«ΤΟΥΡΑΝΤΟ - Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 30/03/2025 22:05
Αγέρωχη, πανέμορφη, άσπιλη είναι –και θα παραμείνει– η μυθική Κινέζα πριγκίπισσα Τουραντό. Εκτός εάν βρεθεί αυτός που θα λύσει τα τρία αινίγματα, πίσω από τα οποία εκείνη έχει οχυρωθεί, ως άλλη Σφίγγα, αφού όσοι δε βρίσκουν τις απαντήσεις το πληρώνουν ακριβά με τη ζωή τους. Τρόμος βασιλεύει στη χώρα ως τη στιγμή που εμφανίζεται ένας θαρραλέος, άγνωστος πρίγκιπας, αποφασισμένος να κατακτήσει την όμορφη κόρη. Άραγε ο νέος υποψήφιος μνηστήρας, ο τολμηρός πρίγκιπας Καλάφ, θα σταθεί τυχερός; Θα καταφέρει να βρει τη λύση των τριών αινιγμάτων και να παντρευτεί την πριγκίπισσα; Θα χαρεί επιτέλους ο λαός και θα επικρατήσει ειρήνη στο βασίλειο; Ένα αλληγορικό παραμυθόδραμα, που μιλάει για τη δύναμη της αγάπης, συνδυάζοντας σασπένς και ρομαντισμό, δράμα και κωμωδία.
Τον αυθεντικό μύθο του Βενετσιάνου Κάρλο Γκότσι, πήρε ο Στάθης Λιβαθινός για να γιορτάσει τα εικοσιπέντε χρόνια παρουσίας της θεατρικής του ομάδας, στη χυμώδη έμμετρη απόδοση και διασκευή του Στρατή Πασχάλη. Έπλασε, λοιπόν, μια εκλεπτυσμένη σκηνική συνθήκη με την απαραίτητη σκηνική οικονομία, την παιγνιώδη αφέλεια, την αινιγματική αύρα, τον ανοιχτό συμβολισμό και το σκοτεινό υποσυνείδητο μιας ιστορίας με παραμυθένιο χαρακτήρα, που σε ταξιδεύει στο όνειρο αλλά και στο παράδοξο. Η παράσταση «ΤΟΥΡΑΝΤΟ – η γυναίκα που μισούσε τους άντρες» με καταβολές στην commedia dell' arte και διατηρώντας το γκροτέσκ κωμικό της ιδίωμα και τον αιθέριο εξωτισμό, διαθέτει έρωτα, συγκίνηση, αυτοσχεδιασμό, αγωνία, δράμα, φρίκη και… happy end. Ασφαλώς, αναφέρεται και στο επίκαιρο θέμα της γυναικείας χειραφέτησης, αυτοδιάθεσης και αυτονομίας.
Η Ελένη Μανωλοπούλου υπογράφει το αξιοπρόσεχτο σκηνικό τοπίο και τα πλουμιστά κοστούμια της παράστασης. Εντυπωσιάζει τόσο το έκθεμα των νεκροκεφαλών από τους «άτυχους» επίδοξους μνηστήρες της Τουραντό κατά την είσοδο των θεατών στον χώρο, όσο και η υπαινικτική διάφανη προθήκη – φυλακή, όπου αυτοεγκλωβίζεται η ατίθαση ηρωίδα και φαντάζει σαν αερικό, σαν έκθεμα αξιοπερίεργο, φερμένο από άλλο κόσμο. Ωραία πινελιά και η λίμνη με τα νούφαρα που περιστοιχίζεται από έναν κόκκινο διάδρομο σε σχήμα Π και οι αραχνούφαντες βουνοκορφές, που φωτίζονται υποβλητικά από τον Αλέκο Αναστασίου και είναι το σημείο όπου κρύβεται ο επί σκηνής μουσικός της παράστασης Μιχάλης Κωτσογιάννης, ο οποίος ντύνει με ευφρόσυνες μελωδίες το έργο.
Αναντίρρητα, η παράσταση στηρίζεται και στις πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών με πάθος και λυρισμό, σαν μια σφιχτοδεμένη ομάδα με κίνηση, έκφραση και λόγο σε αρμονία. Έτσι, απολαμβάνουμε τον μαγικό Νίκο Καρδώνη στον διττό του ρόλο ως αυτοκράτορα της Κίνας «Αλτούμ» και ως έκπτωτο Τατάρο βασιλιά «Τιμούρ», το πληθωρικό δίδυμο των αξιωματούχων, Βασίλη Ανδρέου ως «Ταρτάλια» και Άρη Τρουπάκη ως «Πανταλόνε», την εκρηκτική Μαρία Σαββίδου στον ρόλο του «Τρουφαλδίνο». Πειστικοί, επίσης στους ρόλους τους οι: Φοίβος Μαρκιανός, Βαλέρια Δημητριάδου («Αδέλμα») και Ειρήνη Λαφαζάνη («Ζελίμα») οι οποίοι στηρίζουν την προοπτική του κειμένου. Μεστός υποκριτικά ο Βασίλης Ζαφειρόπουλος ως πρίγκιπας «Καλάφ» και θαυμάσια η Πολυξένη Παπακωνσταντίνου ως «Τουραντό», ένα κράμα σκληρότητας, τραγικότητας και φινέτσας.
«ΤΟΥΡΑΝΤΟ – η γυναίκα που μισούσε τους άντρες», μία ποιοτική δουλειά με σαγήνη, τόσο δραματουργικά όσο και σε συλλογικό επίπεδο.