«ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΒΟΥΒΑΛΟΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 17/12/2025 20:31
Τα πάντα στον βωμό του χρήματος, ακόμα και η ανθρώπινη ζωή. Το περιβόητο «αμερικάνικο όνειρο» σκάει σαν φούσκα, καθώς η κοινωνία βυθίζεται στην αλαζονεία του εύκολου κέρδους και της επιχειρηματικής «ηθικής», αποδομώντας με ευκολία τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο Ντέιβιντ Μάμετ με το έργο του «Αμερικανικός Βούβαλος» στηλιτεύει με διεισδυτικό χιούμορ και κοφτούς διαλόγους, την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και την απατηλή λάμψη του αμερικανικού ονείρου, με το μάταιο κυνήγι της επιτυχίας και του χρήματος σε βάρος της ανθρώπινης υπόστασης.
Αμερική του 1970, εκεί όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα σε ένα παλιατζίδικο. Ο Ντον (Γιώργος Νινιός) μαζί με τον φίλο του Τιτς, τον επονομαζόμενο και «Δάσκαλο» (Αντώνης Κρόμπας) και τον νεαρό προστατευόμενό του Μπομπ (Σταύρος Τσουμάνης) ψάχνουν πώς θα κάνουν μια «γερή μπίζνα» για να «πιάσουν την καλή». Με αφορμή ένα σπάνιο νόμισμα υποτιθεμένης μεγάλης αξίας, οι τρεις φτωχοδιάβολοι, που ζουν και δρουν στο κοινωνικό περιθώριο, οργανώνουν «στο πόδι» μία φιλόδοξη ληστεία, που δεν πραγματοποιείται ποτέ. Γιατί αναλώνονται μόνο σε πομπώδη λόγια, φιγούρες και εξυπνάδες, δίχως αποτέλεσμα. Στη διαδρομή, λοιπόν, αποδεικνύεται ότι είναι παντελώς ανίκανοι για πράξεις και οι μεταξύ τους σχέσεις, τα προσωπικά συμφέροντα και τα συναισθήματά τους δοκιμάζονται μέχρι τελικής πτώσης. Η τυφλή ματαιοδοξία θα τους οδηγήσει στην προδοσία και ο πιο αδύναμος θα γίνει το εξιλαστήριο θύμα μιας ανώφελης βίας. Το εγχείρημα θα αποτύχει παταγωδώς αφήνοντας πίσω ενοχές και πικρία.
Ρεαλιστικά χτισμένη η σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου πάτησε στην καλή μετάφραση της Νικολέτας Κοτσαηλίδου και υπηρέτησε με ακρίβεια το έργο, σκιαγραφώντας τον τραγέλαφο των ηρώων. Στην παράσταση συνέβαλαν δημιουργικά οι φωτισμοί του Βασίλη Κλωτσοτήρα, η «πνιγηρή» πειστική σκηνογραφία και τα κοστούμια της Νατάσσας Παπαστεργίου.
Ο Γιώργος Νινιός έχτισε με μέτρο, στιβαρότητα και εσωτερικότητα το πορτρέτο του παλιατζή «Ντον», που βρίσκεται μετέωρος μεταξύ παρανομίας και ηθικής. Ο Ντον θέλει να νουθετήσει και να κάνει «σωστό άτομο» τον Μπομπ, ένα παιδί ανυπεράσπιστο και χαμένο στα ναρκωτικά.
Ο Αντώνης Κρόμπας σκιαγράφησε με υπερβάλουσσα ένταση την κυνικότητα του «Τιτς», ενός τοξικού, φαφλατά, αμόρφωτου ανδρίκελου, που διψάει μόνο για υπεροχή και εξουσία, πατώντας επί πτωμάτων. Είναι ο ορισμός της τυφλής βίας, του μίσους και του ρατσισμού προς τους αδύναμους, τους ξένους, τους τοξικομανείς, τους ομοφυλόφιλους.
Ο Σταύρος Τσουμάνης ανταποκρίθηκε πειστικά στον ρόλο του γραφικά αδύναμου «Μπομπ», ενός νεαρού με πρόβλημα εθισμού στα ναρκωτικά, που βρίσκει καταφύγιο και μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή στο παλαιοπωλείο του Ντον.
Μεταξύ κατεργαρέων, ειλικρίνεια. Το εμβληματικό νόμισμα του Αμερικανικού Βούβαλου μετατράπηκε σε ταφόπλακα των ονείρων τους.