ΤΑ 'ΠΑΙΔΙΑ' ΤΗΣ ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 23/10/2015 18:43
Ο Αλέξανδρος Κοέν που σκηνοθετεί στο θέατρο Βεάκη την ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ του Φ. Ντύρρενματ, πάντα συνεργάζεται με νέους ηθοποιούς, πολλοί εκ των οποίων έχουν υπάρξει και μαθητές του. Το OnlyTheater μίλησε μαζί τους και κατέγραψε τις εμπειρίες τους από αυτήν τη συνεργασία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ
Με μεγάλη μου χαρά φέτος επιστρέφω στο Γκύλλεν, για την επανάληψη της ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ και για την ώρα όλη μου η συγκέντρωση βρίσκεται εκεί. Το παράδοξο εκείνο έργο το οποίο κούμπωσε χωρίς δυσκολία με το πιο ξέφρενο καλοκαίρι των τελευταίων χρόνων.
Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Τον προεδρευόμενο κοινοβουλευτισμό τον βλέπω, η δημοκρατία πού ακριβώς βρίσκεται; Στη Γηραιά Κυρία η δημοκρατία βιώνει τον εξευτελισμό της, και το καλοκαίρι ο εξευτελισμός αυτός έγινε πράξη. Όχι πως πριν ήταν στο άνθος της, αλλά τέλος πάντων. Ένα ερώτημα είναι: τώρα τι κάνουμε; Σαν καλλιτέχνες, σαν ενεργοί πολίτες. Αντιστεκόμαστε στην αδράνεια και στην επανάπαυση. Φυσικά και θα υπάρξουν άπειρα υποερωτήματα, το ίδιο το έργο μας τα προσφέρει απλόχερα: Θα θυσίαζες κάτι; Τις αξίες σου; Ακόμα και τον εαυτό σου τον ίδιο; Ίσως αποτέλεσμα να μην υπάρξει ποτέ, ή μπορεί να είναι αρνητικό, υπάρχει βέβαια και η εκδοχή το τέλος να είναι αίσιο. Μπορεί αύριο ή σε πενήντα ή εκατό, διακόσια χρόνια, ακόμα και λίγες ώρες πριν την καταστροφή της Γης.
ΠΕΤΡΟΣ ΓΟΥΤΗΣ
Είναι μεγάλη ευτυχία για έναν ηθοποιό να βρίσκεται με μεγάλα ονόματα του χώρου, σε ένα έργο τόσο επίκαιρο που βρίσκει τέτοια απήχηση στο κοινό.
Η επανάληψη της ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ μου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψω και άλλα πράγματα που είναι "κρυμμένα" στο κείμενο και παίρνουν σάρκα και οστά την ώρα της παράστασης. Μετά το επεισοδιακό καλοκαίρι που ζήσαμε ο εφιάλτης - Κλαιρ Ζαχανασσιάν (Μίρκα Παπακωνσταντίνου) η θυσία - Ιλ (Δημήτρης Πιατάς) και η αναμονή των πολιτών του Γκύλλεν αποκτούν γλαφυρές διαστάσεις φέρνοντας μπροστά στα μάτια μας ένα ξεπεσμένο είδωλο θεσμών, αξιών, πολιτισμού και πνεύματος. Η διείσδυση ακραίων στοιχείων όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στο μυαλό των ανθρώπων κάνει τον ρόλο που υποδύομαι (Αστυφύλακας) δυστυχώς, ανατριχιαστικά αναγνωρίσιμο.
Είναι μια παράσταση που με την ευρηματική σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν σίγουρα θέτει διλήμματα, σε αναγκάζει να τοποθετηθείς και δεν σου επιτρέπει να σφυρίξεις αδιάφορα αντικρίζοντας το μέλλον. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους της επιτυχίας της.
ΧΑΡΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
Είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο, μετά το πολυτάραχο καλοκαίρι που περάσαμε, να βρισκόμαστε ξανά στη σκηνή συμμετέχοντας σε αυτή την παράσταση.
