ΕΝΤΟΝΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΥΦΗ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 12/10/2015 10:10
Η Σύνθια Μπατσή μπορεί να ανήκει στους τυχερούς που μπορούν να κάνουν αυτό που αγαπούν- φέτος παίζει δίπλα στη Ζωή Λάσκαρη που πάντα θαύμαζε, στο έργο του Νίκου Μουτσινά «Νύφη κουράγιο»- αλλά το μέλλον της χώρας, των νέων ανθρώπων, την ανησυχεί. Συνεχίζει όμως να ελπίζει και να πιστεύει σε ένα καλύτερο αύριο…
- Φέτος συμμετέχετε στην παράσταση «Νύφη Κουράγιο», μια κωμωδία για μια πεθερά που θέλει να εξολοθρεύσει τη νύφη της..
Με αφετηρία το ελληνικό στερεότυπο της μάνας, που λατρεύει τον γιο της και θέλει να έχει λόγο σε όλες τις επιλογές του και κυρίως αρνείται να δεχτεί την αγάπη του για μια άλλη γυναίκα, η «Νύφη κουράγιο» αποτελεί μια φρέσκια και διαχρονική για τα ελληνικά δεδομένα κωμωδία.
- Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τη Ζωή Λάσκαρη..
Την έχω γνωρίσει, όπως όλοι μας, μέσα από τις ελληνικές ταινίες. Την είδα και την θαύμασα στο θέατρο το 2005 στο «Διαμάντια και μπλουζ» της Λ. Αναγνωστάκη. Μας είχε μιλήσει για αυτήν ο δάσκαλός μου, ο Αντρέας Βουτσινάς, όσο ήμουν ακόμα στη σχολή. Και τώρα για πρώτη φορά βρισκόμαστε να δουλεύουμε μαζί. Θαυμάζω καθημερινά το χιούμορ της, τη γενναιοδωρία της, την διαθεσιμότητά της, την ανεβασμένη της διάθεση, το ενδιαφέρον που δείχνει για όλους μας και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το ρόλο της. Έχει μια αγνή παιδικότητα, συνδυασμένη με την πολύχρονη εμπειρία της.
- Εσείς υποδύεστε την Ελένη, μια πρώην του πολύπαθου γιου…
Είμαι η προηγούμενη σχέση του γιου, που έχει ναυαγήσει λόγω της μάνας. Αυτή τη φορά συνασπίζεται προσωρινά με την παρ’ ολίγο πεθερά της, με στόχο να διώξουν τη νέα νύφη και να ξανακερδίσει τον γιο. Ένα νέο ναυάγιο, όμως, προκύπτει.
- Αν εσείς βρισκόσασταν αντιμέτωπη με μια τέτοια πεθερά πώς θα αντιδρούσατε;
Νομίζω ότι θα έφευγα τρέχοντας. Αν ο γιος έχει φτάσει σε ηλικία γάμου και δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται αυτή την ιδιαίτερη σχέση, μάλλον αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.
- Οι γονείς πολλές φορές από αγάπη καταπιέζουν τα παιδιά τους και δη οι Ελληνίδες μητέρες. Γιατί;
Μάλλον οι γονείς κάποιες φορές δεν μπορούν να ελέγξουν την κτητικότητά τους. Δεν έχω γίνει μάνα για να ξέρω, αλλά αν το σκεφτώ λογικά, μάλλον θέλει πολύ δουλειά με τον εαυτό σου όταν είσαι γονιός, για να κρατήσεις τις σωστές ισορροπίες.
- Η ελληνίδα μάνα είναι ένα μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως. Τι την καθιστά τόσο ιδιαίτερη περίπτωση;
Στην Ελλάδα τα συναισθήματα και τα πάθη είναι έντονα. Συχνά γινόμαστε παρεμβατικοί στις σχέσεις μας και τα όρια πάνε περίπατο. Επίσης μια μάνα θεωρεί ότι η αγάπη της για το παιδί της, την καθιστά αυθεντία σε οτιδήποτε το αφορά.
- Εσείς είχατε πότε από τους γονείς αντιδράσεις σε πράγματα που θέλατε; Ίσως με την απόφαση να ασχοληθείτε με το θέατρο; Πώς ξεπεράστηκαν;
Είμαι από τους τυχερούς. Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς μου ήθελαν να ακολουθήσω το επάγγελμά τους, να γίνω δικηγόρος και να αναλάβω τα γραφεία τους. Είναι αλήθεια επίσης, ότι είχαν απόλυτο δίκιο όταν έλεγαν ότι αυτό θα εξασφάλιζε το μέλλον μου καλύτερα, από τις δικές μου επιλογές. Παρόλα αυτά όταν κατάλαβαν ποιος είναι ο δρόμος που ήθελα να ακολουθήσω, έβαλαν τα δικά τους θέλω στην άκρη και υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη, κάτι παραπάνω από υποστηρικτικοί.
- Ένα μεγάλο σας όνειρο;
Θα ήθελα να έρθει γρήγορα η ώρα που θα μπορώ να επιλέγω τους ρόλους που θα παίζω.
- Πώς βλέπετε δεδομένης της δύσκολης κατάστασης τον χειμώνα που έρχεται;
Αν το δω καθαρά προσωπικά, πέρσι μου ακυρώθηκαν τέσσερις δουλειές και πέρασα έναν πολύ δύσκολο χειμώνα. Φέτος θα είμαι στο «Νύφη κουράγιο» και σε ένα καινούριο σίριαλ στον ALPHA, τους «Άσφαιρους». Παρ’ όλα αυτά, όταν κοιτάζω πιο σφαιρικά την κατάσταση, ο χειμώνας φαντάζει μαύρος και άραχνος. Έχουμε ένα μνημόνιο πάνω στο σβέρκο μας, που μόνο πιο δύσκολα μπορεί να κάνει τα πράγματα για τον καθένα μας, έχουμε εξοικειωθεί πια με την εικόνα των ανθρώπων που ψάχνουν τα σκουπίδια για να ζήσουν, μας φαίνεται λυπηρό αλλά σύνηθες, στα όρια του φυσιολογικού, νέοι –και όχι μόνο- άνθρωποι να είναι άνεργοι. Βλέπουμε την χώρα μας να ξεπουλιέται κοψοχρονιά και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Για να μην μιλήσω για όλους αυτούς τους πρόσφυγες, τόση δυστυχία στους δρόμους της Ευρώπης.
Από την άλλη κάθε πρόβλημα έχει τις λύσεις του. Σε συνδυασμό με το ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, θέλω να πιστεύω στον ερχομό καλύτερων ημερών.