«ΤΟ ΤΑΓΚΑΛΑΚΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 13/03/2024 18:46
Είναι απαιτητικό στοίχημα να γίνει θεατρική παράσταση μία συνέντευξη. Και όχι με τον οποιονδήποτε, αλλά με μία ιδιάζουσα περίπτωση όπως εκείνης του Ντίνου Χριστιανόπουλου (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη).
Ο δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης μας συστήνει τον ποιητή στη σκηνή, μέσα από τη συνέντευξη που του είχε παραχωρήσει, λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Δύσκολο εγχείρημα, γιατί ο Χριστιανόπουλος δεν ήταν και ο ευκολότερος άνθρωπος του κόσμου.
Πολύπλευρη και πολυσυζητημένη πνευματική προσωπικότητα. Εκδότης, μεταφραστής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, λαογράφος, συλλέκτης έργων τέχνης, ιδιοκτήτης πινακοθήκης, δηκτικός σχολιαστής των έργων και των ζωών των άλλων, μα πάνω από όλα ένας από τους σημαντικότερους ερωτικούς Έλληνες ποιητές, επηρεασμένος από τον Κ. Καβάφη. Πίστευε ότι η ποίηση είναι η μαγεία του ρεαλισμού και πάντα έγραφε για την αγωνία της ερωτικής στέρησης.
Έζησε μια ζωή γεμάτη, δημιουργική, πληθωρική με πάθη και λάθη. Από τη μια, το τεράστιο καλλιτεχνικό του εκτόπισμα και από την άλλη, ένας αντισυμβατικός, αιρετικός, απρόβλεπτος, εγωπαθής, προκλητικός, αντιφατικός, αθυρόστομος, δύστροπος χαρακτήρας, σχεδόν μισάνθρωπος, που μιλούσε έξω από τα δόντια, δε χάιδευε αυτιά, δεν κολάκευε κανέναν, έφτυνε το σύστημα κατάμουτρα, είχε έναν λόγο αμφισβήτησης και άρνησης για όλους και για όλα. Τα έργα του τολμηρά, ωμά και περιεκτικά, σε αντιδιαστολή με την ηθική στάση ζωής του. Μιλούσε για την ομοφυλοφιλία του, αντιστρατευόταν τον comme il faut τρόπο ζωής, τον ψευτοαστισμό, τον φαρισαϊσμό. Από το στόχαστρό του δε θα ξεφύγουν ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Γκάτσος, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καββαδίας, ο Λίνος Πολίτης, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η Κική Δημουλά, ο Αγγελάκας, η Φλέρυ Νταντωνάκη, ο Τσιτσάνης, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο Βέγγος, ο Τσίπρας, ο Παπανδρέου, ο Καραμανλής, ο Φλωράκης, ο Κύρκος κ.α.
Στη σκηνή του θεάτρου, γινόμαστε μάρτυρες μιας εκ βαθέων εξομολόγησης, με λόγο άμεσο, αβίαστο και παραστατικό. Σαν να περίμενε μια ζωή να μας υποδεχτεί στο ανήλιαγο γραφείο του και να μας συστηθεί, έχοντας για συντροφιά τα πορτρέτα του Καβάφη και του Τσιτσάνη, αλλά και τις αγαπημένες του γάτες. Ο δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης κατάφερε με τρυφεράδα και απλότητα να εκμαιεύσει από τα μύχια της ψυχής του ποιητή, έναν ολάκερο συναρπαστικό κόσμο.
Για εβδομήντα λεπτά λοιπόν, ξεδιπλώνεται ο μύθος του Χριστιανόπουλου με όλες τις ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα του. Αυτό το «Ταγκαλάκι», το ατίθασο διαβολάκι, που έκρυβε επιμελώς την υπαρξιακή του οδύνη σε συναισθηματικές εξάρσεις και αντιφάσεις, που προσπαθούσε με αγωνία να κατανοήσει τον άνθρωπο, που συνεχώς παρέπαιε στο φως και το σκοτάδι, στις σιωπές και τις κραυγές του, δε διστάζει να μιλήσει με φόβο και πάθος για το τραύμα της παιδικής του ηλικίας ή για την απαξίωση του Μεγάλου Βραβείου Γραμμάτων.
Μερακλής και "τιτίζης" ο Χάρης Φλέουρας, δεν υποδύεται, απλώς, την αινιγματική περσόνα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, αλλά είναι η απόλυτη μετενσάρκωση του ποιητή, η ιδανικότερη επιλογή ηθοποιού. Σαν να τον έχει καταπιεί. Σώμα και αίμα του. Φαίνεται να αγαπά πολύ τον ρόλο. Ο τρόπος που περπατάει, η στάση του σώματος, η κίνηση των δαχτύλων, η εκφορά του λόγου, το ύφος, οι εκφράσεις είναι αφενός αποτέλεσμα ενδελεχούς μελέτης, μα και απεριόριστης αγάπης. Δεν μιμείται σε καμία περίπτωση, γίνεται σάρκα από τη σάρκα του. Τον πλάθει με τα πιο φίνα υλικά και ευχαριστιέται. Κι εμείς πολύ, γιατί είναι ερμηνεία ανεκτίμητης αξίας.
Ο Αντώνης Μποσκοΐτης υποδύεται τον εαυτό του με τρόπο διακριτικό, δίνοντας άπλετο χώρο στον συνομιλητή του..
Ο Γιώργης Χριστοδούλου έχει γράψει τη μουσική της παράστασης. Στο τραγούδι ο Παντελής Θεοχαρίδης σε στίχους του Θωμά Κοροβίνη.
«ΤΟ ΤΑΓΚΑΛΑΚΙ», μία παράσταση από την υφή του ονείρου κι ένας ποιητής που νιώθεις την ανάγκη να του σφίξεις το χέρι τρυφερά.
Δεν θα σε ξεχάσουμε...