Η ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΓΡΑΦΕΙ 'ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ'
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 21/11/2016 12:26
«Θάνατος στην πουτάνα!» φώναζαν οργισμένοι οι συνάδερφοί της ηθοποιοί του εθνικού , στο θέατρο «Διονυσία», εκείνο το απόγευμα του Νοεμβρίου του 1944. Η «πουτάνα» ήταν η Ελένη Παπαδάκη, μία απ’ τις μεγαλύτερες ηθοποιούς που γνώρισε ποτέ το θεατρικό σανίδι. Ταλαντούχο πλάσμα, λαμπερό, με αγνές προθέσεις κι εντιμότητα. Το πλήρωσε αυτό. Όλοι γνωρίζουμε πια, την τραγική της κατάληξη.
Πάντα θα υπάρχει μια «πουτάνα» να ενοχλεί τους μέτριους και τους πολλούς «λίγους». Γιατί είναι ειλικρινής, γιατί κάνει τη ζωή που έχει επιλέξει η ίδια κι όχι οι άλλοι γι' αυτήν, γιατί δεν είναι διαπλεκόμενη, γιατί είναι καθαρός ουρανός, γιατί αγαπάει όποιον θέλει, γιατί κυνηγάει το όνειρό της, γιατί είναι ελεύθερη κι αυτάρκης, γιατί τους θυμίζει την ανεπάρκειά τους, τέλος, γιατί είναι ΚΑΛΥΤΕΡΗ από αυτούς…
Η ιστορία της Ελένης Παπαδάκη, είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται μες τους αιώνες. Είναι μια ιστορία καταγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Μια ιστορία τραγική που στοιχειώνει την ανθρώπινη φύση και την κάνει να θεωρείται ένα λάθος στην αρμονία του σύμπαντος. Μια ιστορία που την έχουμε ξανακούσει, την έχουμε βιώσει στην καθημερινότητά μας, στη γειτονιά μας, στη χώρα μας, στον πλανήτη μας, ενίοτε τη βλέπουμε μέσα μας αποσιωπώντας τη φρικτή της αλήθεια. Γιατί αυτή η ιστορία είναι η σφαγή ενός αθώου. Ενός αθώου που ενοχλεί γιατί είναι απλά αυτόφωτος …
Λίγες μόνο σκέψεις έκανα με αφορμή μία υπέροχη παράσταση «για την Ελένη», που είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο tempus verum εν Αθήναις. Είναι υπέροχη ,δε θα πω γιατί, θα το καταλάβετε όσοι πάτε.
Λίγες μόνο παραστάσεις έμειναν… προλάβετε.