Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΥΓΑΡΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΒΑΚΧΕΣ» ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 23/08/2020 11:51
Παρακολουθώ με προβληματισμό το τελευταίο διάστημα την πολιτεία, είτε να αποτρέπει τους πολίτες από το να παρακολουθήσουν εκδηλώσεις θεάματος, είτε να ακυρώνει προγραμματισμένες εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Το πρόσχημα είναι η δημόσια υγεία, λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων του κορονοϊού.
Μια πολιτεία που για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως της είναι εξαιρετικά εύκολο να κάνει αυστηρές συστάσεις, να απειλεί, να απαγορεύει, να στοχοποιεί, να κουνάει το δάχτυλο στους πολίτες, σε σχέση με τη μοδάτη -το τελευταίο εξάμηνο- ατομική ευθύνη, αλλά η ίδια να είναι ανίκανη να προετοιμαστεί, να προνοήσει, να περιορίσει και να δημιουργήσει τις συνθήκες αυτές, τόσο σε υποδομές όσο και στην εκπόνηση επιχειρησιακού σχεδίου, που θα επιτρέψει στην αγορά και στους πολίτες, να ανακτήσουν την αυτοπεποίθηση και τη σταθερότητα που τόσο έλειψε, όλο το προηγούμενο διάστημα της πρώτης φάσης της πανδημίας και του εγκλεισμού.
Εν ολίγοις, είναι πανεύκολο να μαντρώνεις ή να απαγορεύεις, ενώ το να προλαμβάνεις, να προνοείς και να διασφαλίζεις, απαιτεί σχεδιασμό και πλαίσιο. Έννοιες οι οποίες ποτέ δεν υπήρξαν στη ζωή αυτού του τόπου. Είτε την πολιτική, είτε την πολιτιστική, είτε την κοινωνική.
«Έχει ο Θεός» που λέει κι ο λαός!
Και να που αποδεικνύεται πως δεν είμαστε και τόσο θωρακισμένοι όσο θέλαμε να πιστεύουμε.
Και να που αποδεικνύεται πως δεν είμαστε οι πιο καλοί μαθητές και δάσκαλοι.
Να που αποδεικνύεται πως δεν είμαστε το παγκόσμιο πρότυπο διαχείρισης της κρίσης, όπως τόσο είχαμε ανάγκη να πιστέψουμε. Τι κάνουμε; Ξαναρίχνουμε στο τραπέζι το θέμα της ατομικής ευθύνης, στοχοποιούμε και απαγορεύουμε.
Αρχικά τους εύκολους στόχους. Τους νέους και τον πολιτισμό. Έναν πολιτισμό που δεινοπάθησε στην πρώτη φάση της πανδημίας και ενώ δειλά-δειλά προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, κάνοντας παραγωγες (70 θεατρικές, μέσα σε αυτό το τρομοκρατικό κλίμα), έρχεται τώρα η ίδια η πολιτεία, που προέτρεπε την αγορά να εκκινήσει και να μη φοβηθεί, να δώσει τώρα τη χαριστική βολή, ματαιώνοντας εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχει η ίδια.
Η ίδια αυτή πολιτεία που υποτίθεται πως θα αναλάμβανε να παίξει τον ρόλο του στυλοβάτη, όπως οφείλει να το κάνει στις δύσκολες στιγμές. Αυτή είναι άλλωστε και η αποστολή της. Γι αυτό όλοι μας είμαστε φορολογούμενοι. Για την ανταποδοτικότητα της πολιτείας με υποδομές, σε ήσυχους ή δύσκολους καιρούς.
Όλοι εμείς που ελπίζουμε, που ονειρευόμαστε, που δημιουργούμε με προσωπικό κόστος, τόσο σε χρήματα όσο και σε εργατοώρες, περιμέναμε από την πολιτεία να τηρήσει τις υποσχέσεις της και να στηρίξει τις προσπάθειες όλων μας. Αντί αυτού μας απαγορεύεται, άλλη μια φορά, με τεράστιο κόστος, να κάνουμε τη δουλειά μας και να αμειφθούμε από αυτήν. Ποιος θα πληρώσει για τις ακυρωμένες παραστάσεις και συναυλίες; Πώς θα πληρωθούν οι επαγγελματίες οι οποίοι βιοπορίζονται από αυτές; Η πολιτεία θα αποζημιώσει γι' αυτές τις ακυρώσεις; Ρητορικό το ερώτημα.
Εμείς, όμως, θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Θα δημιουργούμε. Και το κυριότερο θα αντισταθούμε για άλλη μια φορά στην αδικία, στον εκφοβισμό και στην απαγόρευση. Με μια μεγάλη γιορτή! Την πράξη.
Περιμένουμε όλους τους φίλους των παραστατικών τεχνών, να στηρίξουν -χωρίς φόβο- τον πολιτισμό, που τόσο μας στήριξε όλους την περίοδο του εγκλεισμού.
Να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στους κινηματογράφους, στο θέατρο και στις συναυλίες, με προσοχή, μα χωρίς φόβο. Μόνο αν στηρίξουμε ο ένας τον άλλον μπορούμε να τα καταφέρουμε. Διότι αυτός που υποτίθεται πως έχει την ευθύνη να το κάνει, αποδεικνύεται απαγορευσάκιας!
Δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας!
Εμείς θα γιορτάσουμε την επιστροφή μας στην Αθήνα με δυο μεγαλειώδεις εμφανίσεις, επιστέγασμα της τρομερής δουλειάς και υπομονής που έκανε αυτός ο υπέροχος θίασος, κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μιας προσπάθειας που η πολιτεία αρνήθηκε, μέσω της επιτροπής επιχορηγήσεων του υπουργείου, να στηρίξει. Κι όμως τα καταφέραμε. Οι «ΒΑΚΧΕΣ» μας, όχι απλώς είναι πραγματικότητα, αλλά άνοιξαν τα φτερά τους, περιόδευσαν και επιστρέφουν στο Εθνικό θέατρο, στο "Σχολείον" της Αθήνας και στο Ηρώδειο, για να γιορτάσουν μαζί με το κοινό.
Σε καμία θεατρική παράσταση δεν υπήρξε επιβεβαιωμένο κρούσμα. Ειδικότερα στο Ηρώδειο, όπου τα εισιτήρια είναι ονομαστικά και η ιχνηλάτηση θα ήταν εύκολη. Σε αντίθεση με το τι συμβαίνει σε αεροπλάνα, μέσα μαζικής μεταφοράς και εστιατόρια, όπου οι πολίτες στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο, με πληρότητες που φτάνουν το 100%.
Αποδεικνύεται πως για την πολιτεία το πιο επίφοβο μέρος, είναι κάθε χώρος πολιτισμού.
Λογικό!
Με την ευχή να ανταμώσουμε και να απολαύσουμε υπέροχες βραδιές στο "Ειρήνη Παππά" και στο Ηρώδειο,
Χρήστος Σουγάρης
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO