"ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ"
- Ημερομηνία: Σάββατο, 10/10/2015 18:41
«Μπήκε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα ‘χει χάσει». Στο μουσκεμένο σκηνικό της ιλαροτραγωδίας, ο Παγιουμτζής τραγουδάει από εκεί μακριά που είναι, από εκείνο το ασπρόμαυρο πριν μας, από εκείνο το ταλαίπωρο παρόν του –μ΄έναν προφητικό τρόπο- το ζοφερό μέλλον. Ο χειμώνας αυτός έχει το πρόσωπο της Αννας Μανιάνι. Με μουτζουρωμένα τα κάρβουνα των ματιών της και ένα βατιστένιο νυχτικό, κεντημένο από δυνατή βροχή, ακροβατεί στο παρανοϊκό σενάριο.
Ολες οι σκηνές- κλειδιά της «ταινίας» μας, είναι σκέτα εφέ. Μόνο το χαλάζι πέφτει αληθινό, αφού γεμίζει τρύπες τα πρόσωπα. Η Μανιάνι, σίγουρα είναι φίλη με την Πολυδούρη. Πάσχουν από την ίδια καταραμένη φυματίωση της αθωότητας, Καταδικασμένες να νιώσουν την καταραμένη καταιγίδα, ως το μεδούλι. Μεσάνυχτα γράφουν σ΄έναν τοίχο: «Η ζωή όλη είναι μια φασαρία. Μόνο ο θάνατος δεν είναι. Ζωή είναι, όταν λύνεις το ζωνάρι σου και ζητάς φασαρίες». Δίπλα τους –σε μια χώρα ρημάδι- ο Καζαντζάκης μονολογεί: «Ηταν μια ωραία καταστροφή».
Ο Αλέξης Ζορμπάς, συμπληρώνει: «Μισές δουλειές, μισές κουβέντες, μισές αμαρτίες, μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!».
Νιώθω πως ο χειμώνας αυτός που έρχεται, είναι γυναίκα που τρέμει στο κρύο. Που δεν απλώνει χέρι να αρπάξει το παλτό. Που αντέχει στον κεραυνό και λυγίζει σε μιαν ανάσα.
Που όταν θυμώνει, φυσάει σπασμένα γυαλιά. Αυτή είναι η συμπεριφορά του χειμώνα ετούτου. Σπασμένα γυαλιά στον αέρα.
Δεν ξέρω τι θα κάνω μ αυτόν.
real news
(Πηγή φωτογραφίας: www.flickr.com/photos/stevenduong)