ΓΑΒΡΙΕΛΛΑ 'ΜΕΙΝΑΤΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ'
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 05/05/2016 17:57
Η παράσταση μας ταξιδεύει σε μια Αθήνα, που οι άνθρωποι ήταν άνθρωποι, ονειρεύονταν ένα καλύτερο μέλλον και γλεντούσαν τη ζωή και τον έρωτα με αξιοπρέπεια.
Η είδηση ότι η ζωή της αγαπημένης μου Γαβριέλλας θα παιζόταν στο θέατρο ήχησε στα αυτιά μου σαν.. το κουδούνι που χτυπάει ο ντελιβεράς.
Η Γαβριέλλα Ουσάκοβα, εκ αριστοκρατικής Ρωσικής οικογένειας προερχόμενη, «ιερόδουλος διότι εγεννήθην έτσι», όπως λέει στο βιβλίο της. Η ιστορία του πληρωμένου έρωτα ξεκινά στα 5 χρόνια όταν στο καράβι, που τη μετέφερε από τη Ρωσία στην Πόλη ένας Τούρκος της έδωσε λεφτά προκειμένου να την αποπλανήσει. Μέχρι τα 75 της χρόνια εργαζόταν στο σπίτι, που απέκτησε στην οδό Μάρκου Ευγενικού 14, όπου στις 26 Αυγούστου 1991 στραγγαλίστηκε από αγνώστους, καθώς η δολοφονία δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Για τη Γαβριέλλα παρά το επάγγελμα της, όλοι όσοι την είχαν γνωρίσει μίλαγαν για το πόσο αξιοπρεπής και φιλάνθρωπος ήταν. Βοηθούσε παιδιά να σπουδάσουν, στην Κατοχή κι ενώ πήγαινε με τους κατακτητές μάθαινε για τα μπλόκα και ενημέρωνε τους Έλληνες και γι’ αυτήν της τη βοήθεια βραβεύτηκε στο Προεδρικό Μέγαρο με ειδική πλακέτα. Βαθιά θρησκευόμενη, δεν έκανε διακρίσεις στους πελάτες της, για τους οποίους είχε ένα «ξακουστό» μήνυμα περιγράφοντας υπηρεσίες και τιμές.
Στην παράσταση βλέπουμε τη Γαβριέλλα να αναβιώνει από τρεις ηθοποιούς: Γωγώ Μπρέμπου, Λίλα Μπακλέση και τον Χρήστο Σιμαρδάνη. Το σκηνοθετικό τρικ αυτό θέλει να μας παρουσιάσει τη πολυσχιδή προσωπικότητα της Γαβριέλλας και το πέρασμα από τη νεότητα έως και την ώριμη κυνικότητα. Η Λίλα Μπακλέση έδωσε τη φρεσκάδα, την απόλυτη σιγουριά, τη ζωντάνια των νιάτων και τη βρήκα εξαιρετική! Νέα ηθοποιός, που όμως σίγουρα έχει πολλά να δώσει κι αυτό είναι μια ελπίδα για το θέατρο. Η Γωγώ Μπρέμπου είναι η ώριμη, με αντίληψη των πραγμάτων και διαχρονικής ομορφιάς Γκάμπυ.
Ακόμα και τις στιγμές που δεν είχε κείμενο και απλά παρατηρούσε με την ωριμότητα στο βλέμμα τη «ζωή της», μου άρεσε. Ο Χρήστος Σιμαρδάνης συμβολίζει τη σοφία των γηραιών, την επίγνωση πλέον για τα πολλά της ζωής. Δίνει μια τσαχπινιά στο ρόλο, αλλά και μια αίσθηση του χαρακτήρα που έχει αμβλύνει τις γωνίες, όπως και μια γλυκιά κυνικότητα. Τους τρεις ηθοποιούς πλαισιώνουν πέντε νέοι ηθοποιοί: Βαγγέλης Αμπατζής, Μανώλης Κλωνάρης, Νίκος Λεκάκης, Γιώργος Σαββίδης, Άλεξ Τριανταφύλλου. Όταν τραγουδούν όλοι μαζί ακούγονται σαν αηδόνια και η παρουσία τους είναι πολύ καλή-ξεχώρισα τους Σαββίδη και Λεκάκη-. Ξαναλέω, είναι χάρμα οφθαλμών να βλέπεις νέα παιδιά, να είναι άξιοι ηθοποιοί.
Η σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή μου άρεσε πάρα πολύ με μόνο μειονέκτημα τα «μπρος-πίσω» της ιστορίας, που αν δεν ξέρεις πράγματα για τη Γαβριέλλα, χάνεσαι. Κατά τ’ άλλα είναι μια έξυπνη σκηνοθεσία, με έμφαση σε κάποια γεγονότα της ζωή της Γαβριέλλας, αλλά και της Αθήνας αυτών των 60 χρόνων (‘30-‘90), πάντα με σεβασμό στα πρόσωπα της ιστορίας και των συναισθημάτων τους.
Να πω ένα μεγάλο μπράβο στην Ηλέκτρα Λαμπριανίδου (κουστούμια), που τα λάτρεψα (και θα τα έκλεβα άνετα, αν έβρισκα ευκαιρία), στην Ελένη Ευθυμίου (μουσική), που με τις μουσικές της επιλογές ταξιδέψαμε σε μια πιο ρομαντική και αθώα Αθήνα και τέλος στις Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα και Ράνια Υφαντίδου, που έκαναν τα σκηνικά και όλοι αυτοί μαζί αγκάλιασαν το έργο.
Συνοπτικά, λοιπόν, είναι μια πολύ καλή παράσταση, για να δει κάποιος, αξίζει τα λεφτά της (ζούμε σε στενούς καιρούς κι αυτό έχει σημασία) και σε κάνει να σκεφτείς πως ακόμα και κάποιες ακραίες επιλογές ζωής, μπορούν να σταθούν στην κοινωνία άμα αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον ως συνάνθρωποι. Να πατέ ανεπιφύλακτα!
Ματ Νίνα - lacultura.gr/