗ

«CANCEL» | ΚΡΙΤΙΚΗ


4.4/5 κατάταξη (9 ψήφοι)

          Το CANCEL (πρωτότυπος τίτλος Ulster American) είναι επίκαιρο, άγρια προκλητικό, πολιτικά θορυβώδες, άγρια κωμικό στην ουσία του. Γραμμένο από τον David Ireland, έχει σχεδιαστεί για να ξεβολέψει και να πυροδοτήσει συζητήσεις. Και το αποτέλεσμα είναι ένα θέαμα που διχάζει το κοινό. Ερευνά αλήθειες που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν και αποκαλύπτει την ασχήμια της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
          Η ιδιοφυΐα του Ireland είναι να ντύσει την ωμή πραγματικότητα με θεατρική λάμψη και την ενέργεια μιας πυριτιδαποθήκης. Την παραμονή των προβών για το νέο της έργο στο Γουέστ Εντ, η Ιρλανδή (ή, μάλλον, Βρετανίδα-αυτή η διάκριση είναι σημαντική!) θεατρική συγγραφέας από το Μπέλφαστ, Ρουθ Ντέιβενπορτ πετάει για το Λονδίνο για να συναντήσει τον Άγγλο σκηνοθέτη Λι Κάρβερ και τον βραβευμένο με Όσκαρ σταρ του Χόλιγουντ, Τζέι Κόνγουεϊ. Όσο εκείνη αργεί, οι δύο άντρες «αμπελοφιλοσοφούν» για τον φεμινισμό, την Ιρλανδία και για … βιασμούς.
          Η δράση παίρνει τρομερή τροπή, όταν καταφτάνει η Ρουθ και ο Λι αποκαλύπτει κατά λάθος τι συζητούσαν οι δυο τους πριν φτάσει εκεί. Μετά από αυτό, ξεσπά το χάος με κατηγορίες να εξαπολύονται εκατέρωθεν. Οι ένθερμοι ισχυρισμοί των δύο ανδρών ότι είναι σύμμαχοι και φεμινιστές σύντομα αμφισβητούνται. Ατελείωτες λογομαχίες και κλιμακούμενες συγκρούσεις για αναδιατύπωση του σεναρίου, διαψεύδουν τα αυτοαποκαλούμενα προοδευτικά τους διαπιστευτήρια και η Ρουθ βρίσκεται στο περιθώριο του δικού της έργου. Η Ρουθ απαιτεί να ακουστεί η φωνή της, ο Τζέι θέλει να φορέσει ένα κάλυμμα στο μάτι και ο Λι θα κάνει τα πάντα για να γίνει αντιληπτός.
          Εξερευνώντας τις καταχρήσεις εξουσίας, τη σύγχυση της πολιτισμικής και πολιτικής ταυτότητας, την κουλτούρα της ακύρωσης και τη φίμωση της γυναικείας φωνής, το Cancel είναι αντιπαραθετικό και βάναυσα αστείο. Το χιούμορ δεν προέρχεται από αυτό ακριβώς που λέγεται, αλλά από το γιατί λέγεται. Και το πώς. Αυτοί οι χαρακτήρες προσπαθούν συνεχώς να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον, θέλοντας απεγνωσμένα να αποδείξουν πόσο αφυπνισμένοι και φεμινιστές είναι, ενώ παράλληλα υπονομεύουν όλα όσα προσπαθούν να πουν με αυτά που λένε. Γιατί είναι εύκολο να υπερασπιστείς τις φωνές των γυναικών ή κάποιας μειονότητας όταν αυτές οι απόψεις απλώς παπαγαλίζουν τις δικές σου - όταν όμως διαφέρουν, οι αξίες σου δοκιμάζονται ουσιαστικά.
          Η σκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια δίνει στην παράσταση έναν καταιγιστικό ρυθμό, κατανοώντας ότι οι δυνατές έννοιες που εισάγει ο Τζέι δεν χρειάζονται χώρο για να αναπνεύσουν, αλλά μπορούν να μείνουν άλυτες όσο η επόμενη χειροβομβίδα εξαπολύεται στον χώρο και προκαλεί αναστάτωση.
          Και είναι σκέτη απόλαυση να παρακολουθείς τρεις καταξιωμένους, ταλαντούχους ηθοποιούς σε άψογο timing, στηρίζοντας τη φορτισμένη κατάσταση και τους γεμάτους διαλόγους με άνεση και ευθυβολία.
          Ο Αιμίλιος Χειλάκης, ως «Τζέι,» και ο Θανάσης Κουρλαμπάς, ως «Λι», ερμηνεύουν άψογα τον χυδαίο μισογυνισμό, με το ζευγάρι να είναι εξαιρετικά πειστικό στην απεικόνιση της ανδρικής συμπαιγνίας και της τοξικής αρρενωπότητας. Η Αθηνά Μαξίμου, από την άλλη, είναι τέλεια ως η κοφτερή θεατρική συγγραφέας «Ρουθ», που αντιμάχεται πεισματικά και τελικά εκδικείται το αρσενικό είδος. Παίρνουν αυτό που θέλουν; Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα. Αλλά μπορεί να πάρουν αυτό που τους αξίζει.
          Στα θετικά, πιστώνονται τα σκηνικά του Δημήτρη Πολυχρονιάδη, τα κοστούμια της Έλενας Σκουλά και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.
          Το έργο του David Ireland, με την κοφτερά περίτεχνη γραφή, έχει πολλά να πει για τον μισογυνισμό, τον πολιτισμό, τον εθνικισμό, την ταυτότητα και τα στερεότυπα. Με ένα εξαιρετικό καστ άρτια σκηνοθετημένο, το «Cancel» διεκδικεί την προσοχή σας. Γέλα όσο θέλεις, αλλά μην αγνοείς αυτό το ρίγος στη σπονδυλική σου στήλη και αυτό το σφίξιμο στο στομάχι σου…


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.