Ξαναγυρίζοντας στις πρόβες, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το πως επηρέασαν την καθημερινότητά μας τα γεγονότα που ζήσαμε κάνοντας το έργο του Ντύρρενματ ακόμα πιο επίκαιρο και με έντονο το πνεύμα της επαγρύπνησης.
Νιώθω μεγάλη χαρά που συνεχίζω με αυτόν τον θίασο και έχω την ευκαιρία να ανακαλύψω νέα στοιχεία και νέες πτυχές του ρόλου μου.
ΜΑΡΙΟΣ ΣΑΚΚΑΣ
Για μένα δεν είναι επανάληψη. Για μένα κάθε παράσταση ανεξάρτητα αν είναι το ίδιο έργο είναι κάτι νέο. Έχω την ίδια αγωνία σαν να αντιμετωπίζω κάτι άγνωστο.
Κάθε παράσταση για μενα είναι μια καινούργια πρόκληση, έχει ένα καινούριο κοινό, έχει μια καινούργια πλατεία η όποια ξέρουμε πολύ καλά ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της παράστασης, άρα καλούμαι κάθε φορά να κινηθώ σε ένα νέο τοπίο. Και επίσης κάθε φορά έχω την ίδια αλλά και περισσότερη χαρά που βρίσκομαι πάνω στο σανίδι με την Δασκάλα μου την κυρία Μίρκα Παπακωνσταντίνου, τον κύριο Πιατά, την κυρία Μαλτέζου και την κυρία Υψηλάντη.
Διαπίστωσα ότι το ΟΧΙ που γιορτάστηκε με συναυλίες φιέστες χορογραφίες και χειροκροτητές, έγινε ένα ύπουλο ΝΑΙ και προδόθηκε για άλλη μια φορά η ελπίδα και οι νέοι που χουνε δικαίωμα σε αυτήν. Προσπαθώ να στηριχτώ στα πόδια μου μετά από αυτό, να αξιοποιήσω τα εφόδια τα οποία έχω λάβει και να προσπαθήσω μαζί με τους ανθρώπους που βρίσκονται στο περιβάλλον μου να αναπαράγω το καλό μέσα σε ένα συνεχώς ρευστό πολιτικό σκηνικό.
ΕΥΗ ΝΤΑΛΟΥΚΑ
Για μένα, το Θέατρο είναι μία ανάγκη, κάτι το απαραίτητο για να συνεχίσω να ζω, η δύναμη
που με κάνει να εξελίσσομαι. Το μέσο κι ο στόχος, και ο έρωτας, σίγουρα.
Νιώθω πολύ τυχερή, που αμέσως μετά τη δραματική σχολή, βρέθηκα σε σπουδαίες θεατρικές δουλειές με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου. Ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης (για μένα και δάσκαλος), με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε, πολλές ευκαιρίες. Έτσι, βρίσκομαι στο Θέατρο Βεάκη, για δεύτερη χρονιά στο ρόλο της Οτίλιε, κόρη του Ιλ (Δημήτρη Πιατά). Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ είναι η ένατη συνεργασία μου με τον πολύ ταλαντούχο και δάσκαλό μου, Αλέξανδρο Κοέν.
Ένα τόσο μαθηματικά ζυγισμένο έργο, που από το μακρινό 1956, μοιάζει μια τρομακτική προφητεία του σήμερα.
Οικονομική και ηθική κρίση, εξαγορά συνειδήσεων, σαθρή δικαιοσύνη, έλλειψη αλληλεγγύης, σκοταδισμός και εκδίκηση. Προσπάθησα, μέσα από όλα αυτά τα δεινά, να δω την εξιλέωση, να ψάξω τη λύτρωση, και τη βρήκα, με παράδοξο τρόπο, στα λόγια της Κλαιρ (Μίρκα Παπακωνσταντίνου): «Η αγάπη σου έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια, η δική μου, δεν κατάφερε να πεθάνει ακόμα, ούτε να παραμείνει ζωντανή. Μεταλλάχτηκε σε κάτι κακό, όπως εγώ...» Μπορεί, με λίγους ίσως μαύρους τόνους, να δίνει μια απάντηση: αυτή του έρωτα, έστω του πληγωμένου.